Περιεχόμενα:

---

Εισαγωγή

Σε διάφορες κουλτούρες παγκοσμίως, από τότε που υπάρχει ο ανθρώπινος πολιτισμός, υπήρχαν άνθρωποι η ταυτότητα φύλου των οποίων δε συμβάδιζε με τις Αγγλο-Ευρωπαϊκές έννοιες του δυαδικού φύλου που βασίζεται στη δομή των γεννητικών οργάνων. Οι Γκαλά, μια τάξη ιερέων «τρίτου φύλου», υπήρξαν πριν από 4500+ χρόνια στη Σουμερική αυτοκρατορία. Οι ιθαγενείς κουλτούρες της Βορείου Αμερικής αναγνώριζαν το τρίτο φύλο πολύ πριν από τον Ευρωπαϊκό αποικιοκρατισμό, και συνεχίζουν να το αναγνωρίζουν μέχρι και σήμερα. Φυλές σε όλη την Αφρική αναγνωρίζουν πολλές ταυτότητες φύλου, τις οποίες οι Ευρωπαίοι προσπάθησαν να εξαλείψουν. Οι άνθρωποι έχουν επί μακρόν ζήσει με ταυτότητες, πρότυπα, και αξίες που διαφέρουν από την αποκαλούμενη «παραδοσιακή» ιδέα του φύλου που υπάρχει στο σημερινό δυτικοποιημένο πολιτισμό.

Παρ’ ολ’ αυτά, η σύγχρονη δυτική αντίληψη της εμπειρίας των διεμφυλικών (τρανς) ατόμων υπάρχει μόνο εδώ και περίπου 130 χρόνια. Μάλιστα, ο όρος «transgender» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1965, όταν ο Τζον Όλιβεν την πρότεινε ως μια εναλλακτική, ακριβέστερη ορολογία σε σχέση με τον όρο «transsexual» (τρανσέξουαλ) του Ντέιβιντ Κόλντγουελ (1949), ο οποίος με τη σειρά του αντικατέστησε τον όρο «transvestite» (τραβεστί) του Μάγκνους Χίρσφελντ (1910).

Αν ένα άτομο είναι διεμφυλικό δύναται να σημαίνει ότι ένα άτομο που γεννήθηκε με πέος είναι στην πραγματικότητα κορίτσι, ότι ένα άτομο που γεννήθηκε με αιδοίο είναι στην πραγματικότητα αγόρι, ή ότι ένα άτομο που γεννήθηκε με οποιοδήποτε γεννητικό όργανο μπορεί να μην ταιριάζει πλήρως σε κανέναν από τους «πόλους» του φάσματος αυτού, και να είναι, συνεπώς, μη-δυαδικού φύλου.

Ένα τρανς άτομο μπορεί να το συνειδητοποιήσει αυτό σε οποιοδήποτε στάδιο της ζωής του. Μερικά παιδιά το αναγνωρίζουν μόλις κατανοήσουν την έννοια του φύλου, άλλα το αναγνωρίζουν στην εφηβεία, ενώ άλλα μπορεί να μη συνειδητοποιήσουν ότι κάτι «δεν πάει καλά» μέχρι να γίνουν ενήλικες. Άλλοι άνθρωποι δεν εκτίθενται ποτέ στην ιδέα ή στην αίσθηση ότι το φύλο τους μπορεί να μην ταιριάζει με το φύλο που τους αποδόθηκε κατά τη γέννηση, και συνεπώς έχουν απλά αποδεχτεί τη μοίρα τους.

Ακόμα πιο συνηθισμένη είναι η αντίληψη ότι, παρόλο που ένα άτομο αισθάνεται δυσαρεστημένο με το φύλο που του αποδόθηκε κατά τη γέννηση, πιστεύει ότι το συναίσθημά του δεν είναι το ίδιο με αυτό που βιώνουν τα τρανς άτομα. Μάλιστα, κάποια άτομα πιστεύουν ότι η επιθυμία τους να κάνουν χρησιμοποιήσουν την ταμπέλα «τρανς» για τον εαυτό τους ή το να βρεθούν σε φυλομετάβαση είναι «ασεβής» προς τα «πραγματικά» τρανς άτομα που ήξεραν ότι ήταν αγόρια ή κορίτσια «γεννημένα σε λάθος σώμα». Πράγματι, οι αφηγήσεις που έχουν διαδοθεί από τα ΜΜΕ, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καθώς και άλλα μέσα σχετικά με την εμπειρία των τρανς ατόμων, μπορούν να δημιουργήσουν μια πολύ λανθασμένη εντύπωση για το τι σημαίνει να είσαι ή να μεγαλώνεις ως τρανς άτομο.

Αυτή η εμπειρία ασυμφωνίας μεταξύ του «φαινομενικού» φύλου, σε σχέση με το φύλο που βιώνει το ίδιο το άτομο, είναι αυτό που εν γένει περιγράφεται ως δυσφορία φύλου, και είναι κάτι κοινό σε σχεδόν όλα τα τρανς άτομα, ανεξαρτήτως από το φύλο που βιώνουν. Εντός των τρανς κοινοτήτων, αυτό έχει αποτελέσει μερικές φορές ένα είδος «πολιτικού θέματος», διότι διάφορες ομάδες έχουν τις δικές τους ιδέες για το πώς προσδιορίζεται η δυσφορία φύλου, πώς αυτή εκδηλώνεται, και τι χαρακτηρίζει ένα άτομο ως τρανς. Για να μη χαθούμε σε αυτό το θέμα, η ιστοσελίδα αυτή προσδιορίζει τη δυσφορία φύλου, με ευρείς όρους, ως ασυμφωνία με το φύλο που αποδόθηκε κατά τη γέννηση. Εάν βιώνετε το φύλο σας ως διαφορετικό με εκείνο που σας αποδόθηκε κατά τη γέννηση, έχετε απολύτως το δικαίωμα να χρησιμοποιείτε την ταμπέλα «τρανς» για τον εαυτό σας, ανεξαρτήτως από το πώς εκδηλώνεται για εσάς αυτή η ασυμφωνία.

Ο σκοπός αυτής της ιστοσελίδας είναι να καταγράψει τους διάφορους τρόπους με τους οποίους μπορεί να εκδηλωθεί η δυσφορία φύλου, καθώς και τις διάφορες μορφές φυλομετάβασης, προκειμένου να παράσχει έναν οδηγό για όσα άτομα αμφισβητούν το φύλο τους, όσα άτομα ξεκινούν τώρα ή έχουν ήδη ξεκινήσει φυλομετάβαση, καθώς και όσα άτομα απλώς επιθυμούν να γίνουν καλύτεροι «σύμμαχοι».

Τι σημαίνει «gender»;

Αν ιχνηλατήσουμε την ετυμολογία της λέξης αυτής κατά τις λατινικές της ρίζες, ο όρος «gender» απλώς σημαίνει «τύπος». Στα Νορμανδικά Γαλλικά, ο όρος gendre βρισκόταν σε χρήση τον 12ο αιώνα για να περιγράψει «την ιδιότητα του να είναι κανείς άνδρας ή γυναίκα».

Πολλοί αποδίδουν τον όρο αυτό στον ψυχολόγο Τζόν Μόνι, ο οποίος πρότεινε τη χρήση του όρου «gender» το 1955 για να διαφοροποιήσει το ψυχικό φύλο από το σωματικό φύλο. Ωστόσο, ο Μόνι δεν ήταν ο πρώτος που το έκανε αυτό. Η πολιτισμική ανθρωπολόγος Μάργκαρετ Μιντ χρησιμοποίησε τον όρο αυτό το 1949, στο βιβλίο της Αρσενικό και Θηλυκό, για να κάνει διάκριση μεταξύ των έμφυλων συμπεριφορών και ρόλων από το αναπαραγωγικό φύλο. Το American Journal of Psychology (τόμος 63, αριθ. 2, 1950, σελ. 312)

Ένα βιβλίο, επιπλέον, που προσφέρει περισσότερα από όσα υποδηλώνει ο τίτλος του, καθώς ενημερώνει τον αναγνώστη τόσο για το «gender» όσο και για το «αναπαραγωγικό φύλο»· για τους ανδρικούς και γυναικείους ρόλους, καθώς και για τους άνδρες και τις γυναίκες και τις αναπαραγωγικές λειτουργίες αυτών.

Η Μάργκαρετ Μιντ προχωρά από μια συγκεκριμένη κατηγοριοποίηση προς μια πιο γενική σύγκριση μεταξύ ανδρών και γυναικών σε διάφορες κοινότητες, καταλήγοντας σε μια ανάλυση των σεξουαλικών προτύπων της δικής μας εποχής.

Το ανθρώπινο φύλο χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες:

• Γονότυπος: Ο γενετικά καθορισμένος χρωμοσωμικός καρυότυπος ενός οργανισμού (π.χ. XX, XY, και όλες οι υπόλοιπες παραλλαγές αυτών)
• Φαινότυπος: Τα παρατηρήσιμα πρωτογενή και δευτερογενή χαρακτηριστικά του φύλου (γεννητικά όργανα, κατανομή λίπους/μυών, οστική δομή, κ.α.)
• Κοινωνικό ή ψυχικό φύλο (gender): Τα μη παρατηρήσιμα σεξουαλικά χαρακτηριστικά· το εσωτερικό νοητικό μοντέλο του φύλου ενός ατόμου και ο τρόπος με τον οποίο το άτομο αυτό το εκφράζει.

Οποιοδήποτε από τα παραπάνω τρία χαρακτηριστικά μπορεί να πάρει διάφορες τιμές. Στο μάθημα «φυσικά» της ΣΤ’ δημοτικού ή στο μάθημα βιολογίας του γυμνασίου πιθανότατα διδαχθήκατε ότι ο γονότυπος είναι δυαδικός· είτε θηλυκός (ΧΧ), είτε αρσενικός (ΧΥ), ενώ στην πραγματικότητα υπάρχουν δεκάδες άλλες παραλλαγές που μπορούν να εμφανιστούν στους ανθρώπους.

Παρομοίως, πολλοί πιστεύουν ότι ο φαινότυπος είναι επίσης δυαδικός, ενώ η βιολογία έχει αναγνωρίσει εδώ και εκατοντάδες χρόνια ότι, όταν χαρτογραφήσει κανείς τα σεξουαλικά χαρακτηριστικά ενός πληθυσμού, θα καταλήξει σε μια κατανομή διωνυμική κατανομή, όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού εμπίπτει κατά κάποιο ποσοστό μεταξύ δύο κυρίων ομάδων. Συνεπώς, ορισμένοι άνθρωποι, μονάχα από το πώς λειτουργεί η ζωή, δεν εμπίπτουν στις δύο τυπικές αυτές κατηγορίες. Μάλιστα, πολλοί άνθρωποι βρίσκονται στη μέση, έχοντας χαρακτηριστικά και των δύο φαινοτυπικών αυτών φύλων.

Το κοινωνικό ή ψυχικό φύλο, από την άλλη, είναι αρκετά πιο… απόκρυφο. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους διάφοροι άνθρωποι έχουν προσπαθήσει να απεικονίσουν το φάσμα του φύλου, αλλά κανένας δεν το έχει καταφέρει πλήρως, καθότι το φάσμα αυτό είναι από μόνο του πολύ αφηρημένο ως έννοια.

Εν συντομία, μερικοί άνθρωποι είναι πολύ αρσενικοί, μερικοί είναι πολύ θηλυκοί, μερικοί αισθάνονται και τα δύο, ενώ άλλοι δεν αισθάνονται κανένα. Μερικοί βρίσκονται στη μέση, μερικοί στα άκρα, και μερικοί κινούνται σε όλο το φάσμα με απρόβλεπτους τρόπους, αλλάζοντας σαν άνεμος. Μόνο το ίδιο το άτομο μπορεί να προσδιορίσει το φύλο του· κανένας άλλος δεν μπορεί να του το καθορίσει ή επιβάλλει.

Το φύλο είναι εν μέρει κοινωνική κατασκευή, εν μέρει επίκτητες συμπεριφορές, και εν μέρει βιολογικές διαδικασίες που διαμορφώνονται πολύ νωρίς στη ζωή ενός ατόμου.

Τα δεδομένα αυτή τη στιγμή φαίνεται να υποδηλώνουν ότι το ψυχικό φύλο (gender) ενός ατόμου καθορίζεται κατά τον τοκετό, ενώ σχηματίζεται ο εγκεφαλικός φλοιός του (περισσότερα για αυτό στην ενότητα «Αιτίες της Δυσφορίας Φύλου»). Αυτό το νοητικό μοντέλο στη συνέχεια ενημερώνει υποσυνείδητα το προς ποιες πτυχές του φάσματος του φύλου θα κλίνει ένα άτομο. Επηρεάζει τη συμπεριφορά του, το πώς αντιλαμβάνεται τον κόσμο, τον τρόπο με τον οποίο βιώνει την έλξη (πέραν του σεξουαλικού προσανατολισμού και των ορμονικών επιρροών), και τον τρόπο με τον οποίο θα «δένεται» με άλλους ανθρώπους.

Το ψυχικό φύλο επηρεάζει επίσης τις προσδοκίες που έχει για το περιβάλλον εντός του οποίου βρίσκεται (δηλ. το σώμα του ατόμου), και όταν το περιβάλλον αυτό δεν ανταποκρίνεται στις εν λόγω προσδοκίες, ο εγκέφαλος στέλνει προειδοποιητικά σήματα με τη μορφή κατάθλιψης, αποπροσωποποίησης, αποπραγματοποίησης, και αποσύνδεσης (διάσχισης). Αυτοί είναι οι υποσυνείδητοι τρόποι με τους οποίους ο εγκέφαλός ενημερώνει το άτομο ότι κάτι πηγαίνει πολύ άσχημα.

Κοινωνιολογικά, το φύλο επηρεάζει την έξη των ανθρώπων: την παρουσίασή τους, των τρόπων τους, των συμπεριφορών τους, των αντιδράσεών τους, των προσδοκιών τους από τη ζωή, και τους ρόλους που θα εκπληρώσουν στη ζωή τους. Η συγγραφέας Σούζαν Στράυκερ αναφέρθηκε στην έξη στο βιβλίο της, Transgender History:

Πολλά από τα χαρακτηριστικά της έξης περιλαμβάνουν τη χειραγώγηση των δευτερευόντων φυλετικών χαρακτηριστικών μας, προκειμένου να επικοινωνήσουμε στους άλλους την αίσθηση που έχουμε για το ποιοι είμαστε - π.χ. κουνάμε τους γοφούς μας, μιλάμε με τα χέρια μας, χτίζουμε μύες στο γυμναστήριο, αφήνουμε τα μαλλιά μας να μακρύνουν, φοράμε ρούχα με ντεκολτέ που τονίζει το στήθος, ξυρίζουμε τις μασχάλες μας, μεγαλώνουμε τα μούσια μας, ή μιλάμε με ανυψωτική ή πτωτική τονικότητα στο τέλος των προτάσεών μας. Συχνά, αυτοί οι τρόποι κίνησης και μόδας έχουν γίνει τόσο εσωτερικευμένοι μέσα στους ανθρώπους, ώστε κάποιοι να τους θεωρούν φυσικούς, παρόλο που αυτοί μπορούν να κατανοηθούν καλύτερα ως «δεύτερη φύση» που έχει αποκτηθεί κοινωνικά - είτε παθητικά, είτε ενεργητικά.

Πράγματι, όλες οι παραπάνω ενέργειες έχουν κοινωνική φύση· είναι πράγματα τα οποία έχουν αναπτυχθεί στους πολιτισμούς με την πάροδο του χρόνου. Ανεξαρτήτως, βέβαια, από το ότι είναι «επινοημένοι» στην ουσία, εξακολουθούν να είναι έντονα έμφυλοι, με τους ανθρώπους να τείνουν να συνδέονται με την έμφυλη έξη του εσωτερικού τους εαυτού χωρίς καν να το συνειδητοποιεί. Όταν, όμως, αρνείται σε έναν άνθρωπο η πρόσβαση στις διαπροσωπικές αυτές πτυχές, αυτό του δημιουργεί ενόχληση ή ανησυχία σχετικά με την κοινωνική του θέση στη ζωή.

Τα πειράματα του Τζον Μόνι προσπάθησαν να επιβεβαιώσουν την υπόθεσή του ότι το φύλο είναι εξ ολοκλήρου κοινωνικό κατασκεύασμα, και ότι κάθε παιδί μπορεί να ανατραφεί ώστε να πιστεύει ότι είναι ό,τι του έχουν διδάξει να είναι. Το πείραμά του, όμως, ήταν μια τεράστια αποτυχία (βλ. «Βιοχημική Δυσφορία»). Το φύλο δεν αλλάζει· κάθε άνθρωπος έχει το ίδιο φύλο στα 40 με εκείνο που είχε στα 4 του χρόνια. Αυτό που αλλάζει είναι η προσωπική μας αντίληψη για το φύλο μας, καθώς ωριμάζουμε ως άνθρωποι.

Αυτά τα συμπτώματα (κατάθλιψη, αποπραγματοποίηση, διαπροσωπικές ανησυχίες) είναι τα συμπτώματα της Δυσφορίας Φύλου.

Κάτι που το φύλο δεν είναι, είναι ο σεξουαλικός προσανατολισμός. Περιγράφουμε τον προσανατολισμό χρησιμοποιώντας όρους σχετικούς με το φύλο ενός ατόμου (ομοφυλόφιλος/ετεροφυλόφιλος/αμφιφυλόφιλος, κ.τ.λ.), αλλά το φύλо αυτό καθαυτό δεν επηρεάζει τη σεξουαλικότητα, ούτε η σεξουαλικότητα το φύλο

Τι σημαίνει να είναι κανείς μη-δυαδικού (non-binary) φύλου;

Τα μη-δυαδικά φύλα δύνανται να απλοποιηθούν ως έλλειψη αποκλειστικής ταύτισης με το αρσενικό και το θηλυκό. Αυτό μπορεί να είναι έλλειψη ταύτισης και με την αρσενικότητα, και με τη θηλυκότητα (agender), μια ταυτόχρονη ταύτιση και με τις δύο αυτές ταυτότητες (bi-gender/), μια ενδιάμεση ταύτιση (androgyne), μια ταύτιση που μεταβάλλεται χρονικά(genderfluid), μια μερική ταύτιση (demigender), ή και μια παράλληλη ταύτιση με ολόκληρο το φάσμα του φύλου (pangender).

Μπορεί να είναι, για παράδειγμα, μια ταύτιση με ορισμένες πτυχές ενός φύλου, αλλά όχι με άλλες. Π.χ. demigirl μπορεί να είναι ένα άτομο που γεννήθηκε γυναίκα και αισθάνεται μόνο μερική σύνδεση με τη γυναικεία φύση και τη θηλυκότητα, ή ένα άτομο που γεννήθηκε άνδρας και ακολουθεί ορμονοθεραπεία για να ανακουφίσει τη σωματική του δυσφορία, έχει θηλυκό φαινότυπο, αλλά δεν αισθάνεται ισχυρή σύνδεση με τις κοινωνικές πτυχές της γυναικείας φύσης.

Σε γενικευμένους όρους, αυτό το «βιβλίο» περιγράφει το φύλο με την έννοια των δυαδικών ταυτοτήτων (αρσενικό/θηλυκό) έναντι των μη-δυαδικών ταυτοτήτων, αλλά αυτό γίνεται αποκλειστικά για λόγους απλότητας της γραφής. Οφείλουμε να σας ενημερώσουμε ότι το βάθος της βίωσης και έκφρασης του φύλου είναι πολύ, πολύ πιο σύνθετο από αυτήν την απλή ανάλυση.# Μια Σύντομη Εξιστόρηση της Δυσφορίας Φύλου

Το 1948, ο γνωστός σεξολόγος Δρ. Άλφρεντ Κίνσεϊ (ναι, αυτός ο Κίνσεϊ) ήρθε σε επικοινωνία με μια γυναίκα, της οποίας το παιδί - στο οποίο αποδόθηκε το αρσενικό φύλο κατά τη γέννηση - επέμενε ανένδοτα ότι ήταν κορίτσι στην πραγματικότητα και ότι κάτι είχε πάει πολύ λάθος. Η μητέρα, αντί να προσπαθήσει να καταπιέσει την κόρη της, ήθελε να τη βοηθήσει να γίνει αυτό που η ίδια ήξερε ότι ήταν. Ο Κίνσεϊ επικοινώνησε με τον Γερμανό ενδοκρινολόγο Δρ. Χάρι Μπέντζαμιν για να δει αν θα ήταν δυνατόν να βοηθήσει το παιδί. Ο Δρ. Μπέντζαμιν, στη συνέχεια, ανέπτυξε ένα πρωτόκολλο οιστρογονικής θεραπείας για το έφηβο παιδί, και συνεργάστηκε με την οικογένεια για να βρει χειρουργική βοήθεια.

Έπειτα, ο Μπέντζαμιν βελτίωσε το πρωτόκολλό του και περιέθαλψε χιλιάδες ασθενείς με παρόμοια συναισθήματα κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Αρνήθηκε να αντληθεί αμοιβή για αυτό το έργο του, αντλώντας ικανοποίηση από την ανακούφιση που προσέφερε σε αυτούς τους ασθενείς και χρησιμοποιώντας τους για να εμβαθύνει την κατανόησή του για την πάθηση. Το 1973, επινόησε έναν όρο για αυτό το αίσθημα ασυμφωνίας: δυσφορία φύλου. Δυστυχώς, ο όρος αυτός δε χρησιμοποιήθηκε στις ΗΠΑ μέχρι το 2013, καθώς η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία διάλεξε τον όρο «διαταραχή ταυτότητας φύλου».

Αν είστε τρανς και διαβάζετε αυτό το κείμενο, ενδεχομένως να έχετε ακούσει το όνομα «Χάρι Μπέντζαμιν» στο παρελθόν, αλλά όχι για θετικούς λόγους. ΤΟ 1979, το όνομά του χρησιμοποιήθηκε (με την άδειά του) για τη δημιουργία της Διεθνούς Ένωσης για τη Δυσφορία Φύλου «Χάρι Μπέντζαμιν» (HBIGDA), η οποία δημοσίευσε ένα Πρότυπο Φροντίδας για τα τρανς άτομα. Αυτά τα πρότυπα φροντίδας ήταν γνωστά ως «Κανόνες Χάρι Μπέντζαμιν» και ήταν περιβόητα περιοριστικά όσον αφορά τον τρόπο διάγνωσης της δυσφορίας φύλου. Οι ασθενείς κατατάσσονταν σε μια κλίμακα έξι επιπέδων με βάση το επίπεδο δυστυχίας και σεξουαλικής δυσλειτουργίας τους. Αν δεν κατατασσόταν ένα άτομο στο επίπεδο 5 ή υψηλότερο, όπου ταξινομούνταν ως «Αληθινοί Τρανσέξουαλ», συνήθως δε λάμβανε θεραπεία.

