Σύνδρομο του Απατεώνα

Το σύνδρομο του απατεώνα (επίσης γνωστό ως φαινόμενο του απατεώνα ή σύνδρομο απάτης) είναι ένα ψυχολογικό μοτίβο στο οποίο ένα άτομο αμφιβάλλει για τα επιτεύγματά του και έχει έναν επίμονο εσωτερικό φόβο μήπως αποκαλυφθεί ως «απατεώνας».

Η κοινωνία εν γένει είναι πολύ καλή στο να κάνει τα τρανς άτομα να αμφισβητούν τον εαυτό τους. Λαμβάνουμε τόνους υποσυνείδητων μηνυμάτων όλη μας τη ζωή, τα οποία μας λένε ντεμέκ ότι το να είσαι τρανς δεν είναι φυσιολογικό και ότι όσα άτομα είναι όντως τρανς πρέπει να είναι εξαιρετικά ξεχωριστά. Η εμμονή των πολυμέσων φτιαγμένα από cis ανθρώπους με την αφήγηση «γεννήθηκε σε λάθος σώμα» έχει οδηγήσει την τρανς νεολαία στο να εσωτερικεύσει πολλές ψευδείς πληροφορίες. Πολλά, πολλά τρανς παιδιά μεγαλώνουν νομίζοντας ότι δεν είναι στην πραγματικότητα τρανς επειδή δε γνωρίζουν ότι είναι διαφορετικού φύλου, αλλά απλώς εύχονται να ήταν. Πολλά μη-δυαδικά παιδιά μεγαλώνουν γνωρίζοντας ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά πιστεύουν ότι δεν είναι τρανς επειδή δεν αισθάνονται σαν τα δυαδικά τρανς άτομα.

Επιπλέον, μηνύματα που λένε ότι τα τρανς άτομα μισούν το σώμα τους ή τα γεννητικά τους όργανα έχουν μολύνει το τοπίο της ευαισθητοποίησης με το θέμα αυτό, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι που δε βιώνουν σωματική δυσφορία (ή απλώς πιστεύουν ότι η δική τους δεν είναι έντονη) να πιστεύουν ότι δεν είναι «αρκετά» τρανς.

ΝΑΙ, ΕΙΣΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΤΡΑΝΣ

Επιπλέον, τα συνεχή μηνύματα από τρανσφοβικά πολυμέσα, ότι τα τρανς άτομα δεν είναι στην πραγματικότητα το πραγματικό τους φύλο και απλώς θέλουν να ξεγελούν τους ανθρώπους ώστε να πιστεύουν το αντίθετο, εσωτερικεύονται σαν ιός. Αυτό δημιουργεί πολλές αμφιβολίες για την αυθεντικότητα του φύλου ενός ατόμου, ειδικά εν όψει τόσων πολλών έμφυλων στερεοτύπων. Το να βλέπεις τον εαυτό σου να μην μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτά τα στερεότυπα μπορεί να σε κάνει πολύ εύκολα να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν ανταποκρίνεσαι στο φύλο σου. (σημείωση: οι cis άνδρες και οι cis γυναίκες το παθαίνουν και αυτοί, εξαιρετικά συχνά).

Επιπλέον, λόγω ιστορικού τρανσφοβικής κακοποίησης, πολλά τρανς άτομα υποφέρουν από κλονισμένη αυτοεκτίμηση και συχνά αμφισβητούν τον εαυτό τους. Η δυσφορία φύλου επίσης δημιουργεί κατάθλιψη, η οποία κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα και ενισχύει αυτές τις αμφιβολίες. Όλα αυτά οδηγούν σε ένα τεράστιο σύμπλεγμα αυτοακύρωσης που μπορεί να οδηγήσει το άτομο να πολεμά τον εαυτό του για να αποδεχτεί τη δική του ταυτότητα φύλου.