Το πρόβλημα ήταν ότι τα επίπεδα 5 και 6 απαιτούσαν την αίσθηση έλξης αποκλειστικά για το φύλο με το οποίο γεννήθηκε το άτομο. Η μετάβαση έπρεπε να τα κάνει ετεροφυλόφιλα, όχι ομοφυλόφιλα, και δεν επιτρεπόταν να είναι αμφιφυλόφιλα. Επίσης, έπρεπε να βιώνουν σοβαρή δυσφορία για το σώμα και τα γεννητικά τους όργανα, και να ζουν ήδη ως το πραγματικό τους φύλο χωρίς θεραπεία. Πολλοί τρανς άνθρωποι παρέκαμψαν αυτούς τους περιορισμούς μέσω καθοδήγησης από την κοινότητα και μέσω παραστατικών παρουσιάσεων, αλλά για πολλούς ανθρώπους (όπως και για εμένα) πίστευαν ότι, αν δεν πληρούσες όλα τα κριτήρια, δεν ήσουν αρκετά τρανς για να κάνεις φυλομετάβαση.

Το 2011, η HBIDGA αναδιοργανώθηκε για να ανταποκριθεί στις αυξανόμενες πιέσεις σχετικά με την κατανόηση και αποδοχή των τρανς ατόμων, και υιοθέτησε το όνομα «Παγκόσμια Επαγγελματική Ένωση για την Υγεία των Τρανς Ατόμων» (WPATH). Υπό την καθοδήγηση πραγματικών τρανς ατόμων (για πρώτη φορά για τον εν λόγω οργανισμό), η WPATH προχώρησε στην έκδοση ενός εντελώς νέου Προτύπου Φροντίδας (SoC, έκδοση 7, το πρώτο μετά από δέκα χρόνια), το οποίο εγκατέλειψε την κλιμακα Benjamin και εστίασε σε συγκεκριμένα ατομικά συμπτώματα, αποσυνδέοντας εντελώς το φύλο από τη σεξουαλικότητα. Δύο χρόνια μετά, το 2013, η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία άλλαξε τα διαγνωστικά της κριτήρια ώστε να ταιριάζουν με αυτά της WPATH στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχολογικών Διαταραχών (DSM) έκδοση 5, και αντικατέστησε τη Διαταραχή Ταυτότητας Φύλου με τη Δυσφορία Φύλου. Με αυτή την αλλαγή, η ιατρική μετάβαση έγινε διαθέσιμη σε όλα τα τρανς άτομα στις ΗΠΑ.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η παρουσία των τρανς ατόμων σε όλο τον κόσμο έχει ξαφνικά εκτοξευθεί την τελευταία δεκαετία. Η ευκολότερη πρόσβαση συνεπάγεται μεγαλύτερους αριθμούς, άρα και μεγαλύτερη ορατότητα και μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και, κατά συνέπεια, περισσότεροι άνθρωποι αποκτούν πρόσβαση για την περίθαλψη της δυσφορίας. Μια μελέτη από το 2014 έδειξε ότι το 0,6% των ενηλίκων και το 0,7% των νέων στις ΗΠΑ αυτοπροσδιορίζονται ως τρανς, ενώ μια μελέτη από το 2016 έδειξε ότι το 1,8% των μαθητών γυμνασίου αυτοπροσδιορίζεται ως τρανς, και μια έρευνα της GLAAD από το 2017 έδειξε ένα εντυπωσιακό 12% των ερωτηθέντων ηλικίας 18 ως 34 να μην ταυτίζονται με τον όρο «cisgender» (δηλ. το αντώνυμο της λέξης διεμφυλικός/τρανς)

Τα τρανς άτομα βγαίνουν από την αφάνεια· είμαστε παντού.

Τι Είναι Τελικά Η Δυσφορία Φύλου;

Υπάρχει μια κοινή παρανόηση, τόσο μεταξύ των cis ατόμων όσο και των τρανς ατόμων, ότι η δυσφορία φύλου αναφέρεται αποκλειστικά σε σωματική δυσφορία. Η πεποίθηση ότι η σωματική δυσφορία είναι το κεντρικό κομμάτι της δυσφορίας φύλου είναι πράγματι μη-ισχύουσα, και μάλιστα, δεν αποτελεί καν το κύριο συστατικό της διάγνωσης της δυσφορίας φύλου. Η δυσφορία φύλου επηρεάζει μεγάλο αριθμό πτυχών της ζωής ενός ανθρώπου, όπως τη διαπροσωπική επαφή, το ντύσιμο, τη συμπεριφορά, την ένταξη στην κοινωνία, τον τρόπο ένταξης στην κοινωνία, και, ναι, τον τρόπο με τον οποίο βιώνουν το ίδιο τους το σώμα. Κατά συνέπεια, οι υποστηρικτές του WPATH SoC 7 Και του DSM-5 έχουν συνηθίσει να λένε ότι δεν είναι απαραίτητο να έχει κανείς δυσφορία για να είναι τρανς. Αυτό συνήθως επαναλαμβάνεται σαν σλόγκαν, καθώς ενημερώνει τα άτομα που δεν αισθάνονται σημαντική σωματική δυσφορία ότι μπορεί επίσης να είναι τρανς.

Κατά βάση, η δυσφορία φύλου είναι ένα αίσθημα λανθασμένης ταυτότητας εγγενής στον εαυτό του ατόμου. Δεν υπάρχει λογική τεκμηρίωση για το αίσθημα αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να το εξηγήσει, και δε μπορεί να περιγράψει κανείς γιατί νιώθει έτσι. Κάτι στην ύπαρξή σου είναι λάθος, αλλά ακόμα και να το καταλάβει κανείς ποια πράγματα είναι όντως λάθος μπορεί να είναι δύσκολο.

Ο τρόπος που χρησιμοποιούσα για να το περιγράψω ήταν σαν να φοράς γάντι ενήλικα όταν είσαι παιδί. Μπορείς να βάλεις το χέρι σου στο γάντι και τα δάχτυλά σου να χωρέσουν στις απολήξεις για τα δάχτυλα, αλλά τα γάντια θα περιορίσουν την κίνηση των χεριών σου. Είσαι σε θέση να πιάσεις κάτι, αλλά δεν μπορείς να το χειριστείς τόσο καλά όσο κάποιος με το σωστό μέγεθος χεριών. Τα πράγματα απλώς δε μοιάζουν σωστά.

Η Ίβι Γουίντερς το περιέγραψε ως εξής στην ανάρτησή της για τη δυσφορία φύλου.

Έχετε βρεθεί ποτέ σε κάποιο δημόσιο ή επίσημο χώρο όπου ξαφνικά σας φαγούρισε η πατούσας σας; Δεν μπορείτε να βγάλετε τα παπούτσια σας εκεί για να ξυθείτε, οπότε υπομένετε την αίσθηση ότι πεθαίνετε μέσα σας, ενώ η φαγούρα αυξάνεται και αυξάνεται, μέχρι που νιώθετε ότι θα σκοτώνατε τον επόμενο άνθρωπο που θα σας μιλήσει.

Ή, όταν ήμουν παιδί, συνήθιζα να βλέπω τηλεόραση το πρωί πριν να πάω στο σχολείο. Επειδή ήμουν στην αγροτική Δυτική Βιρτζίνια στις αρχές της δεκαετίας του '90, κάποιες φορές όταν άνοιγα το αγαπημένο μου κανάλι για να δω τις αγαπημένες μου εκπομπές ενώ έτρωγα το πρωινό μου, έβλεπα π.χ. τους Power Rangers - αλλά ο ήχος που ακουγόταν ήταν από άλλο σταθμό (συνήθως το κανάλι που έδειχνε τον καιρό). Η εικόνα ήταν εντάξει, ο ήχος ήταν εντάξει, αλλά η αναντιστοιχία μεταξύ τους; Αυτό είναι το ίδιος της απογοήτευσης που σου χαλάει όλη τη μέρα όταν είσαι παιδί.

Είναι το συναίσθημα που νιώθεις όταν ζητάς μια δροσερή Coca-Cola διαίτης, αλλά ο σερβιτόρος σε ρωτάει «Σας πειράζει αν είναι Pepsi;».

Είναι το να ξέρεις ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά δεν υπάρχει κάτι που να μπορείς να κάνεις για να το διορθώσεις.

Η δυσφορία φύλου είναι, στην ουσία, απλώς συναισθηματικές αντιδράσεις του εγκεφάλου που γνωρίζει ότι κάτι δεν του ταιριάζει. Αυτή η ασυμφωνία είναι τόσο βαθιά στα υποσυστήματα του εγκεφάλου που δεν υπάρχει κανένα προφανές μήνυμα για το ποιο είναι το πρόβλημα. Ο μόνος τρόπος που έχουμε για να το αναγνωρίσουμε είναι μέσω των συναισθημάτων που μας προκαλεί. Η συνείδησή του ατόμου λαμβάνει είτε θετική ανατροφοδότηση (ευφορία), είτε αρνητική ανατροφοδότηση (δυσφορία), ανάλογα με το πόσο καλά το τρέχον περιβάλλον ταιριάζει με την εσωτερική του αίσθηση του εαυτού. Μέρος της φυλομετάβασης είναι να μάθει κανείς να αναγνωρίζει αυτά τα σήματα.

Οι cis άνθρωποι τα λαμβάνουν επίσης, αλλά επειδή συνήθως αυτά τα σήματα είναι εναρμονισμένα με το περιβάλλον τους, τα θεωρούν δεδομένα. Ωστόσο, έχουν υπάρξει μερικές αξιοσημείωτες περιπτώσεις όπου ένα cis άτομο έχει βρεθεί σε μια κατάσταση όπου αντιμετώπισε δυσφορία φύλου. Προσπάθειες ανατροφής cis παιδιών ως το αντίθετο φύλο (Προειδοποίηση περιεχομένου: αυτοκτονία) πάντα αποτυγχάνουν, διότι το παιδί αναπόφευκτα αυτοπροσδιορίζεται διαφορετικά.

Αυτές οι παρορμήσεις ευφορίας και δυσφορίας, διέγερσης και αποστροφής, εκδηλώνονται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Μερικοί είναι προφανείς, μερικοί πολύ πιο διακριτικοί. Η δυσφορία αλλάζει επίσης με την πάροδο του χρόνου, παίρνοντας νέες μορφές καθώς ένα άτομο περνά από την προ-συνειδητοποίηση στην κατανόηση και έπειτα στη φυλομετάβαση. Ο στόχος αυτού του «βιβλίου» είναι να αναλύσει αυτές τις διακριτές κατηγορίες και να τις περιγράψει, ούτως ώστε και άλλοι άνθρωποι να μάθουν να τις αναγνωρίζουν.

Ωστόσο, πρώτα πρέπει να τονίσω κάτι πολύ σημαντικό· τόσο σημαντικό που θα το γράψω με μεγάλα, έντονα γράμματα:

ΚΑΘΕ ΤΡΑΝΣ ΑΤΟΜΟ ΒΙΩΝΕΙ ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ ΠΗΓΩΝ ΚΑΙ ΕΝΤΑΣΕΩΝ ΔΥΣΦΟΡΙΑΣ

Δεν υπάρχει κάποια «μία και μοναδική» εμπειρία των τρανς ατόμων· δεν υπάρχει κάποιο τυποποιημένο σύνολο συναισθημάτων και ενοχλημάτων· δεν υπάρχει κάποια μια και μοναδική εμπειρία μεταξύ των τρανς ατόμων. Το κάθε τρανς άτομο βιώνει τη δυσφορία με το δικό του τρόπο και με τη δική του ένταση, και αυτό που ενοχλεί το ένα άτομο μπορεί να μην ενοχλεί το άλλο.

Λοιπόν, αφού ξεκαθαρίσαμε αυτό το θέμα, ας περάσουμε στο ψωμί της υπόθεσης.

Ευφορία Φύλου

Πριν μιλήσω για την ταλαιπωρία, πρέπει να μιλήσω και για την ανακούφιση. Η ευφορία του φύλου είναι από μόνη της ένα σημάδι της δυσφορίας φύλου. Ίσως αναρωτιέστε, «μα πώς μπορεί η ευτυχία να είναι θλίψη;». Η απάντηση είναι απλή.

Φανταστείτε ένα άτομο που γεννήθηκε σε μια σπηλιά και πέρασε όλη τη ζωή του κάτω από το έδαφος, έχοντας μονάχα κεριά και λυχνάρια για φωτισμό. Φανταστείτε ότι δεν έχει βγει ποτέ στην επιφάνεια· ή μάλλον, ότι δε γνωρίζει καν για αυτή. Μέχρι που, ξαφνικά, μια μέρα, μια κατάρρευση σε ένα παράπλευρο τούνελ αποκαλύπτει ένα άνοιγμα προς την επιφάνεια. Το φως του ηλίου πλημμυρίζει το άνοιγμα και είναι τόσο εκτυφλωτικό που το άτομο αυτό τρέχει μακριά από φόβο. Αργότερα, επιστρέφει στο άνοιγμα και, καθώς τα μάτια του προσαρμόζονται, κοιτάζει έξω από το άνοιγμα και βλέπει έναν φωτεινό νέο κόσμο γεμάτο χρώματα που δεν ήξερε καν ότι υπήρχαν.

Αυτός ο κόσμος είναι τρομακτικός, τεράστιος, και γεμάτος με άγνωστα πράγματα, και το άτομο αυτό επιστρέφει στη σπηλιά του για ασφάλεια. Παρ’ ολ’ αυτά, το άνοιγμα παραμένει ανοιχτό, και βλέπει το φως του κάθε φορά που περνάει από μπροστά του. Σταδιακά, κοιτάζει έξω συχνότερα, και ταξιδεύει όλο και πιο μακριά από το άνοιγμα αυτό. Αρχίζει να επιθυμεί το φως αυτό και βρίσκει και άλλους λόγους για να το επισκέπτεται πιο συχνά.

Τελικά, καταλαβαίνει ότι δε θέλει να ξαναπάει στη σπηλιά ξανά. Πρέπει να γυρίσει στη σπηλιά, όμως, αφού εκεί βρίσκεται η οικογένειά του και οι φίλοι του, και ας βρίσκει την επιφάνεια πολύ καλύτερη. Θέλει να κάτσει στην επιφάνεια, και νιώθει ότι το να γυρνάει στη σπηλιά είναι λάθος. Το να γυρίσει πίσω στο σκοτάδι του προκαλεί πόνο.

Έτσι είναι και η ευφορία φύλου: βραχύχρονες λάμψεις φωτός που, στην αρχή μπορεί να είναι υπερβολικά έντονο για να το αντέξεις, ή πολύ μπερδεμένο για να το καταλάβεις. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, το συνηθίζεις, και συνειδητοποιείς ότι η θέση σου είναι εκεί. Το σκοτάδι, από την άλλη, γίνεται δυσφορία.

Πολλά τρανς άτομα δεν έχουν ιδέα σε πόσο πόνο βρίσκονται μέχρι που βρίσκουν μικρές ανακουφίσεις. Cosplay, θέατρο, drag, επιτραπέζια παιχνίδια ρόλων, βιντεοπαιχνίδια· μικρές «περιπέτειες σε ένα διαφορετικό φύλο από αυτό με το οποίο έχουν ζήσει. Ανακαλύπτουν ότι αισθάνονται λίγο πιο άνετα. Επινοούν δικαιολογίες για το γιατί («Αν πρέπει να κοιτάω τον πισινό του χαρακτήρα μου, ας είναι ο πισινός μιας κοπέλας»), προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους ότι το κάνουν για διασκέδαση ή για καλλιτεχνική έκφραση. Μπορεί να λένε στον εαυτό τους ότι η χαρά που νιώθουν όταν ακούν το να τους αποκαλούν άλλοι άνθρωποι με διαφορετικό άρθρο είναι απλώς επειδή τους είναι πρωτόγνωρο. Σύντομα, όμως, ανακαλύπτουν ότι αναζητούν λόγους να το νιώθουν πιο συχνά. Όλο και συχνότερα υποδύονται χαρακτήρες διαφορετικού φύλου, φτιάχνουν περισσότερες στολές, αγοράζουν περισσότερα ρούχα, παίζουν θέατρο πιο συχνά. Μπορεί να νιώσουν τον εαυτό τους να θέλουν να το κάνουν αυτό συνέχεια, γιατί νιώθουν καλύτερα από ό,τι στην πραγματική ζωή. Το να είσαι «εσύ» αρχίζει να πονάει, και τελικά ο παλιός εαυτός σου γίνεται η στολή.

Αυτός είναι και ο πιο βασικός λόγος για τον οποίο, ως κοινότητα, λέμε ότι δε χρειάζεται να έχεις δυσφορία για να είσαι τρανς. Επειδή το μαύρο μελάνι σε μαύρο καμβά δεν είναι ορατό χωρίς προσεκτική εξέταση σε έντονο φως.

Οτιδήποτε μπορεί να είναι πηγή δυσφορίας έχει μια ίση και αντίθετη ευφορία.

Παραδείγματα:

• Να σας αποκαλούν με το σωστό φύλο
• Να σας αποκαλούν με το όνομα που έχετε επιλέξει
• Να φοράτε ρούχα που ταιριάζουν στο φύλο σας
• Να βλέπετε και να αισθάνεστε (θετικές) αλλαγές στο σώμα σας
• Να βλέπετε τον εαυτό σας στον καθρέφτη (όταν δεν έχετε πια αποπροσωποποίηση)
• Να κοινωνικοποιείστε με τρόπο που ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του φύλου σας
• Να έχετε ένα ανδρικό / γυναικείο / ουδέτερο κούρεμα
• Να ξυρίζετε τα πόδια σας
• Να ΜΗΝ ξυρίζετε τα πόδια σας
• Να έχετε τη δυνατότητα να συμμετάσχετε σε κάτι στο οποίο διαφορετικά δε θα συμμετείχατε λόγω του φύλου που σας είχε αποδοθεί
• Να αισθάνεστε σέξι ή να κάνετε σεξ με τρόπο που ταιριάζει με το φύλο και τη σεξουαλικότητά σας

Ακόμα και το να σας βλέπει/συμπεριφέρεται ο κόσμος ως ο εαυτός σας μπορεί να είναι πολύ ευφορικό.

Η ευφορία ΔΕΝ είναι σεξουαλική διέγερση ή φετίχ. Μερικές φορές η ευφορία δύναται να προκαλέσει σεξουαλική διέγερση, και υπάρχουν πολλοί παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτό (π.χ. το να αισθάνεσαι καλά με το σώμα σου), αλλά δεν είναι πηγές σεξουαλικής διέγερσης. Τα τρανς άτομα δεν «καυλώνουν» όταν παρουσιάζονται ή συμπεριφέρονται ως οι πραγματικοί τους εαυτοί.

Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει ότι είναι τρανς μπορεί να καταφεύγουν σε φετίχ για να εκφράσουν το φύλο τους ή/και να ανακουφίσουν τη δυσφορία τους. Μπορεί να διατηρήσουν κάποια από αυτά κατά τη διάρκεια της φυλομετάβασής τους· δεν υπάρχει κάποια ντροπή σε αυτό. Ο τρόπος με τον οποίο βρίσκουν σεξουαλική ικανοποίηση είναι δική τους υπόθεση. Πάντως, αυτά τα πράγματα είναι παράλληλα με το φύλο τους. Η αίσθηση του φύλου ενός ατόμου παραμένει επ’ αόριστον· δεν εξαφανίζεται όταν επιστρέφουν στην καθημερινότητά τους.# Σωματική Δυσφορία Φύλου

Σίγουρα θα έχετε ακούσει τη φράση «γεννήθηκε σε λάθος σώμα». Η σωματική δυσφορία είναι στην ουσία η ενόχληση που προκαλείται από την παρουσία διαφόρων χαρακτηριστικών φύλου στο σώμα, λόγω φυλετικού διμορφισμού. Σε ποια χαρακτηριστικά αναφερόμαστε, όμως;

Τα πρωτογενή χαρακτηριστικά μπορούν να αλλάξουν μόνο με χειρουργική επέμβαση. Ορισμένα δευτερογενή χαρακτηριστικά είναι επίσης μη-αναστρέψιμα και απαιτούν ιατρικές παρεμβάσεις για να ανατραπούν, όπως η ανάπτυξη του μαστικού ιστού και η εκβάθυνση των φωνητικών χορδών. Το οιστρογόνο δεν κάνει τη φωνή πιο θηλυκή και η τεστοστερόνη δεν κάνει το στήθος να συρρικνωθεί (πέρα από την ελάττωση του λίπους αυτού)

Ορισμένα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά δύνανται να βελτιωθούν χειρουργικά (π.χ. αυξητική στήθους, λιπογλυπτική, αρρενοποίηση/θηλυκοποίηση προσώπου), ενώ άλλα δε μπορούν να αλλάξουν καθόλου.

Η σωματική δυσφορία εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους. Μερικές φορές γίνεται αισθητή ως ένα «μέλος-φάντασμα», όπου το άτομο μπορεί να αισθανθεί αισθήσεις από ένα πέος ή έναν κόλπο που δεν υπάρχει, έναν πόνο σε μία μήτρα που δεν υπάρχει, ή μια αίσθηση απουσίας στο στήθος από μαστούς που δεν έχουν αναπτυχθεί.

Μπορεί να γίνει επίσης αισθητή και αντιστρόφως, όπου το άτομο έχει επίμονη επίγνωση για κάτι που δε θα έπρεπε να υπάρχει. Ο εγκέφαλος λαμβάνει αισθητηριακές πληροφορίες τις οποίες δεν αναμένει, όπως το βάρος του στήθους ή την παρουσία μήτρας ή όρχεων. Οι πληροφορίες αυτές έχουν προτεραιότητα για τον εγκέφαλο, ακριβώς επειδή του είναι απροσδόκητες.

Μπορεί επίσης να βιωθεί ως τρόμος, φρίκη, ή αποστροφή όταν το άτομο κοιτάζει η αγγίζει τα εξωτερικά γεννητικά του όργανα, προκαλώντας του συναισθηματικά ξεσπάσματα ή έντονη επιθυμία να αφαιρέσει το όργανο το οποίο το ενοχλεί. Τα τρανς άτομα στα οποία αποδόθηκε το γυναικείο φύλο κατά τη γέννηση μπορεί να αντιλαμβάνονται την εμμηνόρροια ώς «σφάλμα» ή να αντιμετωπίζουν αισθήματα αποστροφής ή αποξένωσης από τον ορμονικό τους κύκλο.