Αλλά, το θέμα είναι ότι… μόνο τα τρανς άτομα ανησυχούν για το αν είναι πραγματικά τρανς! Ένα cis άτομο δεν έχει αυτή την εμμονή με την ταυτότητά του. Τη σκέφτεται, την επεξεργάζεται, και προχωράει. Αν επιστρέφετε σε αυτές τις σκέψεις ξανά και ξανά, αυτός είναι ο εγκέφαλός σας που σας λέει ότι βγήκατε στο λάθος δρόμο/

Ο κόσμος μας είναι γεμάτος με επιρροές που υπάρχουν για να μας γεμίζουν με αμφιβολίες και να μας εμποδίσουν να ξεφύγουμε από το «κοινωνικά ορθό». Αυτά είναι μερικά από τα συστήματα και τις ιδεολογίες που επιδιώκουν να ακυρώσουν τα αισθήματα των τρανς ατόμων και να τα εμποδίσουν να ζήσουν τη ζωή τους.

Αυτογυναικοφιλία

Αυτό το μοτίβο ενισχύθηκε έντονα στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν η θεωρία του Ρέι Μπλάνσαρντ για την «αυτογυναικοφιλία» (ΑΓΦ) κέρδισε μεγάλη απήχηση λόγω του ότι η ευαισθητοποίηση για τα τρανς άτομα άρχισε να κλιμακώνεται. Η ΑΓΦ είναι μια ψευδοεπιστημονική εξήγηση που αποσκοπεί στο να «εξηγήσει» την πηγή της ταυτότητας των τρανς γυναικών χρησιμοποιώντας παραφιλίες. Ο Μπλάνσαρντ διαχώρισε τις τρανς γυναίκες ανάλογα με το αν τους έλκυαν οι γυναίκες ή οι άνδρες, ταυτόχρονα ακυρώνοντας τη γυναικεία τους φύση. Το έργο του αγνόησε εντελώς τους τρανς άνδρες και απορρίπτει εξ ολοκλήρου τις μη-δυαδικές ταυτότητες.

Η ΑΓΦ υποθέτει ότι η οι ετεροφυλόφιλες τρανς γυναίκες είναι ντεμέκ ομοφυλόφιλοι άνδρες που αναζητούν μια θηλυκή εμφάνιση για να προσελκύσουν τη σεξουαλική επιθυμία των ετεροφυλόφιλων ανδρών, και ότι οι τρανς λεσβίες είναι ετεροφυλόφιλοι άνδρες που έχουν γίνει τόσο εμμονικοί με την επιθυμία τους να γίνουν γυναίκες προκειμένου να αποκτήσουν σεξουαλική ικανοποίηση από τον εαυτό τους.

Η θεωρία του Μπλάνσαρντ βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο με τον οποίο η γυναικεία παρουσίαση συχνά οδηγούσε σε σεξουαλική διέγερση στις γυναίκες που ξεκίνησαν πρόσφατα φυλομετάβαση. Βλέπετε, τα περισσότερα άτομα της μελέτης του ήταν ασθενείς που προσπαθούσαν να αναζητήσουν για πρώτη φορά ορμονοθεραπεία, και ως εκ τούτου, ήταν ακόμα πολύ νέες στο να παρουσιάζονται ως γυναίκες.

Ναι, ό,τι να 'ναι. Αλλά αυτό όντως θεωρούνταν μια έγκυρη θεωρία στην ψυχολογία για χρόνια. Εμφανιζόταν μέχρι και σε πανεπιστημιακά βιβλία. Οι ερευνητικές μελέτες του Μπλάνσαρντ δεν πληρούσαν την επιστημονική αυστηρότητα και τα δεδομένα του βρέθηκαν να είναι εξαιρετικά ελαττωματικά (χειραγωγούσε τους ασθενείς του και απλώς απέρριπτε οποιαδήποτε δεδομένα δεν ταίριαζαν με την υπόθεσή του). Πολλές από τις θεωρίες του βασιζόταν σε μισογυνιστικές απόψεις για τη γυναικεία φύση. Ο κύριος αυτός, μάλιστα, δε συμπεριέλαβε ποτέ καμία cis γυναίκα στη μελέτη του ως «ομάδα ελέγχου». Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για το πόσο ελαττωματική είναι η «θεωρία» αυτή στην εξαιρετική έκθεση της Τζούλια Σεράνο, The Case Against Autogynephilia.