Μπορεί επιπλέον να εκδηλωθεί ως μια εμμονή για την απαλλαγή του ατόμου από ορισμένα χαρακτηριστικά του σώματος, όπως το να ξυρίζει εμμονικά τις τρίχες του σώματος ή του προσώπου. Ή μπορεί να εκδηλωθεί και με τον αντίθετο τρόπο, δηλαδή με μια σχολαστική περιποίηση διαφόρων χαρακτηριστικών ως μια προσπάθεια ελέγχου αυτών, όπως π.χ. το να φροντίζει συνεχώς τα γένια ή τα νύχια του, ή να περνάει ώρες στο γυμναστήριο για να φροντίσει τη σωματική του διάπλαση.

Τα ανεπιθύμητα φυσικά χαρακτηριστικά μπορεί να οδηγήσουν ένα άτομο να ζηλεύει άτομα που έχουν αναγκαστεί να αφαιρέσουν κάποια από αυτά τα χαρακτηριστικά λόγω ασθενειών, όπως καρκίνος των όρχεων ή του μαστού. Τα τρανς άτομα στα οποία αποδόθηκε το αρσενικό φύλο κατά τη γέννηση, τα οποία αντιμετωπίζουν σοβαρή δυσφορία για τα αναπαραγωγικά τους όργανα, τείνουν να έχουν την επιθυμία να βρεθούν σε κάποιο παράξενο ατύχημα το οποίο θα τους προκαλούσε την απώλεια των εξωτερικών αναπαραγωγικών οργάνων τους.

Άλλοτε μπορεί απλώς να είναι μια αίσθηση ότι κάτι δεν είναι σωστό, και μπορεί να μην το αποδώσετε καν στο φύλο. Για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, πίστευα ότι ο λόγος που μισούσα το σώμα μου ήταν επειδή ήμουν υπέρβαρη. Μόνο όταν άρχισα τη μετάβαση συνειδητοποίησα ότι δε μισούς καθόλου το λίπος μου· μισούσα το γεγονός ότι ήταν ανδρικό λίπος. Οι θηλυκόμορφες καμπύλες που μου έδωσε η ορμονοθεραπεία με κάνουν να νιώθω πολύ πιο εναρμονισμένη με το σώμα μου.

Η δυσφορία που αισθάνεται ένα άτομο για το σώμα του μπορεί και θα αλλάξει με την πάροδο του χρόνου, προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο. Για παράδειγμα, πολλές τρανς γυναίκες ξεκινούν τη μετάβαση αισθανόμενες ουδέτερα για τα αναπαραγωγικά τους όργανα, αλλά αργότερα διαπιστώνουν ότι, καθώς οι μεγαλύτερες πηγές της δυσφορίας τους εξαφανίζονται, αισθάνονται σταδιακά λιγότερο άνετα με εκείνα. Εναλλακτικά, ορισμένες μπορεί να υποθέσουν ότι θα χρειαστούν οπωσδήποτε χειρουργική επέμβαση θηλυκοποίησης του προσώπου, αλλά μετά από δύο χρόνια μετάβασης μπορεί να συνειδητοποιήσουν ότι είναι εντάξει με την εμφάνισή τους τελικά.

Είναι εντάξει το να μη μισείς τίποτα στο σώμα σου και απλά να εύχεσαι να είχες μια πιο θηλυκή ή αρσενική εμφάνιση.

Είναι εντάξει το να μισείς μόνο ορισμένα χαρακτηριστικά του σώματός σου και δεν επιθυμείς να αλλάξεις όλα τα έμφυλα χαρακτηριστικά του.

Είναι εντάξει το να μη χρειάζεσαι καθόλου το να κάνεις ιατρική φυλομετάβαση. Τα αισθήματα για το σώμα σου δεν είναι το άλφα και το ωμέγα της μετάβασης.

Η πλήρης σωματική δυσφορία δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να είναι κανείς τρανς. Τα άτομα στα οποία αποδόθηκε το θηλυκό φύλο κατά τη γέννηση δε χρειάζεται να μισούν το στήθος τους, και τα άτομα στα οποία αποδόθηκε το αρσενικό φύλο κατά τη γέννηση δε χρειάζεται να μισούν το πέος τους. Η εμπειρία κάθε τρανς ατόμου είναι διαφορετική, και όλες οι εμπειρίες αυτών είναι έγκυρες.

Εσωτερικευμένα Προβλήματα για την Εικόνα του Σώματος

Ο κόσμος μας είναι γεμάτος υποσυνείδητα μηνύματα σχετικά με το πώς πρέπει να είναι το σώμα ενός άνδρα και μιας γυναίκας. Μας βομβαρδίζουν με διαφημίσεις και πολυμέσα που δημιουργούν μια κανονικοποιημένη άποψη σχετικά με το τι είναι και δεν είναι όμορφο. Μην έχεις πολύ λίπος, μην είσαι πετσί και κόκκαλο, μην έχεις ασυνήθιστα μεγάλο ή μικρό ύψος, μην έχεις πολύ φαρδύ πηγούνι, μην έχεις μεγάλη μύτη, βάλε μακιγιάζ αλλά μη βάζεις πολύ, μη βγαίνεις από το σπίτι χωρίς σουτιέν αλλά μην αφήνεις το σουτιέν να φαίνεται. Και ο διαρκής καταιγισμός προσδοκιών για την εμφάνιση των φύλων όλο και συνεχίζεται.

Όλοι οι άνθρωποι απορροφούν αυτά τα μηνύματα, και τα τρανς άτομα εσωτερικεύουν τους παράγοντες που έχουν σημασία για το φύλο με το οποίο ταυτίζονται. Όσα άτομα ταυτίζονται με τη θηλυκότητα, μεγαλώνουν προβάλλοντας τα θηλυκά πρότυπα στον εαυτό τους, όσα ταυτίζονται με την αρρενωπότητα προβάλουν τα αρσενικά πρότυπα στον εαυτό τους, ενώ τα μη-δυαδικά άτομα μπορεί να εσωτερικεύουν την ντροπή γύρω από την ανδρογυνία. Αυτό έρχεται επιπλέον της ντροπής που τα βαραίνει επειδή δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα του φύλου που τους είχε αποδοθεί.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών; Η Κάθριν το έθεσε με τον καλύτερο τρόπο:

Βιοχημική Δυσφορία

Τα πρωτογενή χαρακτηριστικά του φύλου αρχίζουν να αναπτύσσονται κατά την όδγοη βδομάδα της κύησης. Συνήθως, μέχρι την ενδέκατη βδομάδα, είναι δυνατόν να προσδιοριστεί το αναπαραγωγικό σύστημα του εμβρύου μέσω υπερήχου. Ωστόσο, ο εγκέφαλος σχηματίζεται μεταξύ της 14ης και της 24ης εβδομάδας. Η τρέχουσα αντίληψη που επικρατεί για τη νευρολογική ανάπτυξη των εμβρύων υποδηλώνει ότι κατά τη διάρκεια αυτών των 10 εβδομάδων ο εγκέφαλος θα αρρενοποιηθεί ή θα θηλυκοποιηθεί βάσει των επιπέδων τεστοστερόνης στο αίμα του εμβρύου (είτε λόγω του γονιδίου SRY, το οποίο συνήθως βρίσκεται στο χρωμόσωμα Υ, είτε λόγω άλλων πηγών). Αυτή η διαδικασία κλειδώνει τον εγκέφαλο σε ένα μοτίβο επιθυμίας οιστρογόνων ή ανδρογόνων.

Αν ο εγκέφαλός ενός ατόμου είναι προγραμματισμένος για ένα είδος φυλετικών ορμονών (π.χ. τεστοστερόνη) αλλά το σώμα του παράγει σε υψηλές συγκεντρώσεις την άλλη ορμόνη (π.χ. οιστραδιόλη), αυτό μπορεί να οδηγήσει σε βιοχημικές δυσλειτουργίες στη χημεία του εγκεφάλου του. Αυτό προκαλεί μια μορφή «εγκεφαλικής ομίχλης»· μια μείωση νοητικής ικανότητας και μια γενικότερη κατάσταση άγχους και ανησυχίας. Αυτή είναι η πηγή των πρώτων δύο συμπτωμάτων που ανακουφίζονται από την ορμονοθεραπεία: Αποπροσωποποίηση και Αποπραγματοποίηση (DPDR).

Η Αποπροσωποποίηση είναι μια αποσύνδεση από το σώμα σας· μια αδυναμία να πιστέψετε ότι το άτομο που βλέπετε στον καθρέφτη είναι πραγματικά ο εαυτός σας. Νιώθετε σαν να παρακολουθείτε ένα άλλο άτομο στο σώμα σας. Μπορεί να διαπιστώσετε ότι δε σας ενδιαφέρει τι συμβαίνει στο σώμα σας, ότι δε σας απασχολεί το βάρος σας ή η βελτίωση της φυσικής σας κατάστασης, επειδή δεν αισθάνεστε ότι σας ανήκει αυτό το «σαρκώδες όχημα» που σας πηγαίνει από 'δω και από 'κει στη ζωή σας.

Η Ζίννια Τζόουνς δίνει τις παρακάτω περιγραφές για την Αποπροσωποποίηση:

• Αισθάνεστε αποστασιοποίηση ή αποξένωση από τις σκέψεις, τα συναισθήματα, ή το σώμα σας: «Ξέρω ότι έχω συναισθήματα, αλλά δεν τα νιώθω»
• Αισθάνεστε ότι χωρίζεστε σε δύο μέρη, με το ένα να συμμετέχει ενεργά στον κόσμο και το άλλο να παρατηρεί σιωπηλά: «Υπάρχει αυτό το σώμα που περπατάει και κάποιος άλλος που μονάχα παρακολουθεί»
• Αισθάνεστε ότι έχετε έναν «μη πραγματικό» ή απών εαυτό: «Δεν έχω εαυτό»
• Βιώνετε τον κόσμο ως απόμακρο, ονειρώδη, ομιχλώδη, άψυχο, άχρωμο, τεχνητό, σαν μια εικόνα χωρίς βάθος ή κάτι λιγότερο από πραγματικό
• Απορροφάστε στον εαυτό σας και βιώνετε μια κατάσταση καταναγκαστικής αυτοεξέτασης ή ακραίου μηρυκασμού
• Έχετε έναν συνεχή και συνεκτικό διάλογο με τον εαυτό σας
• Αισθάνεστε ότι ένα πέπλο ή ένα τζάμι σας χωρίζει από τον κόσμο
• Νιώθετε πως βρίσκεστε μια κατάσταση σωματικής ή συναισθηματικής αναισθησίας, σαν το κεφάλι σας να είναι γεμάτο βαμβάκι
• Νιώθετε έλλειψη αυτενέργειας· αισθάνεστε σαν να είστε ρομπότ ή «ζόμπι»
• Σας είναι δύσκολο ή αδύνατο να φανταστείτε πράγματα
• Μπορείτε να σκέφτεστε καθαρά, αλλά αισθάνεστε ότι κάτι ουσιαστικό λείπει από τις σκέψεις σας ή την εμπειρία σας από τον κόσμο
• Αισθάνεστε αποσύνδεση από τη ζωή, με τρόπο που σας εμποδίζει να συμμετέχετε δημιουργικά και ανοιχτά στον κόσμο

Μπορεί να μη δίνεται μεγάλη σημασία στην εξωτερική σας εμφάνιση, ικανοποιώντας μόνο τις βασικές ανάγκες σε ρούχα και προσωπική υγιεινή. Εναλλακτικά μπορεί να υπερεστιάζετε στην εμφάνισή σας, προσπαθώντας να σας εμπνεύσετε κάποιο είδος χαράς ή υπερηφάνειας για το σώμα σας, ενώ τελικά συναντάτε ακόμη μεγαλύτερη κενότητα.

Ενδεχομένως να μη σας απασχολεί η κατάσταση του σώματός σας ή να μη φοβάστε καν το θάνατο, επειδή δεν έχετε κάποιο ενδιαφέρον για τη ζωή σας.

Η Αποπραγματοποίηση είναι μια απομάκρυνση από τον κόσμο γύρω σας· μια ψυχική αίσθηση ότι όλα όσα αντιλαμβάνεστε είναι ψεύτικα.

• Το περιβάλλον σάς σας φαίνεται ξένο ή άγνωστο, ακόμα κι αν πάντα ζούσατε εκεί. Σαν κάποιος να έχει αντικαταστήσει το σπίτι σας με ένα αντίγραφό του.
• Όταν μετακινείστε στον κόσμο, νιώθετε σαν να περπατάτε σε διάδρομο γυμναστικής, με τα κτήρια να κινούνται αριστερά και δεξιά σας αντί να μετακινείστε εσείς ενδιάμεσα από αυτά
• Νιώθετε συναισθηματική αποσύνδεση από τα κοντινά σας άτομα, σαν να σας χωρίζει ένα τζάμι ή σαν να είναι ηθοποιοί που προσπoιούνται ότι είναι τα άτομα που γνωρίζετε
• Το περιβάλλον σας σάς φαίνεται παραμορφωμένο, θολό, άχρωμο, δισδιάστατο, ή τεχνητό. Μπορεί επίσης να έχετε υπερβολικά οξυμένες αισθήσεις, π.χ. να βλέπετε τα φύλλα των δέντρων σαν να έχουν πολύ αιχμηρές άκρες
• Βιώνετε παραμορφώσεις στην αντίληψη του χρόνου, π.χ. τα πρόσφατα γεγονότα να σας φαίνονται σαν μακρινό παρελθόν
• Βιώνετε παραμορφώσεις της απόστασης, του μεγέθους, ή του σχήματος των αντικειμένων
• Αισθάνεστε σαν να παρακολουθείτε παθητικά τα γεγονότα της ζωής σας

Αν νιώσατε έντονη ταύτιση με τις ταινίες The Matrix και The Truman Show, ίσως να βιώνετε αποπραγματοποίηση. Αυτό μπορεί επίσης να εκδηλωθεί ως ένα αίσθημα αποξένωσης, σαν να μην ανήκετε σε αυτή την κοινωνία. Περπατάτε περιμένοντας να εμφανιστούν οι υπερφυσικές σας δυνάμειες ή να σας έρθει τηλεγράφημα για να μεταφερθείτε στη Φρουτοπία όπως ο Πίκος Απίκος. Όταν ήμουν στην εφηβεία, είχα εμμονή με ένα επεισόδιο της σειράς Στα Σύνορα της Φαντασίας, όπου ένα αγόρι ανακαλύπτει ένα διαστημόπλοιο κάτω από το σπίτι του και μαθαίνει ότι αυτός και οι γονείς του δεν είναι στην πραγματικότητα άνθρωποι.

Η αποπροσωποποίηση και η αποπραγματοποίηση συνοδεύεται μερικές φορές από έλλειψη έντονων συναισθημάτων. Μπορείτε να γελάσετε και να έχετε χιούμορ, αλλά σπάνια αισθάνεστε γνήσια χαρά. Οι στιγμές θλίψης και πένθους σας κάνουν απλώς να νιώθετε αναισθησία, χωρίς να νιώθετε σύνδεση με το γεγονός που τις προκάλεσε. Αυτό μπορεί επίσης να γίνει και με τον αντίθετο τρόπο, όπου βρίσκεστε σε τόσο μεγάλη αναστάτωση που η συναισθηματική σας αντίδραση είναι πολύ δυσανάλογη σε σχέση με το πράγμα που την προκάλεσε, με αποτέλεσμα να κλαίτε έντονα ή να έχετε έντονα ξεσπάσματα από φαινομενικά μικρά γεγονότα.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η αποπροσωποποίηση και η αποπραγματοποίηση δεν αφορά αποκλειστικά τη δυσφορία φύλου. Αυτή η κατάσταση είναι αποτέλεσμα και άλλων προβλημάτων ψυχικής υγείας, όπως χρόνια κατάθλιψη, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, και οριακή διαταραχή προσωπικότητας. Η αποπροσωποποίηση και η αποπραγματοποίηση δεν πρέπει να θεωρούνται από μόνες τους ως ένδειξη δυσφορίας φύλου. Απλώς είναι ένα σημαντικό προειδοποιητικό σήμα ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Επίσης, είναι συνήθως εύκολο να εντοπιστεί από άλλους ανθρώπους εξωτερικά, αρκεί να ξέρει τι να παρατηρήσει. Τα μάτια των ατόμων με αποπροσωποποίηση και αποπραγματοποίηση είναι τόσο θλιμμένα και νεκρά που μοιάζουν με κέλυφος. Ένα από τα πιο συνηθισμένα σχόλια σχετικά με τη μετάβαση είναι το πόση λάμψη αποκτούν τα μάτια.

Η Παλίρροια και η Άμπωτη

Η ένταση της σωματικής και βιοχημικής δυσφορίας επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από άλλους παράγοντες του οργανισμού. Επειδή εξαρτάται από την ενδοκρινική ισορροπία, επηρεάζεται επίσης από αυτές τις ισορροπίες. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να αυξομειώνεται από μέρα σε μέρα. Για παράδειγμα:

• Εάν το επίπεδο σακχάρων στο αίμα σας είναι εκτός ορίων ή αν έχετε πρόβλημα με το θυρεοειδή, αυτό μπορεί να προκαλέσει έξαρση της δυσφορίας σας.
• Εάν αντιμετωπίζετε στέρηση ντοπαμίνης λόγω διακοπής της λήψης φαρμάκων που διεγείρουν το νευρικό σύστημα, αυτό μπορεί να την κάνει χειρότερη.
• Αν παίρνετε αντικαταθλιπτικά SSRI (εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης) και αρχίσετε να ζείτε με περισσότερη σεροτονίνη, αυτό μπορεί να μειώσει την ένταση της δυσφορίας σας.
• Τα τρανς άτομα με μη-κατεσταλμένους όρχεις βιώνουν αυξήσεις της τεστοστερόνης σε σχέση με την έλξη και την επιθυμία, κάτι που μπορεί να τα κάνει πιο δυσφορικά/
• Τα τρανς άτομα με μη-κατεσταλμένες ωοθήκες βιώνουν αυξομειώσεις στα επίπεδα οιστρογόνων και προγεστερόνης κατά τη διάρκεια του εμμηνορροϊκού τους κύκλου, γεγονός που επαυξάνει ή μειώνει τη δυσφορία τους ανάλογα με την ημέρα του κύκλου στην οποία βρίσκονται.

Υπάρχουν δεκάδες συστήματα στο σώμα που λειτουργούν παράλληλα, και η κατάστασή τους είναι διαφορετική από μέρα σε μέρα, επηρεάζοντας τη γενική ψυχική κατάσταση. Αυτή η γενική δυσφορία μπορεί να ενισχύσει την επίδραση όλων των άλλων δυσφοριών. Μια μέρα μπορεί να αγνοήσεις το να σε απευθύνει κάποιος με το λάθος φύλο σαν να μην είναι τίποτα, και την επόμενη να πονάς σαν να σε μαχαιρώνουν στην καρδιά κάθε φορά. Μια μέρα βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, ενώ την επόμενη βλέπεις τον παλιό σου εαυτό. Κάποιοι άνθρωποι το βιώνουν αυτό με φυλομεταβαλλόμενο τρόπο, με άλλες μέρες να κλίνουν προς το αρσενικό, άλλες προς το θηλυκό, και άλλες να μην αισθάνονται κανένα φύλο ή να αισθάνονται και τα δύο ταυτόχρονα. Άλλοι το αισθάνονται σαν ένα ποτάμι του οποίου η στάθμη ανεβαίνει λόγω των βροχών ή μειώνεται λόγω της ξηρασίας.

Όλα αυτά είναι έγκυρα, και το γεγονός ότι μια μέρα νιώθεις έντονη δυσφορία και την επόμενη όχι, δε σημαίνει ότι δεν είσαι πραγματικά τρανς.

Αυτό Συμβαίνει Αμφίδρομα

Μερικές φορές θα ακούσετε ανθρώπους να λένε ότι η ορμονοθεραπεία βελτιώνει πάντα την ψυχική υγεία. Το άκουσα κι εγώ όταν το αποκάλυψα στη μητέρα μου. «Το οιστρογόνο τους κάνει όλους πιο ευτυχισμένους». Αυτό είναι εντελώς ψευδές. Όταν ένα cis άτομο υποβάλλεται σε θεραπεία με ορμόνες του αντίθετου φύλου, το αποτέλεσμα είναι πάντοτε δυσφορία. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η σπιρονολακτόνη σπάνια συνταγογραφείται σε άνδρες· επειδή ο αντιανδρογονικός παράγοντας τους προκαλεί ψυχική αστάθεια. Πέντε με δέκα τοις εκατό των γυναικών πάσχουν από Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών (PCOS), μια πάθηση που έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή υψηλών επιπέδων ανδρογόνων από τις ωοθήκες Ρωτήστε οποιαδήποτε από αυτές πώς είναι η ψυχική της υγεία και θα έχει πολλά να σας πει.

Μια πολύ ισχυρή απόδειξη αυτού είναι η τραγική περίπτωση του Ντέιβιντ Ρέιμερ. Σε ηλικία επτά μηνών, ο Ντέιβιντ και ο δίδυμος αδερφός του υποβλήθηκαν σε περιτομή λόγω φίμωσης (μια δερματική πάθηση στο πέος). Η επέμβαση του Ντέιβιντ πήγε στραβά και το πέος του καταστράφηκε. Λήφθηκε η απόφαση να του γίνει αιδοιοπλαστική και να ανατραφεί ως κορίτσι, συμπεριλαμβανομένης της θεραπείας με οιστρογόνα κατά την εφηβεία. Στην ηλικία των 13 ετών, βρισκόταν σε βαθιά κατάθλιψη με τάσεις αυτοκτονίας και υπέφερε πολύ, καθώς τίποτα δεν μπορούσε να τον κάνει να νιώθει κορίτσι αντί για αγόρι.Όταν οι γονείς του τον ενημέρωσαν για το τι είχε συμβεί, επέστρεψε στην ανδρική του εμφάνιση και άρχισε θεραπεία με τεστοστερόνη και, κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης εφηβείας του, υποβλήθηκε σε πολλές επεμβάσεις προκειμένου να επιστρέψει στο ανδρικό φύλο.

Οι άνθρωποι ξέρουν πότε ζουν με το λάθος φύλο.

Ο ψυχολόγος Τζόν Μόνι ήταν ο επιβλέπων για την περίπτωση του Ντέιβιντ και ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για τις αποφάσεις που ελήφθησαν σχετικά με την ανατροφή του Ντέιβιντ. Ο Μόνι, επιδιώκοντας να αποκτήσει φήμη, παρουσίασε την υπόθεση του Ντέιβιντ με εντελώς λανθασμένο τρόπο, μάλιστα χαρακτηρίζοντάς την ως «απόλυτη επιτυχία» στις εκθέσεις του. Το αποτέλεσμα αυτού έχει αντίκτυπο μέχρι και σήμερα, καθώς οι εκθέσεις του Μόνι χρησιμοποιήθηκαν ως παράδειγμα για να αποδείξουν το γιατί ή διενέργεια διορθωτικών επεμβάσεων στα αναπαραγωγικά όργανα των ίντερσεξ (διαφυλικών) βρεφών (δηλαδή βρεφών των οποίων το φύλο δεν είναι πλήρως προσδιορίσιμο ως αρσενικό ή θηλυκό) ήταν η κατάλληλη ενέργεια. Πενήντα χρόνια αργότερα, υπάρχουν ακόμα γιατροί που πιστεύουν ότι αρκεί να αλλάξεις τα αναπαραγωγικά όργανα ενός παιδιού και να το αναθρέψεις ως το αντίστοιχο φύλο ώστε εκείνο να παραμείνει έτσι.

Αυτή είναι η τραγωδία της ίντερσεξ κοινότητας. Περίπου μία στις 60 γεννήσεις έχει ως αποτέλεσμα κάποιο είδος διαφυλικής πάθησης (αν και δε σχετίζονται όλες με τα γεννητικά όργανα). Συχνά οι «διορθωτικές» επεμβάσεις που γίνονται σε ίντερσεξ παιδιά έχουν ως αποτέλεσμα την απώλεια της λειτουργίας ή/και της αίσθησης του οργάνου. Επιπλέον, υπερβολικά συχνά οι γιατροί επιλέγουν την αναγκαστική ανάθεση γυναικείου φύλου, επειδή τους ήταν ευκολότερο να κατασκευάσουν αιδοίο παρά πέος.# Διαπροσωπική Δυσφορία

Όλη η διαπροσωπική δυσφορία φύλου περιστρέφεται γύρω από μια κεντρική έννοια: «Τι φύλο πιστεύουν οι άλλοι ότι έχω;». Η διαπροσωπική δυσφορία αφορά τον τρόπο με τον οποίο κάποιο άτομο είναι αντιλαμβανόμενο από τον «έξω κόσμο»· τον τρόπο με τον οποίο του απευθύνονται οι άλλοι και τον τρόπο με τον οποίο αναμένεται να τους απευθύνεται και εκείνο. Αυτό εμφανίζεται διαφορετικά πριν το τρανς άτομο συνειδητοποιήσει ενεργά το δικό του φύλο σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο βιώνεται η κοινωνική δυσφορία μετά την «τρανς αφύπνιση» ενός ατόμου.

Όσο είναι κανείς στο σκοτάδι, ο μόνος τρόπος να συνειδητοποιήσει ότι κάτι δεν πάει καλά είναι με τον τρόπο που συναναστρέφεται διαπροσωπικά. Τα άτομα του φύλου που σου έχει αποδοθεί φαίνεται σαν να συναναστρέφονται με τρόπος που δε φαίνονται φυσιολογικοί. Η συμπεριφορά και οι τρόποι τους φαίνονται περίεργοι και εκπληκτικοί, ενώ η αλληλεπίδραση με άτομα του πραγματικού τους φύλου φαίνεται πιο εύκολη. Αλληλοσυσχετίζεται με άτομα που είναι πιο κοντά στην αλήθεια του.

Για παράδειγμα, μια τρανς γυναίκα που δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα το φύλο της μπορεί να αισθάνεται πολύ άβολα σε παρέες ανδρών. Μπορεί να αισθάνεται εκτός τόπου και χρόνου και να δυσκολεύεται να κοινωνικοποιηθεί με τους άνδρες συνομηλίκους της. Οι αρσενικές διαπροσωπικές επαφές δεν της έρχονται φυσικά, και η προσπάθεια που κάνει για να μιμηθεί τους άνδρες φίλους τους την κάνει να νιώθει άβολα. Μπορεί να νιώθει μεγαλύτερη ευχέρεια προς τις φιλίες με γυναίκες, αλλά να απογοητεύεται από τις κοινωνικές και ετεροφυλοφυλικές δυναμικές που αναπτύσσονται μεταξύ ανδρών και γυναικών, εμποδίζοντάς την από το να δημιουργήσει πλατωνικές σχέσεις - υποθέτοντας ότι οι γυναίκες είναι καν πρόθυμες να δημιουργήσουν φιλίες μαζί της. Μπορεί να νιώσει βαθιά πληγωμένη όταν οι γυναίκες την αποφεύγουν εντελώς για τους δικούς τους οποιουσδήποτε λόγους.

Αυτό το αίσθημα του «λάθους» εντείνεται καθώς το άτομο γίνεται όλο και πιο συνειδητό της δικής του ασυμφωνίας, και όταν συνειδητοποιήσει την πραγματική του ταυτότητα, αυτό το αίσθημα παίρνει μια νέα μορφή. Για τα δυαδικά τρανς άτομα, αυτό συχνά μπορεί να αφορά την έντονη ανάγκη να θεωρούνται ως το πραγματικό τους φύλο, ενώ σε μερικά μη-δυαδικά άτομα αυτό το συναίσθημα βιώνεται περισσότερο ως ευφορία όταν οι άλλοι δεν τους θεωρούν ούτε άντρες, ούτε γυναίκες. Συνεπώς, μπορεί να θέλουν να τους αναφέρονται μόνο με τρόπους που δεν υποδηλώνουν φύλο, ή να του3 αρέσει όταν ο τρόπος που αναγνωρίζουν το φύλο τους οι άλλοι άνθρωποι διαφέρει από άτομο σε άτομο. Μερικά άτομα βιώνουν έντονη ευφορία όταν οι άλλοι δεν μπορούν να προσδιορίσουν το φύλο τους και μπερδεύονται.

Η διαπροσωπική δυσφορία είναι το σημείο όπου μπαίνουν στο παιχνίδι τα άρθρα και η εσφαλμένη χρήση αυτών. Το να μας αποκαλούν με άρθρα όπως «ο», «η», «του», «της», τα οποία δεν ταιριάζουν με το φύλο μας, είναι εξαιρετικά δυσάρεστο. Προφανώς, αυτό ισχύει για όλους τους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων και των cis ατόμων, αλλά ενώ ένα cis άτομο μπορεί απλώς να προσβληθεί από τη λανθασμένη χρήση των άρθρων, ένα τρανς άτομο θα αισθανθεί πληγωμένο. Είναι σαν να ακούς νύχια σε μαυροπίνακα, η σαν να σου τρίβουν με γυαλόχαρτο το δέρμα. Το να ακούσεις το λάθος άρθρο σε θυμίζει ότι το άτομο με το οποίο μιλάς δεν αναγνωρίζει το φύλο σου.

Οι προσφωνισμοί ουδέτερου φύλου μπορεί επίσης να είναι ενοχλητικές για τα δυαδικά τρανς άτομα, αν χρησιμοποιούνται με τρόπο που καθιστά σαφές ότι κάποιος αποφεύγει το φύλο που τους ταιριάζει. Αυτό συχνά αποτελεί ένδειξη ότι το άτομο με το οποίο συνομιλούν κατάλαβε ότι είναι τρανς και δε γνωρίζει ποιο άρθρο χρησιμοποιεί. Το να ρωτήσετε ποιο άρθρο προτιμά είναι κάτι που μπορεί να επιλύσει αμέσως αυτή την κατάσταση, αλλά το παράδοξο είναι ότι ακόμη και σε αυτό το σενάριο, το να ρωτηθεί το άτομο για το ποιο άρθρο προτιμά μπορεί από μόνο του να προκαλέσει δυσφορία, διότι κάποιος κατάλαβε ότι είναι τρανς. Γενικότερα, όμως, ο τόνος και η πρόθεση έχουν μεγάλη σημασία

Το ίδιο ισχύει και για τα ονόματα. Το να σε αποκαλούν με το παλιό σου όνομα («deadname», δηλαδή «νεκρώνυμο») αντί με το όνομά που έχεις επιλέξει μπορεί να σου φανεί ακυρωτικό όταν γίνεται από άγνοια, ή και εντελώς περιφρονητικό όταν γίνεται σκόπιμα.

Μπορεί επίσης να εκδηλωθεί ως χαρά ή αμηχανία αν χαρακτηριστούν με το πραγματικό τους φύλο, ενώ ζουν ακόμα με το φύλο που τους αποδόθηκε κατά τη γέννηση. Π.χ.:

• Μια τρανς γυναίκα πριν τη φυλομετάβαση να έχει χαρακτηριστεί ως «κορίτσι» από κάποιον που θέλει να την προσβάλλει, αλλά αντί να θυμώσει για αυτό, κοκκινίζει
• Να έχει αποκαλεστεί κάποιος έναν τρανς άνδρα πριν τη φυλομετάβαση ως «κύριο», και να χαρεί για αυτό

Η ενόχληση που προκαλείται από τη διαπροσωπική δυσφορία μπορεί να πιέσει ένα τρανς άτομο να ενεργεί και να παρουσιάζεται με υπερβολικό τρόπο, προκειμένου να προσπαθήσει να πείσει τον υπόλοιπο ότι είναι αυτό που πραγματικά λέει ότι είναι. Τα τρανσθηλυκά άτομα μπορεί να επικεντρωθούν στο μακιγιάζ και τα γυναικεία ρούχα, να γίνουν πιο ήσυχα για να μοιάζουν σεμνότερα, και να μιλούν με υψηλότερη φωνή. Τα τρανσαρσενικά άτομα επικεντρώνονται στα ανδρικά στυλ ένδυσης, στήνονται «προσοχή», καταστέλλουν τις εκδηλώσεις συναισθημάτων, και κάνουν επίτηδες τις φωνές τους βαθύτερες.

Σωματική και Κοινωνική Δυσφορία

Ορισμένα σωματικά χαρακτηριστικά που μπορεί να προκαλούν δυσφορία συνεχώς σε κάποια τρανς άτομα, μπορεί να εκδηλώνονται μόνο ως διαπροσωπική δυσφορία σε άλλα. Για παράδειγμα, ορισμένα άτομα μπορεί να έχουν αμφιβολίες για τη φυσική τους εμφάνιση μόνο όταν αυτή κάνει τους άλλους ανθρώπους να τους αναγνωρίσουν ως το λάθος φύλο (misgendering) ή να τους «διαβάσουν» ως τρανς, ενώ αισθάνονται απολύτως άνετα όταν κοινωνικοποιούνται σε περιβάλλοντα όπου πάντα αντιμετωπίζονται ως το πραγματικό τους φύλο.

Εγώ προσωπικά δεν έχω κάποια άμεση σωματική δυσφορία όσον αφορά τη φωνή μου. Μου αρέσει να τραγουδάω με τη βαριά μου φωνή, και όταν είμαι στο σπίτι μόνο με την οικογένειά μου, αφήνω τη φωνή μου να χαλαρώσει. Όταν είμαι έξω σε δημόσιους χώρου, όμως, το να μπορώ να μιλάω με γυναικεία φωνή παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στο να με βλέπουν ως γυναίκα οι ξένοι, και γι’ αυτό έκανα μεγάλη προσπάθεια να την εκπαιδεύσω ώστε να μπορέσει να γίνει γυναικεία. Η γυναικεία φωνή μου ενεργοποιείται αμέσως μόλις απαντήσω σε ένα τηλεφώνημα ή φύγω από το σπίτι, αυτόματα· δεν είναι κάτι συνειδητό.

“Ένας/Μία/Ένα Από Εμάς!”

Ένα πολύ περίεργο και πολύ συνηθισμένο φαινόμενο είναι ότι τα τρανς άτομα που ακόμα «κρύβονται» έχουν την τάση να βρίσκουν το ένα το άλλο χωρίς ποτέ να το γνωρίζουν. Είναι ένα περίεργο μοτίβο που έχω ακούσει να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, όπου ένα άτομο σε μια ομάδα φίλων συνειδητοποιεί ότι είναι τρανς, ξεκινάει φυλομετάβαση, και αυτό εμπνέει και άλλα μέλη της ομάδας να συνειδητοποιούν ότι επίσης είναι τρανς και να το αποκαλύψουν αυτό στους άλλους.

Τα τρανς άτομα υποσυνείδητα τείνουν να έλκονται μεταξύ τους στις φιλίες τους, τόσο από την ανάγκη για φίλους που σκέφτονται και ενεργούν με τον ίδιο τρόπο με αυτά χωρίς να τα κρίνουν, όσο και λόγω του κοινωνικού αποκλεισμού που λαμβάνουν. Αυτό δεν ισχύει αποκλειστικά και μόνο για τα τρανς άτομα, φυσικά· συμβαίνει σε όλη τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, και αυτό το φαινόμενο της «πτώση των ντόμινο» που προκαλεί είναι πολύ ισχυρό. Είναι όπως όταν, σε μια ομάδα φίλων, αν ένα άτομο παντρευτεί και κάνει παιδιά, συχνά κάνουν το ίδιο και οι υπόλοιποι λίγο καιρό μετά.

Τα τρανς άτομα συχνά συνεχίζουν να επιλέγουν τέτοιου είδους φιλίες και μετά τη μετάβαση, καθώς απλώς καταλαβαίνουμε το ένα το άλλο καλύτερα από ό,τι μπορούν τα cis άτομα. Υπάρχει μια ενέργεια που εμφανίζεται όταν μια ομάδα τρανς ατόμων συγκεντρώνεται σε ένα μέρος, το μέρος αυτό γεμίζει με συντροφικότητα και συμπόνια. Έχουμε τόσα κοινά στις ιστορίες μας, τόσες πολλές κοινές εμπειρίες, που (εκτός από περιπτώσεις μη συμβατών προσωπικοτήτων) δενόμαστε αμέσως μεταξύ μας.# Κοινωνική Δυσφορία

Οι έμφυλοι ρόλοι υπάρχουν και, όσο και αν προσπαθούμε να τους αντικρούσουμε και να επισημάνουμε τον σεξισμό αυτών, πάντα θα υπάρχουν προσδοκίες από τους ανθρώπου λόγω του φύλου τους. Οι πιο ισχυροί από αυτούς είναι οι συζυγικοί και οι γονικοί ρόλοι: «ο άντρας μου», «η γυναίκα μου», «μητέρα», «πατέρας»· αυτοί οι ρόλοι συνοδεύονται από ένα σωρό άλλα «βάρη», και ο λάθος ρόλος, ή ακόμα και ο οποιοσδήποτε ρόλος, μπορεί να φαντάζει σαν ένα καλούπι που πρέπει να γεμίσουμε τέλεια. Σας δίνεται ένα ολόκληρο βιβλίο γεμάτο με συμπεριφορές, πράξεις, συμπάθειες, και αντιπάθειες που απλώς πρέπει να εκπληρώσεις, και αν δεν πληροίτε τις προϋποθέσεις αυτές, τότε θεωρείστε κακός σύζυγος ή γονέας.

Ένας τρανσαρσενικός γονέας που γεννά ένα παιδί μπορεί να νιώσει σοβαρή δυσφορία σχετικά με την ταμπέλα «μητέρα». Η συντριπτική πλειοψηφία των πόρων για τη γέννηση είναι εξαιρετικά γυναικείου φύλου, οπότε και η ίδια η διαδικασία της σύλληψης, κύησης, και γέννας είναι εξαιρετικά φορτωμένη με έμφυλες προσδοκίες. Εάν είστε έγκυος, τότε χαρακτηρίζεστε ως μητέρα ανεξαρτήτως από το πώς αισθάνεστε πραγματικά για το ρόλο σας, και αυτό συνοδεύεται με ένα σωρό υποθέσεις σχετικά με τη φροντίδα, το θηλασμό, και την ανατροφή των παιδιών.

Τα τρανσθηλυκά άτομα των οποίων ο κοινωνικός περίγυρος τα αντιλαμβάνεται ως cis γυναίκες βιώνουν επίσης τέτοιες καταστάσεις. Αν κρατάς στα χέρια σου ένα βρέφος ή φροντίζεις ένα παιδί, τότε σε χαρακτηρίζουν «μητέρα» (η νταντά, αν το παιδί δε μοιάζει σαν ίδιας εθνικότητας με εσένα, αλλά αυτό είναι εντελώς διαφορετικό θέμα). Από τη μία αυτό είναι ευφορικό και επικυρωτικό, διότι είναι ένα σημάδι ότι σε έχουν θεωρήσει γυναίκα, αλλά από την άλλη μπορεί να είναι και εξαιρετικά ακυρωτικό όταν οι cis γυναίκες αρχίζουν να σας μιλάνε για αυτό που θεωρούν κοινές εμπειρίες σχετικά με τις αναπαραγωγικές διαδικασίες.

Μερικοί απροσδόκητοι τρόποι με τους οποίους μπορεί να εμφανιστεί η κοινωνική δυσφορία είναι η ανάγκη συμμόρφωσης με τα κοινωνικά πρότυπα του πραγματικού σας φύλου. Για παράδειγμα, πολλές τρανς γυναίκες έχουν ιστορίες για το ότι ένιωθαν την ανάγκη να καλύψουν το στήθος τους πριν καν προχωρήσουν σε φυλομετάβαση, από μια εγγενή αίσθηση σεμνότητας. Το να νιώθεις άβολα όταν πηγαίνεις στην παραλία ή την πισίνα και το στήθος σου δεν είναι καλυμμένο με κάτι είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό, ακόμα και αν δεν έχει κατανοήσει κανείς τον πραγματικό του εαυτό. Κάτι απλά το ξέρει.

Ντροπή

Η μη-τήρηση αυτών των ρόλων μπορεί να εκδηλωθεί πολύ έντονα ως ντροπή και ταπείνωση. Το να μεγαλώνεις κρύβοντας τον εαυτό σου και να δυσκολεύεσαι να εντάξεις τον εαυτό σου σε κοινά έμφυλα στερεότυπα συχνά οδηγεί σε σημάδια απογοήτευσης από τους γονείς και τους συνομηλίκους που θα περίμεναν το αντίθετο. Ένας πατέρας μπορεί να απογοητευτεί με το ότι το «αγόρι» που έκανε δεν είναι πρόθυμο να ασχοληθεί με ανδρικές δραστηριότητες ή αθλήματα. Τα κορίτσια μπορεί να εκφράσουν την αποδοκιμασία τους για την επιλογή ενός «κοριτσιού» να κάνει παρέα κυρίως με άνδρες. Τα έφηβα αγόρια μπορεί να απομονώσουν ένα «αγόρι» που δε συμμετέχει στο χιούμορ τους.

Αυτού του είδους οι καταστάσεις μπορεί να οδηγήσουν σε εκφοβισμό (bullying) και κακοποίηση του τρανς ατόμου, ωθώντας το να νιώθει απομονωμένο και εκτός τόπου και χρόνου. Αυτή η αίσθηση διχασμού του δημιουργεί στη συνέχεια και συναισθήματα ντροπής επειδή δεν είναι το άτομο που όλοι οι άλλοι περιμένουν να είναι. Αυτό έπειτα εκδηλώνεται ως κατάθλιψη, επιπλέον των άλλων δυσφοριών, επιδεινώνοντας τον πόνο του.

Η ντροπή αυτή γίνεται ιδιαίτερα έντονη τη στιγμή που αποκαλύπτουν στους άλλους ότι είναι τρανς. Οι τρανσφοβικοί φίλοι και συγγενείς που έχουν αρνητικές (μερικές φορές και βίαιες) αντιδράσεις στην αποκάλυψη αυτή, μετατρέπουν αυτή την ντροπή σε ακραία ενοχή και δυσμένεια. Ένα παντρεμένο, ενήλικο τρανς άτομο μπορεί να νιώθει τρομερές τύψεις για το ότι ανατρέπει τη ζωή του/της συζύγου του αποκαλύπτοντας τον εαυτό του. Μπορεί να περιμένει αρνητικές αντιδράσεις από γείτονες και συνομηλίκους και να φοβάται πώς αυτό θα επηρεάσει την οικογένειά του.

Αυτό επίσης αποτελεί μια μορφή δυσφορίας φύλου, καθώς όλα αυτά δε θα γινόταν αισθητά αν το άτομο ήταν cis.

Ο άλλος τρόπος με τον οποίο η ντροπή εμπλέκεται στον τομέα αυτό είναι η συστημική τρανσφοβία που υπάρχει στην κοινωνία μας. Οι τρανς ενήλικες του σήμερα μεγάλωσαν παρακολουθώντας τρανσφοβικό περιεχόμενο στην παιδική τους ηλικία. Η τρανς εμμονή, ειδικά στα τέλη της δεκαετίας του '80 και κατά τη δεκαετία του '90, ήταν φριχτά τραυματική για τα τρανς παιδιά της εποχής αυτής, βλέποντας όλους τους ενήλικες και τους συνομηλίκους τους στο περιβάλλον τους να γελούν, να χλευάζουν, και να νιώθουν αηδία από ανθρώπους με τους οποίους εκείνα ταυτιζόταν, συνέπασχαν, και θαύμαζαν. Η ντροπή αυτή μας συνοδεύει σε όλη μας τη ζωή· είναι ένας θεμελιώδης λόγος για τον οποίο τόσα πολλά τρανς άτομα δεν αποκαλύπτουν την ταυτότητά τους μέχρι να κοντεύουν να κλείσουν τα 40 τους χρόνια, ή και αργότερα. Επειδή μόνο όταν φτάσουν στα μέσα της ζωής τους είναι σε θέση να ξεπεράσουν αυτή την ντροπή.

Η ντροπή επίσης τείνει να συσσωρεύεται μέχρι να εξελιχθεί σε κάποια ενεργή δράση. Ένα πολύ συνηθισμένο θέμα στις ιστορίες των τρανς ατόμων είναι οι κύκλοι όπου αλλάζουν την εμφάνισή τους, καταπολεμώντας τα συναισθήματά τους όλο και λιγότερο, μέχρι που ξαφνικά νιώθουν ότι γεμίζουν ντροπή και αποβάλλουν τα πάντα, ορκιζόμενα να μην επιδιώξουν ποτέ αυτά τα συναισθήματα. Αυτό το μοτίβο επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά.