Η ΑΓΦ έχει απορριφθεί πλήρως από τη σύγχρονη ψυχολογία στα τέλη της δεκαετίας του 2000, αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Στα μάτια της κοινωνίας, οι τρανς γυναίκες ήταν όλες διεστραμμένες φετιχίστριες. Οι απεικονίσεις των τρανς γυναικών στα πολυμέσα αντικατόπτριζαν αυτή τη στάση, διαδίδοντας ακόμα περισσότερες αρνητικές εικόνες στη δημόσια συνείδηση.

Τα τρανσθηλυκά άτομα στη συνέχεια εσωτερικεύουν αυτά τα μηνύματα και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δεν είναι πραγματικά τρανς· απλώς άτομα με φετίχ. Μου συνέβη και εμένα, και έχει συμβεί και σχεδόν σε κάθε άλλη μιλένιαλ τρανς γυναίκα που έχω γνωρίσει και η οποία ανακάλυψε τον εαυτό της ως έφηβη.

Δεν είσαι φετιχίστρια. Το συναίσθημα που νιώθεις όταν σκέφτεσαι τον εαυτό σου ως γυναίκα είναι ευφορία φύλου.

Πατριαρχική Καταπίεση

Μια συνηθισμένη πηγή ακύρωσης για τα άτομα στα οποία αποδόθηκε το θηλυκό φύλο κατά τη γέννηση είναι η συγχώνευση του φύλου με τη συστημική καταπίεση των γυναικών, ιδιαίτερα μεταξύ των μη-δυαδικών ατόμων που έχουν προχωρήσει σε κοινωνική φυλομετάβαση αλλά δεν επιθυμούν κάποια ιατρική παρέμβαση. Το μήνυμα «απλώς δε θέλεις να είσαι γυναίκα λόγω του πώς αντιμετωπίζονται οι γυναίκες» ακούγεται πολύ συχνά και μπορεί να μολύνει το υποσυνείδητό σας βαθιά, σε σημείο που αμφιβάλετε τον ίδιο σας τον εαυτό. Αλλά αυτό δε βγάζει καν νόημα στην πράξη, διότι αν σας αποδόθηκε το θηλυκό φύλο κατά τη γέννηση αλλά εσείς δεν είστε γυναίκα, τότε αυτό σας κάνει τρανς και, κατά μέσο όρο, η κοινωνία αντιμετωπίζει τα τρανς άτομα χειρότερα από τις γυναίκες. Η ιδέα του να κάνετε φυλομετάβαση για να ξεφύγετε από τη συστημική καταπίεση είναι χαζή (και προσωπικά δεν έχω γνωρίσει ποτέ τρανς άτομο που να το έχει κάνει αυτό).

Το μήνυμα του ριζοσπαστικού φεμινισμού για την εγκατάλειψη των γυναικείων έμφυλων ρόλων μπορεί επίσης να δυσκολέψει την ανάλυση των δικών σας συναισθημάτων. «Είμαι στην πραγματικότητα μη-δυαδικό άτομο, ή είμαι απλώς φεμινίστρια;». «Είμαι στην πραγματικότητα άνδρας ή απλώς μια πολύ butch λεσβία;». Γι’ αυτό, σας ενθαρρύνω να μιλήσετε με cis γυναίκες φεμινίστριες, ειδικά λεσβίες. Θα σας παραπονεθούν για συστήματα καταπίεσης και για την πατριαρχία, αλλά τα προβλήματά τους είναι εξωτερικά, και θέλουν να είναι γυναίκες. Ακόμα και οι πολύ butch λεσβίες θέλουν να είναι γυναίκες, απλώς με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με το μέσο όρο.

Αν νιώθεις ότι δεν είσαι δυαδική γυναίκα, τότε δεν είσαι δυαδική γυναίκα. Οι cis γυναίκες δε βιώνουν αυτή την αποσύνδεση.

Τοξική Αρρενωπότητα

Τα παιδιά στα οποία αποδόθηκε το αρσενικό φύλο κατά τη γέννηση βομβαρδίζονται με μηνύματα για το τι σημαίνει «να είσαι άνδρας» όσο μεγαλώνουν. Υπάρχουν τόσο λίγα παραδείγματα θετικής αρρενωπότητας στα δημοφιλή πολυμέσα, ενώ από την άλλη τα μη-δυαδικά άτομα στα οποία είχε αποδοθεί το αρσενικό φύλο κατά τη γέννηση και έχουν αρρενωπό παρουσιαστικό συχνά διαγράφοντα από την οποιαδήποτε «τρανς αναπαράσταση», σε τέτοιο βαθμό που μπορεί να κάνει τα άτομα αυτά να νιώθουν μεγάλη μοναξιά. Τα άτομα αυτά συχνά ομαδοποιούνται είτε με τους ομοφυλόφιλους cis άνδρες, είτε αντιμετωπίζονται από τους άλλους ως τρανς γυναίκες.

Μπορείς απλώς να είσαι κουήρ ως προς το φύλο! Η ταυτότητά σου είναι έγκυρη!

Τρανσμεδικαλισμός

Αυτό χτυπάει τους πάντες. Ο τρανσμεδικαλισμός είναι μια τρανς ιδεολογία που προέρχεται από την κλίμακα Χάρι Μπέντζαμιν (βαθμίδες 5 και 6). Επιδιώκει να ενισχύσει τους κανόνες που υπήρχαν πριν την WPATH, απαιτώντας έντονη σωματική δυσφορία, απαιτώντας ιατρική φυλομετάβαση, και συχνά ακυρώνοντας όλες τις μη-δυαδικές ταυτότητες. Στον πυρήνα του, ο τρανσμεδικαλισμός είναι μια έννοια υπεροχής, που ανυψώνει τα δυαδικά τρανς άτομα πάνω από οποιαδήποτε άλλη ταυτότητα φύλου, και αποτελεί αντίσταση στην επέκταση της τρανς ταυτότητας. Επιθυμούν περισσότερα εμπόδια στη μετάβαση από όσα έχουμε σήμερα, κατακρίνουν τα μη-δυαδικά άτομα που χρησιμοποιούν την ταμπέλα «τρανς», και θα προτιμούσαν να βλέπουν λιγότερους ανθρώπους να λαμβάνουν θεραπεία για τη δυσφορία φύλου τους.

Συνοπτικά, πολλοί τρανσμεδικαλιστές μισούν το γεγονός ότι η νέα γενιά «τα έχει όλα τόσο έυκολα», παρόλο που πολλοί από τους ακολούθους της ανήκουν σε αυτή τη γενιά. Αυτή η ιδεολογία ξεκίνησε μεταξύ δυσαρεστημένων τρανς ατόμων μεγάλης ηλικίας, αλλά έχει εξαπλωθεί πλέον και σε άλλα δυαδικά άτομα, ιδίως μεταξύ νεαρών τρανς ανδρών.

Αν η πρώτη επαφή ενός τρανς ατόμου με την τρανς φύση είναι με έναν τρανσμεδικαλιστή, αυτό μπορεί να υπονομεύσει σοβαρά την αυτοαποδοχή του και να το ωθήσει να κρύβει την ταυτότητά του ακόμα περισσότερο. Οι τρανσμεδικαλιστές συχνά λένε σε ανθρώπους «Όχι, δεν είσαι τρανς».

Μην πιστεύετε αυτά τα ψέματα. Είναι τακτικές εκφοβισμού σχεδιασμένες ώστε να εκμεταλλευτούν ή να αγνοήσουν τον πόνο των άλλων για λόγους αυτοϊκανοποίησης.