Φλερτάρισμα και Σχέσεις

Η κοινωνική δυσφορία εμπλέκεται έντονα τις τελετουργίες του φλερταρίσματος. Το να αναγκάζεσαι να είσαι «αγόρι» κάποιου άλλου όταν δεν είσαι αγόρι, ή «κορίτσι» κάποιου όταν δεν είσαι κορίτσι, είναι εξαιρετικά αποπροσανατολιστικό και συχνά μοιάζει και πολύ άδικο. Τα τρανσθηλυκά άτομα μπορεί να εύχονται να λάμβαναν εκείνα την προσοχή που λαμβάνουν συνήθως τα κορίτσια, ενώ τα τρανσαρσενικά άτομα μπορεί να νιώθουν άβολα με την ποσότητα προσοχής που λαμβάνουν από τους υποψηφίους συντρόφους τους (πέρα από την ενόχληση που βιώνουν οι γυναίκες γενικότερα στο συγκεκριμένο θέμα, καθώς αυτό περιλαμβάνει γνήσια προσοχή, όχι ανεπιθύμητη προσοχή). Οι προσδοκίες που τους θέτουν οι σύντροφοί τους στα πλαίσια του φλερτ μπορεί να φαίνονται σαν ένα μεγάλο βάρος. Αντίθετα, το να φλερτάρεις ή να είσαι σε σχέση ως το πραγματικό σου φύλο είναι ευφορικό. Αγοράστε λουλούδια σε ένα τρανς κορίτσι και δείτε πόσο θα χαρεί.

Ένα τρανς άτομο που «κρύβεται» μπορεί να αισθάνεται τόσο μεγάλη πίεση στο να συμμορφωθεί με την ετεροφυλοφιλία ώστε να καταπιέζει τα δικά του ένστικτα στις σχέσεις και να αναλαμβάνει έναν υποδυτικό ρόλο. Πολλές τρανς γυναίκες έχουν προσπαθήσει να παίξουν το ρόλο ενός ετεροφυλόφιλου συζύγου σε μια γυναίκα, ενώ τελικά συνειδητοποιούν μετά τη φυλομετάβαση ότι θα προτιμούσαν πολύ περισσότερο το ρόλο της γυναίκας-συζύγου σε αυτή τη σχέση.

Πέρα από τις ενοχλήσεις, πολλά τρανς άτομα συνειδητοποιούν ότι η δυναμική των σχέσεων που είχαν βιώσει δεν ταίριαζε καν με φύλο με το οποίο έμοιαζαν τότε. Πολλά τρανς άτομα συνειδητοποιούν μετά τη μετάβαση ότι ποτέ δεν ήταν σε σχέση με τον ίδιο τρόπο που θα ήταν ένα cis άτομο του φύλου που τους είχε ανατεθεί. Αντίθετα, οι σχέσεις τους είχαν πάντοτε στοιχεία που ταίριαζαν στον πραγματικό τους προσανατολισμό. Οι σχέσεις άνδρα με άνδρα και γυναίκας με γυναίκα έχουν εντελώς διαφορετικά πρότυπα από τις ετεροφυλοφυλικές σχέσεις· διαφορετικές «τελετουργίες», αντιλήψεις, και στυλ επικοινωνίας. Οι άνδρες κοινωνικοποιούνται διαφορετικά με τους άνδρες και με τις γυναίκες, και αντιστοίχως για τις ίδιες τις γυναίκες - ακόμα και όταν δε γνωρίζουν ότι είναι άνδρες ή γυναίκες.

Για παράδειγμα, εγώ η ίδια συνειδητοποίησα, όταν αποκάλυψα στη γυναίκα μου ότι είμαι τρανς, ότι όλες οι προηγούμενες ρομαντικές μου εμπειρίες ήταν απολύτως «Σαπφικές» στη φύση τους. Το πρώτo πράγμα που έκανα πάντοτε ήταν να γίνω καλή φίλη μαζί τους. Τα ραντεβού δε θα χαρακτηριζόταν ποτέ ως ραντεβού, επειδή απλώς καθόμασταν κάπου και συζητούσαμε. Κατά συνέπεια, αρκετές από τις σχέσεις μου έληξαν απλώς επειδή φοβόμουν να κάνω το πρώτο βήμα, μιας και φοβόμουν ότι θα καταστρέψω τη φιλία. Περνούσα τη μισή μέρα μου σκεπτόμενη αυτές και ήθελα να είμαι κοντά τους, όχι από σεξουαλική επιθυμία, αλλά από προσωπικό πάθος. Η πρώτη μου κοπέλα μου είπε ευθέως στο πρώτο μας ραντεβού ότι δεν έμοιαζα με κανέναν άντρα με τον οποίο είχε βγει ποτέ, επειδή μου άρεσε να μιλάω αντί να προσπαθώ να έχω απλώς σωματική επαφή. Με χώρισε δύο μήνες αργότερα επειδή δεν ήμουν τόσο δυναμική όσο θα ήθελε από ένα σύντροφο.

Αυτές οι δυναμικές γίνονται ακόμη πιο περίπλοκες για τα μη-δυαδικά άτομα, μερικά εκ των οποίων μπορούν στην καλύτερη περίπτωση να περιγράψουν τις σχέσεις τους ως «κουήρ». Άλλα άτομα δυσκολεύονται να προσδιορίσουν το ρόλο που παίζουν σε μία σχέση. Άλλα αναλαμβάνουν ένα ρόλο που μπορεί να θεωρείται δυαδικός. Άλλα μπορεί να θέλουν να θεωρούνται ως αγόρια κάποιου ή κορίτσια κάποιου ατόμου ακόμα και αν δεν είναι ούτε αγόρια, ούτε κορίτσια. Άλλα θέλουν να έχουν ένα ρόλο που η κοινωνία θεωρεί ουδέτερο ή που αποτελείται από πτυχές και των δύο δυαδικών ρόλων.

Σεξουαλική Δυσφορία

Στενά συνδεδεμένη με την κοινωνική δυσφορία είναι η δυσφορία που επικεντρώνεται στη σεξουαλικότητα, τις σεξουαλικές σχέσεις και την πράξη της σεξουαλικής επαφής. Οι Ετεροκανονικοί έμφυλοι ρόλοι στην ουσία προσδοκούν ότι ο ενεργητικός ρόλος είναι ο ανδροπρεπής και ο παθητικός ρόλος είναι ο θηλυπρεπής. Οι δυναμικές αυτές ενισχύονται από τα δημοφιλή πολυμέσα, από την τοξική αρρενωπότητα, και ακόμα και απ την πορνογραφία. Μάλιστα, ακόμη και στην τρανς πορνογραφία, το μεγαλύτερο ποσοστό της τρανς/cis πορνογραφίας περιλαμβάνει την τρανς γυναίκα να αναλαμβάνει τον ενεργητικό ρόλο. Οι αποκλίσεις από αυτούς τους ρόλους συχνά προκαλούν ντροπή, τόσο λόγω των συντρόφων όσο και λόγω άλλων συνομηλίκων.

Φυσικά, αυτό δεν είναι απόλυτο σε καμία περίπτωση, με πολλά ετεροφυλόφιλα cis ζευγάρια να βρίσκουν τρόπους να ξεφύγουν από αυτά τα καλούπια, βρίσκοντας μια νέα δυναμική στη σχέση τους ή εμπλέκοντας σε φετίχ για να ικανοποιήσουν άλλες επιθυμίες τους. Μερικά ζευγάρια διαπιστώνουν ότι δεν είναι καθόλου σεξουαλικά συμβατά και αναζητούν άλλους συντρόφους. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές εξωτερικές πιέσεις που αποθαρρύνουν την αυτογνωσία και την ανακάλυψη, με την απομάκρυνση από αυτές να είναι εξαιρετικά δύσκολη ή και τραυματική. Πόσο μάλλον όταν το άτομο αυτό προέρχεται από ένα πολύ συντηρητικό ή θρησκευόμενο περιβάλλον.

Οι cis ομοφυλοφιλικές σχέσεις το αποφεύγουν αυτό από ανάγκη, δίνοντας στα άτομα τη δυνατότητα να εξερευνήσουν ποιός ρόλος τα κάνει πιο ολοκληρωμένα. Ορισμένα ομοφυλοφιλικά ζευγάρια έχουν μια καθιερωμένη δυναμική κυρίαρχου και υποτακτικού και εισέρχονται στη σχέση με αυτό να είναι ήδη γνωστό. Άλλα το επιλύουν αυτό παίρνοντας τον κυρίαρχο ρόλο εναλλάξ. Παρ’ ολ’ αυτά, οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις κάποιες φορές μπορούν επίσης να παγιδευτούν σε συγκεκριμένες προσδοκίες όσον αφορά τη δυναμική, π.χ. στις ταυτότητες butch/femme, bear, και twink.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Τα τρανς άτομα που συνάπτουν αντιληπτικά ετεροφυλόφιλες σχέσεις πριν από τη φυλομετάβαση, μερικές φορές χάνουν το ενδιαφέρον τους για τη σεξουαλική επαφή, καθώς οι διεισδυτικές πράξεις δεν προσφέρουν την ικανοποίηση που θα περίμεναν. Σε ακραίες περιπτώσεις, μπορεί να τους φανεί εντελώς λάθος και να προκαλέσει πανικό. Οι αισθήσεις μπορεί να είναι ευχάριστες, αλλά η εμπειρία να είναι εντελώς άτοπη και η ίδια η πράξη να τους μοιάζει βεβιασμένη.

Αυτό μπορεί να οδηγήσει το άτομο να μην είναι ενθουσιασμένο για το σεξ ή να έχει πλήρη έλλειψη ενδιαφέροντος για ατό, καθώς το μισό από αυτό που αποτελεί τη σεξουαλική επιθυμία είναι το ίδιο το ψυχολογικό κόντεξτ της όλης κατάστασης. Πολλά τρανς άτομα δεν έχουν καν εμπειρία σεξ μέχρι την ενηλικίωση, λειτουργώντας πρακτικά ως αποστρεφόμενα του σεξ, λόω του πόσο σοβαρά η δυσφορία τούς τους έχει καταστρέψει κάθε σεξουαλική επιθυμία. Μπορεί να κάνουν σεξ επειδή το θέλουν οι σύντροφοί τους, αλλά να μην το απολαμβάνουν όσο θα μπορούσαν, ή και να καταλήγουν να αποσυνδέονται από το περιβάλλον τους προκειμένου να καταφέρουν να φέρουν εις πέρας το ρόλο τους.

Μάλιστα, αυτή η δυσφορία μπορεί να είναι τόσο σημαντική που να καταλήγουν να υιοθετούν μια σεξουαλική ταυτότητα με την οποία στην πραγματικότητα δε συνδέονται. Δεν είναι ασυνήθιστο για ένα τρανς άτομο να συνειδητοποιεί, αφού αποκαλύψει στους άλλους την ταυτότητά του, ότι δεν ένιωσε ποτέ στην πραγματικότητα κάποια σύνδεση με τον σεξουαλικό προσανατολισμό που είχε προηγουμένως, αλλά αντίθετα, να τον χρησιμοποιούσε ως έναν τρόπο να νιώθει λιγότερο δυσφορικά στη σεξουαλική του ζωή.

Κάποιες τρανς γυναίκες, για παράδειγμα, αυτοπροσδιοριζόταν ως ομοφυλόφιλοι άνδρες πριν τη φυλομετάβαση, επειδή είχαν την επιθυμία να έχουν έναν σύντροφο που να τις αντιμετωπίζει σαν γυναίκες κατά τη διάρκεια του σεξ, αλλά καταλήγουν να είναι στην πραγματικότητα λεσβίες όταν αρθεί αυτή η απαίτηση. Άλλες προσπαθούν να ζήσουν ως ομοφυλόφιλοι άνδρες αλλά διαπιστώνουν ότι ο ρόλος δεν τις ικανοποιεί επειδή οι σύντροφοί τους τις βλέπουν ως άνδρες

Το Καταναγκαστικό Ανδρικό Βλέμμα

Υπάρχει μια πολύ γνωστή παροιμία στους σαπφικούς κύκλους: «Θέλω να είμαι εκείνη ή θέλω να είμαι μαζί της;»

Μπορεί να είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τη διαφορά μεταξύ σεξουαλική έλξης και ζήλιας, ειδικά όταν είσαι μια έφηβη τρανς κοπέλα που κρύβει την ταυτότητά της. Ολόκληρη η κοινωνία μας είναι χτισμένη πάνω στην ετεροφυλοφιλία. Είναι κάτι σαν πολιτισμική προεπιλογή, σε σημείο που ακόμα και παιδιά προεφηβικής ηλικίας καταιγίζονται με μηνύματα σχετικά με την έλξη μεταξύ ανδρών και γυναικών. Κατά συνέπεια, το οποιοδήποτε ενδιαφέρον για το «αντίθετο» φύλο γίνεται αντιληπτό πολύ συχνά ως σεξουαλική έλξη.

Τι φέρνει αυτό ως αποτέλεσμα; Συνήθως… ντροπή. Τα τρανς παιδιά συχνά εσωτερικεύουν την άποψή τους για τους συνομηλίκους τους βάσει του πραγματικού τους φύλου. Και φυσικά, κανείς δεν αντικειμενοποιεί τους ίσους με αυτούς. Έτσι, το παιδί παρακινείται να κρύψει αυτά τα ενδιαφέροντα, ώστε να μην το δει κανείς να ασχολείται με αυτό το είδος της αντικειμενοποίησης. Πόσο μάλλον αν το παιδί έχει μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον με αυστηρούς ηθικούς κώδικες, όπως ένα συντηρητικό θρησκευτικό περιβάλλον.

Μεγαλώνοντας ως μια τρανς έφηβη (που έκρυβε την ταυτότητά της) σε μια ευαγγελική χριστιανική οικογένεια, ήξερα ότι αν με έπιαναν να κοιτάζω γυναίκες με τρόπο που θα θεωρούνται σεξουαλικός, θα τιμωρούμουν. Ήξερα ότι αν με έπιαναν ποτέ να χειρίζομαι γυναικεία ρουχα, θα υπήρχαν πολλές αμήχανες ερωτήσεις που δεν ήμουν έτοιμη να απαντήσω. Αυτό ήταν ένα σοβαρό πρόβλημα για εμένα, ως κάποια που την ενδιάφερε έντονα για άλλους λόγους η γυναικεία ένδυση και τα εσώρουχα.

Υπάρχει ένα κλιπ των Σίμσονς όπου ο Μόου Σίζλακ υποβάλλεται σε τεστ ανιχνευτή ψεμάτων, και προς το τέλος του τεστ έχει ομολογήσει τη νύχτα χαζεύοντας τις γυναίκες στην ενότητα με τα εσώρουχα στο διαφημιστικό φυλλάδιο της Sears. Το όλο νόημα της σκηνής, και η πηγή της κομωδίας αυτής, είναι η ντροπή που ρίχνεται στον Μόου για την εμπλοκή του σε αυτή την απεγνωσμένη πράξη αντικειμενοποίησης. Μεγάλωσα γνωρίζοντας ότι έτσι θα με αντιλαμβάνονταν για το ενδιαφέρον μου για το να φοράω γυναικεία εσώρουχα.

Από ντροπή και φόβο, έκανα ό,τι μπορούσα για να κρύψω αυτό το πάθος, επειδή δεν άντεχα να με βλέπει κάποιος σαν τους εφήβους που αυνανίζονται με οποιοδήποτε υλικό πέσει στα χέρια τους. Αυτό που έκανε αυτόν τον φόβο ακόμα χειρότερο ήταν το ότι και εγώ πίστευα ότι το ενδιαφέρον μου ήταν σεξουαλικό τότε.

Όταν βλέπεις τον κόσμο μέσα από έναν φακό με σχήμα πάπιας, τα πάντα μοιάζουν με πάπιες. Το μόνο πλαίσιο που είχα για να κατανοήσω το ενδιαφέρον μου για τις γυναίκες ήταν μέσω τη σεξουαλικής επιθυμίας, και έτσι κάθε θηλυκό ενδιαφέρον που είχα διαστρεβλώθηκε σε σεξουαλική επιθυμία. Η επιθυμία μου να γίνω νύφη μεταμορφώθηκε σε νυφικό φετίχ, η επιθυμία μου να κάνω παιδί διαστρεβλώθηκε σε ενδιαφέρον για πορνό εγκυμοσύνης, και η δική μου ανάγκη να είμαι κορίτσι ανακατευθύνθηκε σε ένα φετίχ μεταμόρφωσης.

Αλλά πάνω απ’ όλα αυτά, τρομοκρατούμουν από το ενδεχόμενο να με δουν να εκφράζω όντως σεξουαλικό ενδιαφέρον για άλλες γυναίκες. Είχα φίλους που ήταν διαβόητοι ματάκηδες και κοιτούσαν συνέχεια γυναίκες. Επίσης, ένας από τους πρώην εργοδότες μου είχε την απαίσια συνήθεια να κοιτάζει με έντονο ύφος ελκυστικές γυναίκες όταν πηγαίναμε για μεσημεριανό, κάτι που με έκανε να νιώθω πολύ άβολα με το να με βλέπουν μαζί του.

Δεν άντεχα να με συνδέουν με αυτό το ανδρικό βλέμμα. Ακόμα και όταν ήμουν ανάμεσα στις πιο όμορφες γυναίκες, απέφευγα καν να τις κοιτάξω, επειδή δεν ήθελα να με θεωρούν ως το είδος του ατόμου που κοιτάζει επίμονα τις γυναίκες. Δεν ήθελα να με βλέπουν ως αρπακτικό.

Αυτό είναι το καταναγκαστικό ανδρικό βλέμμα: η υποχρεωτική ετεροφυλοφιλία που επιβάλλεται στις τρανς γυναίκες όσο ακόμα κρύβονται, λόγω ετεροκανονιστικών ιδεολογιών. Μια νοητική ασυμφωνία που τις προκαλεί έντονη ενοχή και ντροπή γύρω από την εκτίμηση των συνομηλίκων και των έμφυλων συμφερόντων τους.

Μόλις αφαιρεθεί αυτό το ανδρικό πλαίσιο, από τη στιγμή που κάποια αντιληφθεί τον εαυτό της ως γυναίκα και αποδεχτεί αυτά τα ενδιαφέροντα και τις παρατηρήσεις ως κάτι έγκυρο, αυτή η ντροπή και η ενοχή εξαφανίζεται εντελώς. Ακόμα και όταν το ενδιαφέρον είναι Σαπφικού χαρακτήρα και περιλαμβάνει κάποια σεξουαλική επιθυμία, δε μολύνεται πλέον από αυτό το επίπεδο αντικειμενοποίησης. Είμαι σε θέση να εκτιμήσω τη θηλυκότητα και την ομορφιά των γυναικών συνομιλήκων μου χωρίς να τις κρίνω, και είμαι σε θέση να μπορώ να τις επαινέσω χωρίς να φοβάμαι ότι θα θεωρηθούν ανατριχιαστικές οι προθέσεις μου, ή ότι αυτές θα παρερμηνευθούν.

Ήταν μια δυσφορία που δεν ήξερα πώς να την περιγράψω με λόγια μέχρι να ανακουφιστώ επιτέλους. Ένιωσα ακόμα μεγαλύτερη ανακούφιση όταν άρχισα να ενσωματώνομαι στους χώρους των κουήρ γυναικών και συνειδητοποίησα ότι οι γυναίκες είναι τόσο «διψασμένες» όσο οι άνδρες. Απλώς (συνήθως) δείχνουμε περισσότερο σεβασμό πάνω σε αυτό. Ήταν μια απελευθέρωση από ενοχές που δεν ήξερα καν ότι κουβαλούσα.

Παρουσιαστική Δυσφορία

Ρούχα. Μαλλιά, Μακιγιάζ. Κοσμήματα. Γυαλιά. Πίρσινκ και άλλες τροποποιήσεις του σώματος. Ακόμα και η προσωπική υγιεινή μπορεί να είναι ένας παρουσιαστικός παράγοντας, όπως ο το ξύρισμα των τριχών του σώματος ή ο τρόπος που φροντίζετε το δέρμα σας. Όλα αυτά τα πράγματα είναι έμφυλα στην κοινωνία, και ιδίως τα ρούχα και τα μαλλιά.

Όσο κι αν η σεξουαλική επανάσταση της δεκαετίας του 1960 και η μανία με την επιχειρηματική μόδα κατά τη δεκαετία του '80 θόλωσαν το χάσμα μεταξύ ανδρικής και γυναικείας μόδας (κυρίως κάνοντας την ανδρική μόδα να θεωρείται unisex), εξακολουθούν να υπάρχουν μεγάλες πιέσεις για τη συμμόρφωση με τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων. Ενδυμασίες οι οποίες δε συμμορφώνονται με το φύλο χαρακτηρίζονται τόσο απευθείας ως «κουήρ» που κάθε φορά που μια γυναίκα φοράει κοστούμι, χαρακτηρίζεται ως λεσβία, και ένας μπαμπάς που ντύνεται σαν την Έλσα από το κινούμενο σχέδιο «Ψυχρά κι Ανάποδα» επειδή ο γιος του ήθελε να χορέψει όπως αυτή χαρακτηρίζεται ως ανατρεπτικός και κακοποιητής του παιδιού του.

Τα μακρυά μαλλιά στους άνδρες θεωρούνται μια πράξη «ροκ εξέγερσης» εδώ και δεκαετίες, με τους άνδρες με μακρυά μαλλιά να χαρακτηρίζονται ως τεμπέληδες ή αλήτες. Τα κοντά μαλλιά στις γυναίκες ερμηνεύονται ως «κουήρ» ή butch (εκτός αν είναι μεγάλες σε ηλικία, τότε είναι πιο αναμενόμενο), και οι γυναίκες συχνά ωθούνται στο να κρατούν τα μαλλιά τους μακρυά. Τα σκουλαρίκια στους άνδρες έγιναν κάπως πιο φυσιολογικά κατά τη δεκαετία του '90, αλλά εξακολουθούν να θεωρούνται πράξη εξέγερσης, με ορισμένους εργοδότες να μην επιτρέπουν στους άνδρες υπαλλήλους τους να φορούν σκουλαρίκια. Το μακιγιάζ σε άνδρες είναι τόσο στιγματισμένο από την τοξική αρρενωπότητα που ακόμα και οι άνδρες στους οποίους αρέσει το μακιγιάζ αισθάνονται πως πρέπει να το αποφύγουν.

Είτε μας αρέσει είτε όχι, το παρουσιαστικό είναι έμφυλο, και είναι εξαιρετικά συνηθισμένο τα τρανς άτομα να θέλουν να παρουσιάζονται ως το πραγματικό τους φύλο ή να επιθυμούν να απελευθερωθούν από τα όρια του έμφυλου παρουσιαστικού, ανεξαρτήτως από το πού βρίσκονται στο φάσμα του φύλου. Για τα τρανσθηλυκά άτομα, αυτό μπορεί να εκδηλωθεί ως επιθυμία ενσωμάτωσης περισσότερων θηλυκών στοιχείων στο παρουσιαστικό, ενώ για τα τρανσαρσενικά άτομα μπορεί να εκδηλωθεί ως μια επιθυμία για μιο πιο αρρενωπή εμφάνιση. Αυτό μπορεί να προκύψει είτε ως μια πλήρης ώθηση προς το αντίθετο παρουσιαστικό, είτε ως επιθυμία για ανδρόγυνη εμφάνιση. Μπορεί και απλώς να είναι μια επιθυμία να μην παρουσιαστεί ως το φύλο που τους είχε ανατεθεί.

Η εμφάνιση των τρανσθηλυκών ανθρώπων δεν είναι απαραίτητα θηλυπρεπής, η εμφάνιση των τρανσαρσενικών ανθρώπων δεν είναι απαραίτητα ανδροπρεπής, και τα μη-δυαδικά άτομα δεν επιδιώκουν απαραίτητα την ανδρόγυνη εμφάνιση. Μια τρανς γυναίκα με butch εμφάνιση είναι έγκυρη. Ένας τρανς άνδρας με πιο θηλυπρεπή εμφάνιση είναι έγκυρος. Το παρουσιαστικό δεν είναι φύλο, και το φύλο δεν είναι παρουσιαστικό.

Η παρουσιαστική δυσφορία συνήθως εμφανίζεται στην αρχή με τη μορφή μιας γοητείας για το στυλ ενός άλλου φύλου, καθώς και μιας επιθυμίας να παρουσιάζεται το άτομο ως άτομο του φύλου εκείνου. Αυτή η επιθυμία μπορεί να ικανοποιηθεί σε κάποιο βαθμό με τη unisex μόδα, αλλά συνήθως το ίδιο το τρανς άτομο αυτοπεριορίζει αυτή την ευχή του με δηλώσεις όπως «δεν έχω αρκετή αυτοπεποίθηση για να το προσπαθήσω αυτό». Τα τρανσθηλυκά άτομα συχνά αντιμετωπίζουτν ένα πρόβλημα όπου η επιθυμία αυτή παγιδεύεται πίσω από ετεροκανονικές προσθοκίες, με αποτέλεσμα το ενδιαφέρον τους για τη γυναικεία παρουσίαση να παρερμηνεύεται ως σεξουαλική επιθυμία.

Η παρουσιαστική δυσφορία μετά τη φυλομετάβαση είναι συνήθως μια απλή περίπτωση έντονης δυσφορίας όταν προσπαθεί να παρουσιαστεί το άτομο ως το φύλο που του είχε ανατεθεί. Μπορεί να μην έχει να κάνει καν με την εμφάνισή του πραγματικά, αλλά με το πώς το κάνουν να νιώθει τα ρούχα που φοράει. Για τον πρώτο ενάμισο χρόνο της δικής μου φυλομετάβασης, δεν άντεχα να φοράω unisex μπλουζάκια επειδή με έκαναν να νιώθω πιο αρρενωπή. Ακόμα και τώρα κόβω τους γιακάδες μου επειδή η στενότητα στο λαιμό με κάνει να νιώθω δυσφορία.

Η Επίδραση του Παρουσιαστικού στη Σωματική Δυσφορία

Τα ρούχα μπορεί επίσης να παίξουν μεγάλο ρόλο στο επίπεδο της σωματική δυσφορίας που βιώνει ένα άτομο. Τα ανδρικά ρούχα πάντα κόβονται και ράβονται με τετραγωνισμένο τρόπο, σαν ίσια γραμμή από τη μια άκρη στην άλλη. Τα γυναικεία ρούχα είναι κομμένα και ραμμένα για να ενδεικνύουν περισσότερες καμπύλες, τονίζοντας τη μέση και το σχήμα των γοφών. Τα ανδρικά παντελόνια αφήνουν μεγαλύτερο κενό στη βουβωνική χώρα ώστε να χωρέσουν άνετα τα γεννητικά όργανα, και το αντίθετο συμβαίνει με τα γυναικεία παντελόνια. Τα γυναικεία ρούχα εφαρμόζουν, ενώ τα ανδρικά συνήθως όχι. Τα ανδρικά ρούχα είναι συχνά κατασκευασμένα από πιο ανθεκτικά και παχιά υλικά, προοριζόμενα να φορεθούν ως έχει. Τα γυναικεία ρούχα είναι συχνά λεπτότερα, και κατασκευασμένα από πιο ελαστικά υλικά, επειδή αναμένεται να συνδυαστούν σε στρώσεις.

Επειδή αυτές οι γεωμετρίες προορίζονται στο να ταιριάζουν σε κάποια στερεοτυπική αρσενική ή θηλυκή μορφή, τείνουν να επαυξάνουν την αίσθηση του «λάθους». Ένα κλασσικό παράδειγμα είναι ο τρόπος με τον οποίο η διαφορά μεταξύ ανδρικών και γυναικείων τζιν μπορεί να έχει μεγάλη επίδραση στο επίπεδο άνεσης ενός τρανς ατόμου. Δυστυχώς, αυτό λειτουργεί αμφίδρομα, καθώς ακόμη και τα επιβεβαιωτικά ρούχα μπορεί να αποκαλύψουν ότι η γεωμετρία του σώματός σας είναι «λάθος».

Εγώ, προσωπικά, είμαι πολύ θηλυκή στην προτιμώμενη εμφάνισή μου, και ήθελα να φοράω φορέματα από τότε που ήμουν μόλις πέντε χρονών. Απεχθανόμουν τα κοστούμια, μισούσα τον τρόπο που εφάρμοζαν πάνω μου, και πάντα ένιωθα σαν να με τραβάνε με λάθος τρόπους σε σχέση με αυτό που χρειαζόταν το σώμα μου. Αρνιόμουν να φορέσω τζιν για το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου, επειδή τα ανδρικά τζιν πάντα μου φαινόταν τόσο λάθος πάνω μου (τα γυναικεία τζιν και τα κολάν, όμως, τα αισθάνομαι τέλεια). Όταν ξεκίνησα φυλομετάβαση και άρχισα να παρουσιάζομαι πιο θηλυκά, η δυσφορία αυτή χτύπησε ξανά λόγω του ότι το σώμα μου δεν ήταν αυτό που περίμεναν τα γυναικεία ρούχα (όγκος στη βουβωνική χώρα, φαρδιοί και ογκώδεις ώμου, πολύ μεγάλη μέση, όχι αρκετά μεγάλο στήθος). Μόνο από το δεύτερο έτος ορμονοθεραπείας και μετά είχε αλλάξει αρκετά το σώμα μου ώστε τα γυναικεία ρούχα να κάθονται καλά πάνω μου.

Πώς μοιάζει αυτό; Ε, μοιάζει πάρα πολύ με άλλα συνηθισμένα προβλήματα στην εικόνα του σώματος· μια τάση να αποφεύγει κανείς οτιδήποτε εφαρμόζει στο σώμα, κλίνοντας προς πιο μαλακά υφάσματα και πιο φαρδιά ρούχα. Ένα κλασικό τροπάριο δυσφορίας φύλου είναι το «ένα παιδί που δε φοράει τίποτα άλλο εκτός από φόρμες και φούτερ». Τα ρούχα θα είναι υπερμεγέθη ώστε να μην αγκαλιάζουν το σώμα. Τα τρανσαρσενικά άτομα μπορεί να προτιμούν να φορούν συμπιεστικά αθλητικά σουτιέν ώστε να ελαχιστοποιήσουν το στήθος τους, καθώς και να αποφεύγουν να φορούν οτιδήποτε έχει στενή μέση.

Εσωτερικά, εκδηλώνεται συχνά ως έντονη ζήλια προς τους ανθρώπους που εύχεσαι να μπορούσες να είσαι. Ζήλια για το σωματότυπο ενός ινφλουένσερ, ζήλια για τα ρούχα που φοράει ένα άτομο που είδες στο δρόμο, αλλά και ζήλια προς άλλα τρανς άτομα. Αυτό το συναίσθημα συχνά συνεχίζει να υπάρχει και μετά τη μετάβαση, επειδή αυτή η αίσθηση της επιθυμίας να είσαι άλλα άτομα του φύλου σου είναι στην πραγματικότητα απολύτως φυσιολογική μέχρι και για τα cis άτομα.

Η Επίδραση του Παρουσιαστικού στη Διαπροσωπική Δυσφορία

Το παρουσιαστικό μπορεί να είναι σημαντικό για την αποφυγή της λανθασμένης «ανάγνωσης» του φύλου ενός ατόμου από άλλα άτομα, ειδικά στα αρχικά στάδια της φυλομετάβασης. Πολλά τρανς άτομα αισθάνονται την ανάγκη να εκφράζουν παρουσιαστικά το φύλο τους προκειμένου να γίνουν αποδεκτά, εστιάζοντας σε μια αρσενική ή θηλυκή παρουσίαση πολύ περισσότερο από όσο θα ήθελαν στην πραγματικότητα, ώστε αυτή να αντισταθμίσει τα άλλα σωματικά τους χαρακτηριστικά, ουσιαστικά προσπαθώντας να διασφαλίσουν ότι οι άλλοι άνθρωποι θα «διαβάσουν» σωστά το φύλο τους. Όσα άτομα επιδιώκουν ιατρική μετάβαση μπορεί να διαπιστώσουν ότι αυτή η ανάγκη καθίσταται λιγότερο σημαντική καθώς το σώμα τους αλλάζει και οι άνθρωποι αναγνωρίζουν σωστά το φύλο τους χωρίς να χρειάζεται να παίζουν «θέατρο».

Η ερμηνευτική παρουσίαση ήταν πρακτικά απαραίτητη πριν από την αναμόρφωση του WPATH το 2022. Όποιο τρανς άτομο εμφανιζόταν στο ραντεβού με το γιατρό του χωρίς ακραία θηλυκή ή ανδρική παρουσίαση, κινδύνευε να χαρακτηριστεί «ψεύτικο» και να χάσει τη θεραπεία του σύμφωνα με την κλίμακα Χάρι Μπέντζαμιν. Οι τρανς γυναίκες στην πραγματικότητα έχαναν τα οιστρογόνα τους επειδή απλώς φόρεσαν μπλούζα και τζιν αντί για φόρεμα ή επειδή δεν έβαλαν αρκετό μακιγιάζ. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους η ιδεολογία του τρανσμεδικαλισμού είναι τόσο επικίνδυνη· θα μπορούσε να μας γυρίσει σε αυτό το σύστημα, χαρακτηρίζοντας τα άτομα που δεν ανταποκρίνονται στις στερεοτυπικές απόψεις για τη θηλυκότητα και την αρρενωπότητα ως «όχι πραγματικά τρανς».

Το παρουσιαστικό είναι ιδιαίτερα σημαντικό και για τα παιδιά προεφηβικής ηλικίας, καθώς δεν έχουν κανένα σημαντικό δευτερογενές χαρακτηριστικό φύλου. Τα ρούχα και τα μαλλιά είναι οι μόνοι τρόποι που έχουμε για να αναδείξουμε το φύλο ενός παιδιού, σε βαθμό που, αν ένα μωρό φοράει ένα ροζ πουκάμισο, οι άλλοι άνθρωποι υποθέτουν ότι είναι κορίτσι. Ακόμα και για τα unisex παιδικά ρούχα υπάρχει έντονη έμφυλη διάκριση στα χρώματα και τα γραφικά. Για τα τρανς παιδιά, μπορεί να είναι οδυνηρό να αναγκάζονται είτε να κόψουν τα μαλλιά τους, είτε να πρέπει να τα μακρύνουν. Το να απαγορέψει κανείς σε ένα τρανς κορίτσι ή τρανσθηλυκό μη-δυαδικό παιδί, ή να τα επιβάλλει σε ένα τρανς αγόρι ή τρανσαρσενικό μη-δυαδικό παιδί, μπορεί να εξουθενώσει το ηθικό του.

Υπαρξιακή Δυσφορία

Όταν μεγαλώνεις ως το λάθος φύλο, χάνεις πολλές εμπειρίες που θα έπρεπε να σου ήταν διαθέσιμες αν οι υπόλοιποι ήξεραν για 'σένα. Διανυκτερεύσεις, εκδρομές κάμπινγκ, πρόσκοποι, ψώνια, μαζορέτες, και αθλητισμός. Οι εκδηλώσεις μικτών φύλων μπορεί να σου δημιουργήσουν αρκετά διαφορετικά συναισθήματα αναλόγως με το πώς τις αντιμετωπίζεις, π.χ. η συμμετοχή σε σχολικό χορό, η τέλεση κάποιας θρησκευτικής τελετής, ή ακόμα και η απλή πράξη του φλερτ. Αυτή η δυσφορία μπορεί να είναι και βιολογική προέλευσης, όπως το να έχεις θλίψη που δε γέννησες ή δε θήλασες τα παιδιά σου.

Αυτές οι χαμένες ευκαιρίες μπορούν να εκδηλωθούν ως συναισθήματα απώλειας και πόνου. Επιπλέον, οι αναμνήσεις από πράγματα στα οποία είχατε πρόσβαση αλλά δε θα έπρεπε να είχατε, καθώς και γεγονότα που απλώς τελέστηκαν με λάθος φύλο, μπορεί επίσης να σας ξυνίζουν, καθώς αυτά μπορεί να προκαλέσουν αμήχανα αισθήματα. Φανταστείτε να πρέπει να είστε γαμπρός στο γάμο σας ενώ ξέρετε ότι θα έπρεπε να είστε νύφη. Να μεγαλώνετε έχοντας ένα όνειρο για τον τέλειο γάμο, αλλά τελικά να παίζετε το λάθος ρόλο σε αυτόν.

Μερικές φορές η υπαρξιακή δυσφορία μπορεί να εκδηλωθεί πλήρως υπαρξιακά, χτυπώντας με όλη τη θλίψη της χαμένης νιότης. Όλα τα ραντεβού, τα πάρτι, η εφηβική ζωή, ή έστω το να μπορούσατε να έχετε κάνει σεξ με τα σωστά σωματικά μέλη όσο ακόμα το σώμα σας ήταν νέο και όσο δεν είχατε άλλες ευθύνες. Είναι χρόνος που δεν μπορεί ποτέ να ανακτηθεί.

Πολλά τρανς άτομα προσπαθούν να ανακτήσουν μερικές από αυτές τις χαμένες εκδηλώσεις, διοργανώνοντας ή πηγαίνοντας σε κουήρ χορούς, οργανώνοντας διανυκτερεύσεις, τελώντας ανανεώσεις γαμηλίων όρκων, και συμμετέχοντας σε κοινές «τελετουργίες εφηβείας», όπως το να τους βοηθάει μια μητρική φιγούρα να ψωνίσουν το πρώτο τους σουτιέν ή να τους μαθαίνει μια πατρική φιγούρα να ξυρίζονται. Εν τέλει, όμως, η υπαρξιακή δυσφορία είναι κάτι που δεν μπορεί να ανακουφιστεί. Μπορείτε να δημιουργήσετε νέες εμπειρίες για να αντικαταστήσετε αυτές που χάσατε, αλλά ποτέ δεν μπορείτε να γυρίσετε πίσω το χρόνο.

Αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους για τους οποίους η επιβεβαίωση της τρανς νεολαίας είναι τόσο σημαντική. Τα αγόρια θέλουν να κάνουν αγορίστικα πράγματα, τα κορίτσια θέλουν να κάνουν κοριτσίστικα πράγματα, και τα μη-δυαδικά παιδιά θέλουν να κάνουν ό,τι τους φαίνεται σωστό. Όταν χάσουν μια από αυτές τις εμπειρίες, δε θα το ξεχάσουν αυτό ποτέ.

Ελεγχόμενη Δυσφορία

Το να μεγαλώνεις ενώ κρύβεις τον εαυτό σου, ακόμα και αν δεν το έχεις καταλάβει, κάνει την ύπαρξή σου να βασίζεται σε μηχανισμούς αντιμετώπισης που αποσκοπούν την ανακούφιση της δυσφορίας. Παρακάτω ακολουθούν μερικοί από τους τρόπους με τους οποίους ένα τρανς άτομο που κρύβει την ταυτότητά του ενδεχομένως να χρησιμοποιήσει τη δυσφορία που βιώνει στην καθημερινή ζωή:

• Όταν ένα βιντεοπαιχνίδι σάς δίνει την επιλογή να επιλέξετε το φύλο σας, τείνετε να επιλέγετε διαφορετικά από το φύλο που σας αποδόθηκε κατά τη γέννηση. Αυτό μπορεί να συνοδεύεται από δικαιολογίες που υπερασπίζουν αυτήν την επιλογή. «Είχε προεπιλεγμένο το αρσενικό και δε με ένοιαζε». «Δε θέλω να κοιτάω τον κώλο ενός άντρα για ώρες».

• Προτίμηση για λογοτεχνία ή ταινίες με χαρακτήρες του πραγματικού σας φύλου, ή με χαρακτήρες που παραβιάζουν τα έμφυλα πρότυπα (Μουλάν, Μικρές Κυρίες).

• Πορνογραφικά μέσα που ικανοποιούν έντονες επιθυμίες ή δίνουν την αίσθηση ότι είναι πιο οικεία σο άτομο, όπως γκέι/λεσβιακή πορνογραφία, πορνό με νυφικά φετίχ, ή σκηνές μεταμόρφωσης.

• Παρενδυσία ή drag.

• Εύρεση δικαιολογιών για να κόψετε κοντά τα μαλλιά σας ή για να τα μακρύνεται.

• Ξύρισμα τριχών στο σώμα, ή άρνηση ξυρίσματος των τριχών του σώματός σας.

• Ένδυση με φαρδιά ρούχα που κρύβουν τη γεωμετρία του σώματός σας

• Αποφυγή κοινωνικών συναθροίσεων όποτε είναι δυνατόν, επιδιώκοντας απομόνωση.

• Απόκτηση καλής γνώσεις σχετικά με κάποιο θέμα που σχετίζεται με το φύλο, όπως ο σχεδιασμός ανδρικών και γυναικείων ενδυμάτων.

• Εμμονή με τη γυμναστική (τρανσαρσενικά άτομα)

• Παροχή βοηθείας σε cis συντρόφους στα ψώνια, ώστε να ζουν έμμεσα μέσω του παρουσιαστικού τους.

Επειδή τα παιδιά τα οποία δε συμμορφώνονται με το φύλο τους συχνά κακοποιούνται, πολλά τρανς άτομα μεγαλώνουν μαθαίνοντας να τη δική τους προσωπικότητα από καθαρή ανάγκη. Πολλά τρανς άτομα μιλούν για κάποια φάση της ζωής τους όπου προσπάθησαν να κάνουν τους εαυτούς τους να «υιοθετήσουν» το φύλο που τους είχε ανατεθεί, επιδεικνύοντας αρρενωπότητα ή θηλυκότητα σε ακραία επίπεδα, προκειμένου να «διορθώσουν» τον εαυτό τους. Αυτό μπορεί να οδηγεί σε τάσεις καταστολής που, ακόμα και αν φαίνονται τοξικές επιφανειακά, είναι απλώς το αποτέλεσμα της προσπάθειας να κρύψουν κάθε ίχνος του αληθινού τους εαυτού.

• Σχολαστική περιποίηση της γενειάδας (η λεγόμενη «γενειάδα άρνησης»)

• Εντατική ενασχόληση με το μακιγιάζ ώστε να τελειοποιηθεί μια εξαιρετικά θηλυκή εμφάνιση

• Εξαιρετικά αρρενωπό ή θηλυκό παρουσιαστικό

• Αποφυγή οποιασδήποτε συζήτησης σχετικά με τη μόδα οποιουδήποτε φύλου. Αισθήματα «αποσύνδεσης» κάθε φορά που λαμβάνουν χώρα συζητήσεις ή δραστηριότητες σχετικές με τη μόδα.

• Εμμονή με τη γυμναστική (τρανσθηλυκά άτομα)

• Ανάληψη ενός έντονα στερεοτυπικού έμφυλου ρόλου σε μια σχέση (π.χ. «η παραδοσιακή νοικοκυρά»)

• Το να παντρεύεσαι και να κάνεις παιδιά με την προσδοκία ότι θα σε «διορθώσει»

• Υιοθέτηση υπερσυντηρητικών στάσεων απέναντι στο φύλο και τη σεξουαλικότητα

• Έκφραση ομοφοβικών και τρανσφοβικών ιδεών ως μια μορφή αυτοάμυνας, ώστε να μην υποψιαστεί κανείς κάτι

• Έντονα παθητική εμπλοκή σε οτιδήποτε σχετίζεται με το πραγματικό σου φύλο

Τέλος, ένας άλλος πολύ συνηθισμένος μηχανισμός αντιμετώπισης της δυσφορίας είναι η εύρεση μέσων διαφυγής ή ψυχικής εμπλοκής, προκειμένου να ξεχάσετε τα δικά σας συναισθήματα:

• Επένδυση πολύ μεγάλων ποσοστών του ελεύθερου χρόνου σε χόμπι

• Συχνές υπερωρίες στη δουλειά (επίτηδες)

• «Αλυσιδωτή» κατανάλωση ταινίων, εκπομπών, ή βιβλίων

• Εθισμός στα βιντεοπαιχνίδια ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

• Εμμονή με την καθαριότητα το σπίτι

• Ύπνος, και ύπνος, και πολύς ύπνος.

• Χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ

Σύνδρομο του Απατεώνα

Το σύνδρομο του απατεώνα (επίσης γνωστό ως φαινόμενο του απατεώνα ή σύνδρομο απάτης) είναι ένα ψυχολογικό μοτίβο στο οποίο ένα άτομο αμφιβάλλει για τα επιτεύγματά του και έχει έναν επίμονο εσωτερικό φόβο μήπως αποκαλυφθεί ως «απατεώνας».