Υπάρχουν σχετικές επώδυνες έννοιες που ένα άτομο μπορεί να εσωτερικεύσει, οι οποίες στην ουσία το κάνουν να βλέπει τη μετάβαση ως μια λίστα με ενέργειες που πρέπει να γίνουν. Μια τέτοια ιδέα είναι ότι ένα άτομο δεν πρέπει να περιμένει να το αποκαλούν οι άλλοι με το σωστό φύλο αν δεν άλλαξαν ακόμα το νόμιμο φύλο τους στην αστυνομική ταυτότητά τους. Με άλλα λόγια, ο σεβασμός των άρθρων του ατόμου μόνο βάσει νομικών κριτηρίων, δηλαδή τρανσλεγκαλισμός. Πέρα από το ότι η αλλαγή του φύλου στα νομικά έγγραφα μπορεί να είναι μια περίπλοκη και παρατεταμένη διαδικασία, ή ότι κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν αυτό, αλλά οι περισσότερες χώρες δεν επιτρέπουν καν έναν δείκτη φύλου πέρα από «άρρεν» και «θήλυ». Ο τρανσλεγκαλισμός πείθει ένα άτομο ότι αξίζει το να το αποκαλούν με το λάθος φύλο λόγω της αστυνομικής του ταυτότητας.

Αντιδραστικός Φεμινισμός Υπέρ του Αποκλεισμού των Τρανς Ατόμων / Φυλοκριτικό Κίνημα / Ουσιοκρατισμός Φύλου

Ο ουσιοκρατισμός του φύλου είναι η πεποίθηση ότι υπάρχουν έμφυτα χαρακτηριστικά που προκύπτουν σε ένα άτομο βάσει των αναραγωγικών οργάνων με τα οποία γεννιέται. Η ιδεολογία του αντιδραστικού φεμινισμού υπέρ του αποκλεισμού των τρανς ατόμων καθώς και το φυλοκριτικό κίνημα γεννήθηκαν από το λεσβιακό αυτονομιστικό κίνημα του δευτέρου κύματος φεμινισμού, και αρνείται πλήρως την ύπαρξη της τρανς βιολογίας και των μη-δυαδικών ταυτοτήτων. Το κίνημα πλέον αποτελείται κυηρίως από δεξιούς αντιδραστικούς, ρατσιστές, ομοφοβικούς, και θρησκευτικές οργανώσεις.

Αυτοί οι άνθρωποι δε θα αφήσουν τίποτα αχρησιμοποίητο για να ακυρώσουν την ύπαρξή σας. Μη σπαταλάτε χρόνο με αυτούς.

Αμπολισιονισμός του Φύλου / Μετα-φυλισμός

Ο μεταφυλισμός είναι ένα διανθρωπιστικό φιλοσοφικό κίνημα που προέρχεται από το ριζοσπαστικό φεμινισμό, υποστηρίζοντας ότι το φύλο προκαλεί περισσότερο κακό παρά καλό, και πιστεύει πως πρέπει να εξαλειφθεί από την κοινωνία μας. Παλιότερα, οι αντιδραστικές φεμινίστριες υπέρ του αποκλεισμού των τρανς ατόμων προσκολλήθηκαν στον φυλοαμπολισιονιστικό συλλογισμό ως εξήγηση για το γιατί δεν πρέπει να υπάρχουν τρανς άτομα. Αυτή η φατρία τάσσεται υπέρ του αποκλεισμού των τρανς ατόμων και υποστηρίζει την κατάργηση του φύλου, πιστεύοντας ότι κάθε φύλο είναι μια κατασκευή, και ότι όποιος άνθρωπος αισθάνεται έντονα συνδεδεμένος με ένα δυαδικό φύλο είτε διαδίδει κακόβουλα στερεότυπα, είτε ακολουθεί κάποια συστημική κατήχηση. Δεν πιστεύουν στην ύπαρξη της δυσφορίας φύλου και θα προσπαθήσουν να ακυρώνουν όσους τη βιώνουν.

Σημειώστε ότι το παραπάνω ΔΕΝ αναφέρεται σε τρανς άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως μετα-φυλικά ή τους υποστηρικτές του αμπολισιονισμού του φύλου στο σύνολό τους. Πρόκειται συγκεκριμένα για την κατάχρηση των εννοιών αυτών από τα άτομα που αναφέρθηκαν στο προηγούμενο υποκεφάλαιο.