Η κοινωνία εν γένει είναι πολύ καλή στο να κάνει τα τρανς άτομα να αμφισβητούν τον εαυτό τους. Λαμβάνουμε τόνους υποσυνείδητων μηνυμάτων όλη μας τη ζωή, τα οποία μας λένε ντεμέκ ότι το να είσαι τρανς δεν είναι φυσιολογικό και ότι όσα άτομα είναι όντως τρανς πρέπει να είναι εξαιρετικά ξεχωριστά. Η εμμονή των πολυμέσων φτιαγμένα από cis ανθρώπους με την αφήγηση «γεννήθηκε σε λάθος σώμα» έχει οδηγήσει την τρανς νεολαία στο να εσωτερικεύσει πολλές ψευδείς πληροφορίες. Πολλά, πολλά τρανς παιδιά μεγαλώνουν νομίζοντας ότι δεν είναι στην πραγματικότητα τρανς επειδή δε γνωρίζουν ότι είναι διαφορετικού φύλου, αλλά απλώς εύχονται να ήταν. Πολλά μη-δυαδικά παιδιά μεγαλώνουν γνωρίζοντας ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά πιστεύουν ότι δεν είναι τρανς επειδή δεν αισθάνονται σαν τα δυαδικά τρανς άτομα.

Επιπλέον, μηνύματα που λένε ότι τα τρανς άτομα μισούν το σώμα τους ή τα γεννητικά τους όργανα έχουν μολύνει το τοπίο της ευαισθητοποίησης με το θέμα αυτό, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι που δε βιώνουν σωματική δυσφορία (ή απλώς πιστεύουν ότι η δική τους δεν είναι έντονη) να πιστεύουν ότι δεν είναι «αρκετά» τρανς.

ΝΑΙ, ΕΙΣΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΤΡΑΝΣ

Επιπλέον, τα συνεχή μηνύματα από τρανσφοβικά πολυμέσα, ότι τα τρανς άτομα δεν είναι στην πραγματικότητα το πραγματικό τους φύλο και απλώς θέλουν να ξεγελούν τους ανθρώπους ώστε να πιστεύουν το αντίθετο, εσωτερικεύονται σαν ιός. Αυτό δημιουργεί πολλές αμφιβολίες για την αυθεντικότητα του φύλου ενός ατόμου, ειδικά εν όψει τόσων πολλών έμφυλων στερεοτύπων. Το να βλέπεις τον εαυτό σου να μην μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτά τα στερεότυπα μπορεί να σε κάνει πολύ εύκολα να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν ανταποκρίνεσαι στο φύλο σου. (σημείωση: οι cis άνδρες και οι cis γυναίκες το παθαίνουν και αυτοί, εξαιρετικά συχνά).

Επιπλέον, λόγω ιστορικού τρανσφοβικής κακοποίησης, πολλά τρανς άτομα υποφέρουν από κλονισμένη αυτοεκτίμηση και συχνά αμφισβητούν τον εαυτό τους. Η δυσφορία φύλου επίσης δημιουργεί κατάθλιψη, η οποία κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα και ενισχύει αυτές τις αμφιβολίες. Όλα αυτά οδηγούν σε ένα τεράστιο σύμπλεγμα αυτοακύρωσης που μπορεί να οδηγήσει το άτομο να πολεμά τον εαυτό του για να αποδεχτεί τη δική του ταυτότητα φύλου.

Αλλά, το θέμα είναι ότι… μόνο τα τρανς άτομα ανησυχούν για το αν είναι πραγματικά τρανς! Ένα cis άτομο δεν έχει αυτή την εμμονή με την ταυτότητά του. Τη σκέφτεται, την επεξεργάζεται, και προχωράει. Αν επιστρέφετε σε αυτές τις σκέψεις ξανά και ξανά, αυτός είναι ο εγκέφαλός σας που σας λέει ότι βγήκατε στο λάθος δρόμο/

Ο κόσμος μας είναι γεμάτος με επιρροές που υπάρχουν για να μας γεμίζουν με αμφιβολίες και να μας εμποδίσουν να ξεφύγουμε από το «κοινωνικά ορθό». Αυτά είναι μερικά από τα συστήματα και τις ιδεολογίες που επιδιώκουν να ακυρώσουν τα αισθήματα των τρανς ατόμων και να τα εμποδίσουν να ζήσουν τη ζωή τους.

Αυτογυναικοφιλία

Αυτό το μοτίβο ενισχύθηκε έντονα στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν η θεωρία του Ρέι Μπλάνσαρντ για την «αυτογυναικοφιλία» (ΑΓΦ) κέρδισε μεγάλη απήχηση λόγω του ότι η ευαισθητοποίηση για τα τρανς άτομα άρχισε να κλιμακώνεται. Η ΑΓΦ είναι μια ψευδοεπιστημονική εξήγηση που αποσκοπεί στο να «εξηγήσει» την πηγή της ταυτότητας των τρανς γυναικών χρησιμοποιώντας παραφιλίες. Ο Μπλάνσαρντ διαχώρισε τις τρανς γυναίκες ανάλογα με το αν τους έλκυαν οι γυναίκες ή οι άνδρες, ταυτόχρονα ακυρώνοντας τη γυναικεία τους φύση. Το έργο του αγνόησε εντελώς τους τρανς άνδρες και απορρίπτει εξ ολοκλήρου τις μη-δυαδικές ταυτότητες.

Η ΑΓΦ υποθέτει ότι η οι ετεροφυλόφιλες τρανς γυναίκες είναι ντεμέκ ομοφυλόφιλοι άνδρες που αναζητούν μια θηλυκή εμφάνιση για να προσελκύσουν τη σεξουαλική επιθυμία των ετεροφυλόφιλων ανδρών, και ότι οι τρανς λεσβίες είναι ετεροφυλόφιλοι άνδρες που έχουν γίνει τόσο εμμονικοί με την επιθυμία τους να γίνουν γυναίκες προκειμένου να αποκτήσουν σεξουαλική ικανοποίηση από τον εαυτό τους.

Η θεωρία του Μπλάνσαρντ βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο με τον οποίο η γυναικεία παρουσίαση συχνά οδηγούσε σε σεξουαλική διέγερση στις γυναίκες που ξεκίνησαν πρόσφατα φυλομετάβαση. Βλέπετε, τα περισσότερα άτομα της μελέτης του ήταν ασθενείς που προσπαθούσαν να αναζητήσουν για πρώτη φορά ορμονοθεραπεία, και ως εκ τούτου, ήταν ακόμα πολύ νέες στο να παρουσιάζονται ως γυναίκες.

Ναι, ό,τι να 'ναι. Αλλά αυτό όντως θεωρούνταν μια έγκυρη θεωρία στην ψυχολογία για χρόνια. Εμφανιζόταν μέχρι και σε πανεπιστημιακά βιβλία. Οι ερευνητικές μελέτες του Μπλάνσαρντ δεν πληρούσαν την επιστημονική αυστηρότητα και τα δεδομένα του βρέθηκαν να είναι εξαιρετικά ελαττωματικά (χειραγωγούσε τους ασθενείς του και απλώς απέρριπτε οποιαδήποτε δεδομένα δεν ταίριαζαν με την υπόθεσή του). Πολλές από τις θεωρίες του βασιζόταν σε μισογυνιστικές απόψεις για τη γυναικεία φύση. Ο κύριος αυτός, μάλιστα, δε συμπεριέλαβε ποτέ καμία cis γυναίκα στη μελέτη του ως «ομάδα ελέγχου». Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για το πόσο ελαττωματική είναι η «θεωρία» αυτή στην εξαιρετική έκθεση της Τζούλια Σεράνο, The Case Against Autogynephilia.

Η ΑΓΦ έχει απορριφθεί πλήρως από τη σύγχρονη ψυχολογία στα τέλη της δεκαετίας του 2000, αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Στα μάτια της κοινωνίας, οι τρανς γυναίκες ήταν όλες διεστραμμένες φετιχίστριες. Οι απεικονίσεις των τρανς γυναικών στα πολυμέσα αντικατόπτριζαν αυτή τη στάση, διαδίδοντας ακόμα περισσότερες αρνητικές εικόνες στη δημόσια συνείδηση.

Τα τρανσθηλυκά άτομα στη συνέχεια εσωτερικεύουν αυτά τα μηνύματα και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δεν είναι πραγματικά τρανς· απλώς άτομα με φετίχ. Μου συνέβη και εμένα, και έχει συμβεί και σχεδόν σε κάθε άλλη μιλένιαλ τρανς γυναίκα που έχω γνωρίσει και η οποία ανακάλυψε τον εαυτό της ως έφηβη.

Δεν είσαι φετιχίστρια. Το συναίσθημα που νιώθεις όταν σκέφτεσαι τον εαυτό σου ως γυναίκα είναι ευφορία φύλου.

Πατριαρχική Καταπίεση

Μια συνηθισμένη πηγή ακύρωσης για τα άτομα στα οποία αποδόθηκε το θηλυκό φύλο κατά τη γέννηση είναι η συγχώνευση του φύλου με τη συστημική καταπίεση των γυναικών, ιδιαίτερα μεταξύ των μη-δυαδικών ατόμων που έχουν προχωρήσει σε κοινωνική φυλομετάβαση αλλά δεν επιθυμούν κάποια ιατρική παρέμβαση. Το μήνυμα «απλώς δε θέλεις να είσαι γυναίκα λόγω του πώς αντιμετωπίζονται οι γυναίκες» ακούγεται πολύ συχνά και μπορεί να μολύνει το υποσυνείδητό σας βαθιά, σε σημείο που αμφιβάλετε τον ίδιο σας τον εαυτό. Αλλά αυτό δε βγάζει καν νόημα στην πράξη, διότι αν σας αποδόθηκε το θηλυκό φύλο κατά τη γέννηση αλλά εσείς δεν είστε γυναίκα, τότε αυτό σας κάνει τρανς και, κατά μέσο όρο, η κοινωνία αντιμετωπίζει τα τρανς άτομα χειρότερα από τις γυναίκες. Η ιδέα του να κάνετε φυλομετάβαση για να ξεφύγετε από τη συστημική καταπίεση είναι χαζή (και προσωπικά δεν έχω γνωρίσει ποτέ τρανς άτομο που να το έχει κάνει αυτό).

Το μήνυμα του ριζοσπαστικού φεμινισμού για την εγκατάλειψη των γυναικείων έμφυλων ρόλων μπορεί επίσης να δυσκολέψει την ανάλυση των δικών σας συναισθημάτων. «Είμαι στην πραγματικότητα μη-δυαδικό άτομο, ή είμαι απλώς φεμινίστρια;». «Είμαι στην πραγματικότητα άνδρας ή απλώς μια πολύ butch λεσβία;». Γι’ αυτό, σας ενθαρρύνω να μιλήσετε με cis γυναίκες φεμινίστριες, ειδικά λεσβίες. Θα σας παραπονεθούν για συστήματα καταπίεσης και για την πατριαρχία, αλλά τα προβλήματά τους είναι εξωτερικά, και θέλουν να είναι γυναίκες. Ακόμα και οι πολύ butch λεσβίες θέλουν να είναι γυναίκες, απλώς με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με το μέσο όρο.

Αν νιώθεις ότι δεν είσαι δυαδική γυναίκα, τότε δεν είσαι δυαδική γυναίκα. Οι cis γυναίκες δε βιώνουν αυτή την αποσύνδεση.

Τοξική Αρρενωπότητα

Τα παιδιά στα οποία αποδόθηκε το αρσενικό φύλο κατά τη γέννηση βομβαρδίζονται με μηνύματα για το τι σημαίνει «να είσαι άνδρας» όσο μεγαλώνουν. Υπάρχουν τόσο λίγα παραδείγματα θετικής αρρενωπότητας στα δημοφιλή πολυμέσα, ενώ από την άλλη τα μη-δυαδικά άτομα στα οποία είχε αποδοθεί το αρσενικό φύλο κατά τη γέννηση και έχουν αρρενωπό παρουσιαστικό συχνά διαγράφοντα από την οποιαδήποτε «τρανς αναπαράσταση», σε τέτοιο βαθμό που μπορεί να κάνει τα άτομα αυτά να νιώθουν μεγάλη μοναξιά. Τα άτομα αυτά συχνά ομαδοποιούνται είτε με τους ομοφυλόφιλους cis άνδρες, είτε αντιμετωπίζονται από τους άλλους ως τρανς γυναίκες.

Μπορείς απλώς να είσαι κουήρ ως προς το φύλο! Η ταυτότητά σου είναι έγκυρη!

Τρανσμεδικαλισμός

Αυτό χτυπάει τους πάντες. Ο τρανσμεδικαλισμός είναι μια τρανς ιδεολογία που προέρχεται από την κλίμακα Χάρι Μπέντζαμιν (βαθμίδες 5 και 6). Επιδιώκει να ενισχύσει τους κανόνες που υπήρχαν πριν την WPATH, απαιτώντας έντονη σωματική δυσφορία, απαιτώντας ιατρική φυλομετάβαση, και συχνά ακυρώνοντας όλες τις μη-δυαδικές ταυτότητες. Στον πυρήνα του, ο τρανσμεδικαλισμός είναι μια έννοια υπεροχής, που ανυψώνει τα δυαδικά τρανς άτομα πάνω από οποιαδήποτε άλλη ταυτότητα φύλου, και αποτελεί αντίσταση στην επέκταση της τρανς ταυτότητας. Επιθυμούν περισσότερα εμπόδια στη μετάβαση από όσα έχουμε σήμερα, κατακρίνουν τα μη-δυαδικά άτομα που χρησιμοποιούν την ταμπέλα «τρανς», και θα προτιμούσαν να βλέπουν λιγότερους ανθρώπους να λαμβάνουν θεραπεία για τη δυσφορία φύλου τους.

Συνοπτικά, πολλοί τρανσμεδικαλιστές μισούν το γεγονός ότι η νέα γενιά «τα έχει όλα τόσο έυκολα», παρόλο που πολλοί από τους ακολούθους της ανήκουν σε αυτή τη γενιά. Αυτή η ιδεολογία ξεκίνησε μεταξύ δυσαρεστημένων τρανς ατόμων μεγάλης ηλικίας, αλλά έχει εξαπλωθεί πλέον και σε άλλα δυαδικά άτομα, ιδίως μεταξύ νεαρών τρανς ανδρών.

Αν η πρώτη επαφή ενός τρανς ατόμου με την τρανς φύση είναι με έναν τρανσμεδικαλιστή, αυτό μπορεί να υπονομεύσει σοβαρά την αυτοαποδοχή του και να το ωθήσει να κρύβει την ταυτότητά του ακόμα περισσότερο. Οι τρανσμεδικαλιστές συχνά λένε σε ανθρώπους «Όχι, δεν είσαι τρανς».

Μην πιστεύετε αυτά τα ψέματα. Είναι τακτικές εκφοβισμού σχεδιασμένες ώστε να εκμεταλλευτούν ή να αγνοήσουν τον πόνο των άλλων για λόγους αυτοϊκανοποίησης.

Υπάρχουν σχετικές επώδυνες έννοιες που ένα άτομο μπορεί να εσωτερικεύσει, οι οποίες στην ουσία το κάνουν να βλέπει τη μετάβαση ως μια λίστα με ενέργειες που πρέπει να γίνουν. Μια τέτοια ιδέα είναι ότι ένα άτομο δεν πρέπει να περιμένει να το αποκαλούν οι άλλοι με το σωστό φύλο αν δεν άλλαξαν ακόμα το νόμιμο φύλο τους στην αστυνομική ταυτότητά τους. Με άλλα λόγια, ο σεβασμός των άρθρων του ατόμου μόνο βάσει νομικών κριτηρίων, δηλαδή τρανσλεγκαλισμός. Πέρα από το ότι η αλλαγή του φύλου στα νομικά έγγραφα μπορεί να είναι μια περίπλοκη και παρατεταμένη διαδικασία, ή ότι κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν αυτό, αλλά οι περισσότερες χώρες δεν επιτρέπουν καν έναν δείκτη φύλου πέρα από «άρρεν» και «θήλυ». Ο τρανσλεγκαλισμός πείθει ένα άτομο ότι αξίζει το να το αποκαλούν με το λάθος φύλο λόγω της αστυνομικής του ταυτότητας.

Αντιδραστικός Φεμινισμός Υπέρ του Αποκλεισμού των Τρανς Ατόμων / Φυλοκριτικό Κίνημα / Ουσιοκρατισμός Φύλου

Ο ουσιοκρατισμός του φύλου είναι η πεποίθηση ότι υπάρχουν έμφυτα χαρακτηριστικά που προκύπτουν σε ένα άτομο βάσει των αναραγωγικών οργάνων με τα οποία γεννιέται. Η ιδεολογία του αντιδραστικού φεμινισμού υπέρ του αποκλεισμού των τρανς ατόμων καθώς και το φυλοκριτικό κίνημα γεννήθηκαν από το λεσβιακό αυτονομιστικό κίνημα του δευτέρου κύματος φεμινισμού, και αρνείται πλήρως την ύπαρξη της τρανς βιολογίας και των μη-δυαδικών ταυτοτήτων. Το κίνημα πλέον αποτελείται κυηρίως από δεξιούς αντιδραστικούς, ρατσιστές, ομοφοβικούς, και θρησκευτικές οργανώσεις.

Αυτοί οι άνθρωποι δε θα αφήσουν τίποτα αχρησιμοποίητο για να ακυρώσουν την ύπαρξή σας. Μη σπαταλάτε χρόνο με αυτούς.

Αμπολισιονισμός του Φύλου / Μετα-φυλισμός

Ο μεταφυλισμός είναι ένα διανθρωπιστικό φιλοσοφικό κίνημα που προέρχεται από το ριζοσπαστικό φεμινισμό, υποστηρίζοντας ότι το φύλο προκαλεί περισσότερο κακό παρά καλό, και πιστεύει πως πρέπει να εξαλειφθεί από την κοινωνία μας. Παλιότερα, οι αντιδραστικές φεμινίστριες υπέρ του αποκλεισμού των τρανς ατόμων προσκολλήθηκαν στον φυλοαμπολισιονιστικό συλλογισμό ως εξήγηση για το γιατί δεν πρέπει να υπάρχουν τρανς άτομα. Αυτή η φατρία τάσσεται υπέρ του αποκλεισμού των τρανς ατόμων και υποστηρίζει την κατάργηση του φύλου, πιστεύοντας ότι κάθε φύλο είναι μια κατασκευή, και ότι όποιος άνθρωπος αισθάνεται έντονα συνδεδεμένος με ένα δυαδικό φύλο είτε διαδίδει κακόβουλα στερεότυπα, είτε ακολουθεί κάποια συστημική κατήχηση. Δεν πιστεύουν στην ύπαρξη της δυσφορίας φύλου και θα προσπαθήσουν να ακυρώνουν όσους τη βιώνουν.

Σημειώστε ότι το παραπάνω ΔΕΝ αναφέρεται σε τρανς άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως μετα-φυλικά ή τους υποστηρικτές του αμπολισιονισμού του φύλου στο σύνολό τους. Πρόκειται συγκεκριμένα για την κατάχρηση των εννοιών αυτών από τα άτομα που αναφέρθηκαν στο προηγούμενο υποκεφάλαιο.

Είμαι Τρανς;

Πολύ πριν αρχίσω να αμφισβητώ το φύλο μου, είχα αυτό το όνειρο ότι μία από τις καλύτερές μου φίλες θα ερχόταν προς το μέρος μου και θα μου έλεγε: «Σταμάτα. Δεν κοροϊδεύεις κανέναν».

Αν με ρωτούσες εκείνη την εποχή σχετικά με αυτή την παρουσίαση, δε θα μπορούσα να σου πω τι εννοούσα τη φράση «δεν κοροϊδεύεις κανέναν». Βαθιά μέσα μου ήξερα ότι κατά πάσα πιθανότητα σχετιζόταν με το φύλο, αλλά τα χείλη μου δε θα μπορούσαν να πουν αυτές τις λέξεις. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι προσποιούμουν πως ήμουν κάτι το οποίο δεν ήμουν, με κάποιον αόριστο, παθητικό, και εφήμερο τρόπο.

Μόλις αποδέχτηκα τον εαυτό μου ως τρανς γυναίκα και ξεκίνησα τη μεγάλη διαδικασία του να πω στους άλλους για εμένα, το μόνο που ήθελα ήταν κάποιος να μου πει ότι το ήξερε. «Είμαι τόσο χαρούμενος που το κατάλαβες». Ήθελα να ξεσπάσει. «Ξέρω την αλήθεια εδώ και χρόνια. Ήταν τόσο προφανές. Δεν ξέρω πώς κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ήσουν αγόρι. Είμαι τόσο χαρούμενη που επιτέλους θα ζήσεις ως ο πραγματικός σου εαυτός από 'δω και πέρα».

Κανείς δε μου το είπε αυτό ποτέ, όμως. Η διαδικασία του να μιλήσω για το φύλο μου στους άλλους ήταν επιτυχής, και οι περισσότεροι από τους φίλους μου με υποστήριξαν, αλλά ποτέ δεν έλαβα την εξωτερική επιβεβαίωση που λαχταρούσα. Οι φίλοι μου και η οικογένειά μου με δέχτηκαν ως τρανς επειδή τους είπα ότι ήμουν τρανς. Δεν είχαν προσέξει ότι τις δύο πιο πρόσφατες δεκαετίες φορούσα την άβολη στολή ενός άνδρα που μετά βίας υπήρχε.

---

Η Λίλυ, μια καλή μου φίλη, επινόησε τη φράση «Πρωταρχική Οδηγία των Αυγών» για να περιγράψει το γεγονός ότι τα τρανς άτομα έχουν μια σιωπηρή συμφωνία να μη λένε σε άτομα που αμφισβητούν το φύλο τους αν είναι ή δεν είναι τρανς.

Όταν λες σε κάποιο άτομο ότι είναι τρανς, αυτό τους δίνει έδαφος για να αυταπάρνηση. Ενεργοποιεί αμυντικούς μηχανισμούς που έχουν δημιουργηθεί από την εσωτερικευμένη τρανσφοβία και κατά πάσα πιθανότητα θα το ωθήσει να κρύβει τον εαυτό του πολύ περισσότερο, αν όχι να τον κάνει εντελώς τρανσφοβικό. Ακόμα και αν δε συμβεί αυτό, δίνει μια δικαιολογία στο υποσυνείδητό του για να απορρίψει τη δυσφορία του, ισχυριζόμενο ότι απλώς χειραγωγήθηκε ή εξαπατήθηκε. Μια πολύ πιο αποτελεσματική στρατηγική είναι να μιλήσετε για τις δικές σας εμπειρίες σχετικά με τη δυσφορία, ώστε να δει τα κοινά σημεία μαζί σας και να καταλήξει στο δικό του συμπέρασμα για το φύλο του. Ο κώδικας δεν τα απαγορεύει να τα βοηθήσετε να εξερευνήσουν το φύλο του Απαγορεύει να τους αποδώσετε ένα. Ή, για να το θέσω πιο συνοπτικά, κανείς δεν μπορεί να μάθει από άλλον τι είναι το Μάτριξ. Πρέπει να το δει μόνος του.

Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν κάποια τρανς άτομα εκεί έξω που δεν ακολουθούν την Πρωταρχική Οδηγία, αλλά δεν τα έχω γνωρίσει. Είναι ένα από τα λίγα πράγματα που φαίνεται να ενώνει ολόκληρη την τρανς κοινότητα, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου. Παρόλο που ήθελα την επιβεβαίωση από άλλους ανθρώπους πολύ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, τώρα βλέπω ότι η αληθινή αποδοχή θα μπορούσε να προέλθει μόνο από μέσα μου. Το μόνο άτομο που μπορεί να σου πει ότι είσαι τρανς είναι ο εαυτός σου.

Το παράδοξο είναι ότι πολλοί από τους τρανς ανθρώπους που κρύβουν το φύλο τους είναι απολύτως απαίσιοι στο να εμπιστεύονται την εσωτερική τους φωνή. Όταν περνάς όλη σου τη ζωή με μια επίμονη αποσύνδεση μεταξύ του πώς σε βλέπει ο κόσμος και του πώς βλέπεις εσύ τον εαυτό σου, γίνεται πιο εύκολο να βασιστείς σε άλλους για να σου πουν «ποιος πραγματικά είσαι». Ακόμα και αν ξέρεις βαθιά μέσα σου ότι όλοι οι άνθρωποι στη ζωή σου δε γνωρίζουν κάτι θεμελιώδες για την ταυτότητά σου, είναι σχεδόν αδύνατο να αποφύγεις να ακούς τους άλλους περισσότερο από τον ίδιο σου τον εαυτό.

Στόχος μου σήμερα, λοιπόν, είναι να σας δώσω μερικές πληροφορίες από το νοητικό μου πλαίσιο, οι οποίες με βοήθησαν να αποδεχτώ τον εαυτό μου. Δεν μπορώ να σας πω αν είστε τρανς ή όχι, αλλά μπορώ να σας υποδείξω ένα μονοπάτι που ίσως μπορέσετε να ακολουθήσετε και εσείς. Δεν μπορώ να σας δώσω τις απαντήσεις, αλλά θα προσπαθήσω να σας δώσω τις σωστές ερωτήσεις.

Βέβαια, παρακαλώ κατανόησε ότι δεν έχω κάποια επαγγελματική εκπαίδευση στην ψυχοθεραπεία για το φύλο. Απλώς γράφω αυτή την ανάρτηση βάσει της ερασιτεχνικής μου έρευνας και τις προσωπικές μου εμπειρίες· ιδίως το δικό μου ταξίδι και συζητήσεις που είχα με άλλες τρανς γυναίκες και άλλα άτομα που αναρωτιόνταν το φύλο τους, Λάβετε υπ’ όψιν ότι το εξετάζω από την οπτική γωνία μιας αρκετά δυαδικής τρανς κοπέλας που έκανε φυλομετάβαση στις αρχές των 30 της, πράγμα που σημαίνει ότι είμαι ακόμα έχω πολλά πράγματα να μάθω για διάφορα κομμάτια της τρανς εμπειρίας. Τα πράγματα διαφέρουν για τους τρανς άνδρες και τα μη-δυαδικά άτομα, καθώς και για πολλές άλλες τρανς γυναίκες. Δεν μπορώ να σας δώσω έναν καθολικό οδηγό ενός ειδικού, αλλά θα σας δώσω ο,τι καλύτερο μπορώ.

Λάβε υπ’ όψιν ότι τα περισσότερα cis άτομα δε σκέφτονται πολύ το φύλο τους

Αν βρίσκεσαι ήδη στο στάδιο που αμφισβητείς το φύλο σου, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι απλώς γκουγκλάρεις «Είμαι τρανς;» και στη συνέχεια κλείνεις το λάπτοπ σου πριν εμφανίσει το αποτέλεσμα της αναζήτησης· συγχαρητήρια, έχεις ήδη σκεφτεί για το φύλο σου περισσότερο από ό,τι οι περισσότεροι cis άνθρωποι σε όλη τους τη ζωή.

Έχω ρωτήσει πολλούς από τους cis φίλους μου αν έχουν σκεφτεί ποτέ σοβαρά την ταυτότητα φύλου τους, και εννέα στις δέκα φορές δεν το έχουν κάνει. Οι cis άνθρωποι δεν αναρωτιούνται συνεχώς πώς θα ήταν π.χ. να είναι κορίτσια ή αγόρια. Δεν ονειρεύονται πόσο ωραία θα ήταν αν ξυπνούσαν σε ένα διαφορετικό σώμα. Οι καρδιές τους δε χτυπούν δυνατά όταν σκέφτονται ταινίες με ανταλλαγές σωμάτων. Μερικοί εξ αυτών μπορεί να έχουν φανταστεί πώς θα ήταν να βρίσκονται σε ένα σώμα με φύλο διαφορετικό από το φύλο που τους είχε ανατεθεί κατά τη γέννηση, αλλά αυτά τα νοητικά πειράματα ήταν σύντομα και από καθαρή περιέργεια

Δεν υπάρχει ενέργεια εκεί. Όχι γι’ αυτούς. Αν νιώθεις ένα περίεργο είδος ενέργειας όταν σκέφτεσαι το φύλο, αυτό πιθανότατα σημαίνει κάτι.

Λάβε υπ’ όψιν ότι τα περισσότερα cis άτομα προτιμούν να έχουν το φύλο που τους είχε αποδοθεί κατά τη γέννηση

Στην αρχή μου ήταν δύσκολο να το πιστέψω, αλλά τα cis άτομα απολαμβάνουν πραγματικά το φύλο τους! Στους cis άνδρες αρέσει να είναι άνδρες και στις cis γυναίκες αρέσει να είναι γυναίκες. Δεν εύχονται κρυφά να είχαν γεννηθεί ως μέλη του «αντίθετου» φύλου ή ως άφυλα όντα ή οτιδήποτε άλλο. Όπως έχουμε ήδη διαπιστώσει, δε σκέφτονται ιδιαίτερα καθόλου το φύλο τους.

Υπάρχουν βέβαια και κάποιες επιλογές εδώ. Πολλοί cis άνδρες βρίσκουν την τοξική αρρενωπότητα ασφυκτική και απαίσια, επιλέγοντας να απορρίπτουν ενεργά τις προβληματικές κοινωνικές πτυχές του φύλου τους. Πολλές γυναίκες είναι βαθιά απογοητευμένες από το μισογυνισμό, την πατριαρχία, και την τυραννία των κλασσικών έμφυλων ρόλων. Το «να απολαμβάνεις να είσαι άνδρας» δε σημαίνει ντε και καλά ότι αγαπάς να πνίγεις όλα σου τα συναισθήματα σε όλες τις καταστάσεις που δε σχετίζονται με το ποδόσφαιρο, και το «να απολαμβάνεις να είσαι γυναίκα» σπανίως σημαίνει ότι σου αρέσει να σε υποτιμούν οι άνδρες συνάδελφοί σου ή να σε ρωτούν συνεχώς «Λοιπόν, πότε θα παντρευτείς;»

Παρ’ ολ’ αυτά, τα cis άτομα εξακολουθούν να απολαμβάνουν το να είναι τα φύλα τους. Μπορεί να εύχονται ορισμένες πτυχές των φύλων τους στην κοινωνία να ήταν διαφορετικές, αλλά θα επέλεγαν να διατηρήσουν τα φύλα τους αν είχαν τη δυνατότητα ανταλλαγής αυτών. Δυστυχώς, πολλά τρανς άτομα που δεν είναι ακόμη σίγουρα για το φύλο τους ακούν cis άτομα να παραπονιούνται για τις κακές ή προβληματικές πτυχές του φύλου τους και υποθέτουν ότι όλοι νιώθουν την ίδια αντιπάθεια για το φύλο τους που νιώθουν και εκείνα.

Επίσης, πιστεύουν ότι το «δε μισώ το να είμαι άνδρας» είναι το ίδιο πράγμα με το «μου αρέσει να είμαι άνδρας» Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσες από τις κοπέλες που μου έχουν μιλήσει, μου λένε κάποια παραλλαγή του «μάλλον δεν είμαι τρανς, αφού δε μισώ το να είμαι άνδρας, και στη συνέχεια περιγράφουν αμέτρητα μικρά πράγματα που δεν τους αρέσουν στο να αναγνωρίζονται από άλλους ως άνδρες, σαν βρεγμένες κάλτσες που δε θα μπορούσαν να βρουν ποτέ τρόπο να τις βγάλουν.

Μπορεί να εκπλαγείτε με το ότι δε μισούσα ενεργά το να με βλέπουν ως άνδρα πριν ανακαλύψω την ταυτότητά μου. Το να με βλέπουν ως άνδρα δεν ήταν μια συνεχής πηγή μιζέριας για μένα. Απλώς… ήταν αυτό που ήμουν, προφανώς, οπότε έμαθα να ζω με αυτό. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι μπορείς να είσαι τρανς μόνο αν πληγώνεσαι ενεργά με το να σε βλέπουν σαν άνδρα, αλλά αυτό το συναίσθημα συνήθως δε θα εξαφανιστεί μέχρι να ξεκινήσεις τη μετάβαση και να μάθεις την πραγματική σου ταυτότητα. Πριν από την αυτοαποδοχή, η σχέση σου με το φύλο που σου αποδόθηκε κατά τη γέννηση μπορεί να μοιάζει περισσότερο με αποσύνδεση παρά με δυσφορία.

Επίσης, δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσες φορές έτυχε να ακούσω τρανς γυναίκες που δεν έχουν ακόμα παραδεχτεί το φύλο τους στον εαυτό τους να λένε «ε, δε μισώ που είμαι άνδρας, και οι άνδρες έχουν πολλά θεσμικά προνόμια. Δε νομίζω ότι θα επέλεγα να είμαι γυναίκα αν μπορούσα, επειδή δε θέλω να εγκαταλείψω τα ανδρικά μου προνόμια». Τα προνόμια αυτά είναι κάτι υπαρκτό, φυσικά, αλλά δεν είναι μια ανταμοιβή που λαμβάνουν οι άνδρες επειδή πρέπει να υπομείνουν το να είναι άντρες. Οι άνδρες απολαμβάνουν το να είναι άνδρες, και θα το απολάμβαναν και χωρίς τα κοινωνικά τους προνόμια. Αν το μόνο πράγμα που σας αρέσει στην αρρενωπότητα είναι τα ανδρικό προνόμια, αυτό πιθανώς να σημαίνει κάτι.

Λάβε υπ’ όψιν το ότι η δυσφορία φύλου εμφανίζεται διαφορετικά στις τρανς γυναίκες που δεν έχουν αποδεχτεί τον εαυτό τους.

Για χρόνια, νόμιζα ότι δεν είμαι τρανς επειδή δεν είχα δυσφορία φύλου. Ήμουν εντελώς λάθος.

Ένα πράγμα που με εμπόδιζε να συνειδητοποιήσω ότι είχα δυσφορία ήταν ο ίδιος λόγος που τα ψάρια δεν ξέρουν ότι κολυμπούν στο νερό· έτσι ήταν πάντα η ζωή μου, οπότε νόμιζα ότι το να είμαι δυσφορική όλη την ώρα ήταν φυσιολογική ανθρώπινη συμπεριφορά. Ήξερα ότι ήμουν κάπως λυπημένη και κάτι περισσότερο από περίεργη, και ήξερα ότι οι εμπειρίες μου με την αρρενωπότητα ήταν τουλάχιστον ελαφρώς ασύμβατες με το φύλο που μου αποδόθηκε, αλλά αντιμετώπιζα τον πόνο της δυσφορίας κάθε μέρα χωρίς να έχω ιδέα τι πραγματικά μου συνέβαινε. Όσο άσχημα κι αν ένιωθα, μπορούσα πάντα να βρω μια αρκετά καλή εξήγηση που δεν είχε καμία σχέση με το φύλο.

Το άλλο πρόβλημα είναι ότι η δυσφορία φύλου εκδηλώνεται διαφορετικά στις τρανς γυναίκες πριν την αυτοαποδοχή από ό,τι στις τρανς γυναίκες μετά την αυτοαποδοχή. Πάντα νόμιζα ότι η δυσφορία φύλου ήταν το συναίσθημα που νιώθεις όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και βλέπεις ένα αγόρι αντί ένα κορίτσι, αλλά αυτό δεν ήταν το συναίσθημα που είχα στην πραγματικότητα μέχρι που άρχισα τη φυλομετάβαση. Δεν μπορείς να στενοχωρηθείς που δε βλέπεις ένα κορίτσι στον καθρέφτη μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι κορίτσι!

Πριν από αυτό, η δυσφορία εκδηλώνεται με δεκάδες άλλους, πολύ πιο ανεπαίσθητους τρόπους. Έγραψα για την εμπειρία μου με την προ-αυτοαποδοχική δυσφορία εδώ, σε αυτό που έχει γίνει πλέον η πιο δημοφιλής μου έκθεση. Σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε ολόκληρο αν αμφιβάλλετε για το φύλο σας.

Λάβε υπ’ όψιν τη «Μηδενική ΥπόθεCis»

Στα μαθηματικά, η μηδενική υπόθεση είναι κάτι που γενικά θεωρείται αληθές μέχρι να αποδειχθεί ψευδές. Είναι το κάτι προεπιλεγμένο, όπως το «αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου». Αν πρόκειται π.χ. να καταδικάσετε κάποιον για φόνο, οι έμμεσες αποδείξεις δε θα σας είναι αρκετές. Θα χρειαζόσασταν γενικότερα συντριπτικές φυσικές αποδείξεις, ή μια ομολογία, ή κάποιο άλλο προφανές σημάδι ενοχής.

Αυτό το εξαιρετικό άρθρο της Νάταλι Ριντ υποστηρίζει ότι το να είσαι cis (δηλ. όχι τρανς) αντιμετωπίζεται ως μηδενική υπόθεση από την κοινωνία. Θεωρείται ότι όλοι έχουν το φύλο που τους έχει αποδοθεί κατά τη γέννηση και νιώθουμε ότι πρέπει να δείξουμε αλάνθαστες αποδείξεις για να αποδείξουμε την τρανς φύση μας. Διαφορετικά, συνεχίζουμε να υποθέτουμε ότι είμαστε cis.

Αυτό βγάζει νόημα φυσικά, επειδή κατά πάσα πιθανότητα υπάρχουν περισσότεροι cis άνθρωποι στον κόσμο από ότι τρανς άνθρωποι. Όπως συζητήσαμε νωρίτερα, ωστόσο, οι άνθρωποι που νιώθουν άνετα με την ταυτότητα φύλου τους δεν κάνουν τέτοιου είδους αμφισβητήσεις. Αν έχετε φτάσει σε αυτό το στάδιο αυτογνωσίας, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην είστε εντελώς cis.

Η Μηδενική ΥπόθεCis θέτει ένα απλό και αποτελεσματικό ερώτημα· μόλις σταματήσεις να «κλέβεις το ζύγι», πόσο πιθανό είναι να είσαι τρανς; Αν δώσουμε στις δίδυμες προτάσεις «Είμαι cis» και «Είμαι τρανς» ίση βαρύτητα και σταματήσεις να απαιτείς ότι μονάχα η δεύτερη πρέπει να αποδειχθεί, τι σου φαίνεται σωστό; Αν αρχίσεις να ψάχνεις για αποδείξεις για τη cis φύση με τον ίδιο τρόπο που ψάχνεις αποδείξεις για την τρανς φύση, η όλη ψευδαίσθηση μπορεί να καταρρεύσει.

Λάβε υπ’ όψιν ότι, αν θα ήθελες να είσαι κορίτσι/αγόρι, τότε είσαι ήδη κορίτσι/αγόρι

Είναι πραγματικά τόσο απλό. Οι άνδρες θέλουν να είναι άνδρες και οι γυναίκες θέλουν να είναι γυναίκες. Αν θέλεις να είσαι άνδρας, τότε είσαι άνδρας. Αν θέλεις να είσαι γυναίκα, τότε είσαι γυναίκα. Αν δε θέλεις να είσαι τίποτα από τα παραπάνω, ή θέλεις να είσαι και τα δύο, ή θέλεις να είσαι γυναίκα μερικές φορές και άνδρας άλλες φορές, τότε πιθανότατα είσαι κάποιας μορφής ρευστού ή μη-δυαδικού φύλου.

Μα, δεν μπορείς απλώς… να το κάνεις αυτό!», σε ακούω να λες. Όμως μπορείς όντως να το κάνεις αυτό. Στην πραγματικότητα, αυτή είναι στην ουσία η μία και μοναδική ερώτηση που πρέπει πραγματικά να απαντήσεις στον εαυτό σου. ΑΝ θέλεις να είσαι κορίτσι αλλά πάντα σκεφτόσουν ότι ήσουν άνδρας, τότε πιθανότητα θα είσαι πιο ευτυχής ως κορίτσι. Αξίζει τουλάχιστον να κάνεις κάποια βήματα για να δεις αν η φυλομετάβαση θα σου φέρει ευτυχία, σωστά;

Λάβε υπ’ όψιν πως η αμφιβολία για το φύλο σου δεν ακυρώνει το ενδεχόμενο να είσαι τρανς

Για χρόνια, ή μάλλον δεκαετίες, «ήξερα» ότι δεν ήμουν τρανς επειδή τα «πραγματικά» τρανς άτομα υποτίθεται ότι έχουν μια ακλόνητη βεβαιότητα για την ταυτότητά τους. Εσωτερίκευσα αυτή τη φανταστική εικόνα της νεαρής τρανς γυναίκας που απαιτούσε από όλους να της φέρονται σαν τη γυναίκα η οποία είναι, αδιάλλακτη απέναντι στην καταπίεση.

Πίστευα ότι έτσι είναι αν είσαι τρανς· γενναιότητα, θάρρος και απόλυτη ακλόνητη βεβαιότητα για την ταυτότητά σου. Δεν ήμουν εγώ κάτι τέτοιο, άρα δεν μπορούσα να είμαι τρανς!

Όμως, πολύ λίγα τρανς άτομα νιώθουν όντως έτσι πριν από τη φυλομετάβαση. Αντιθέτως, σχεδόν όλα μας ξεκινάμε το ταξίδι μας γεμάτα αυτοαμφισβήτηση. Αυτή η ακλόνητη βεβαιότητα συνήθως έρχεται με τον καιρό, αλλά μπορεί να χρειαστεί να πάρει μήνες ή και χρόνια μετά την αυτοαποδοχή, καθώς και (στη δική μου περίπτωση, τουλάχιστον) περαιτέρω επιβεβαίωση του φύλου μου με τη μορφή ορμονοθεραπείας και κοινωνικής μετάβασης.

Αλλά στην αρχή, σχεδόν όλα μας νιώθουμε ότι το φύλο μας είναι ένα μπερδεμένο χάος. Νιώθουμε ότι δεν είμαστε αρκετά τρανς για να διεκδικήσουμε μια κουήρ ταυτότητα, και σίγουρα δε νιώθουμε αρκετά τρανς για να προχωρήσουμε σε φυλομετάβαση. Ανησυχούμε ότι παίρνουμε τη λάθος απόφαση, ότι αντιδρούμε υπερβολικά, και ότι το να βγούμε από το μικρό μας κουκούλι αυτοσυντήρησης είναι το μεγαλύτερο λάθος που μπορούμε να κάνουμε ποτέ.

Αν τα νιώθεις όλα αυτά, τότε είσαι σε καλή παρέα. Ο ψυχοθεραπευτής μου μάλιστα αστειεύεται ότι το να ρωτάς «είμαι αρκετά τρανς;» είναι τόσο συνηθισμένο που πρακτικά αποτελεί σύμπτωμα του ότι είσαι τρανς. Δε γίνεται να καταλάβεις την ταυτότητα φύλου σου χωρίς να αμφισβητήσεις αυτή, και η αυτοαμφισβήτηση είναι ένα φυσιολογικό μέρος αυτής της διαδικασίας.

Λάβε υπ’ όψιν ότι το δικό σου «μονοπάτι» μπορεί να μην ταιριάζει με αυτό που η κοινωνία θεωρεί «τυπικό» για τα τρανς άτομα

Η «ποπ κουλτούρα» έχει στην ουσία αποφασίσει ότι υπάρχει μόνο μια τρανσθηλυκή ιστορία που αξίζει να ειπωθεί. Είναι η ιστορία ενός νεαρού τρανς κοριτσιού που ανακαλύπτει την ταυτότητά της σε πολύ νεαρή ηλικία. Ακόμα και στην παιδική ηλικία, θέλει να παίζει με κούκλες και άλλα «κοριτσίστικα» παιχνίδια. Δοκιμάζει τα φορέματα της μεγάλης της αδερφής, παρακαλάει τη μαμά της να της αγοράσει μακιγιάζ και κοσμήματα. Πρακτικά, μοιάζει πάντα με κορίτσι· θηλυκά χαρακτηριστικά προσώπου, κοντό ανάστημα, αδύνατη, και αρκετά ανδρόγυνη εμφανισιακά. Αν δεν κάνει φυλομετάβαση στην παιδική ηλικία ή την εφηβεία, πάλι θα έχει καταφέρει με κάποιο τρόπο να έχει σχετικά γυναικεία εμφάνιση ως ενήλικη. Φοράει γυναικεία ρούχα συνέχεια, ή μπορεί να είναι και drag queen. Κατά πάσα πιθανότητα την ελκύουν οι άνδρες. Μπορεί επίσης να έχει εργαστεί για κάποια περίοδο ως ιερόδουλη.

Αυτή είναι μια έγκυρη και κοινή τρανς αφήγηση. Γνωρίζω πολλά κορίτσια που έχουν βιώσει αρκετά ή όλα από αυτά τα στερεότυπα. Άλλωστε, υπάρχει λόγος που η ιστορία αυτή επαναλαμβάνεται συνεχώς.

Ωστόσο, η συντριπτική πλειοψηφία των τρανς γυναικών που γνωρίζω δεν ταυτίζεται καθόλου με την ιστορία αυτή. Πολλές εξ’ αυτών είχαν μια «αγορίστικη» παιδική ηλικία, με αυτοκινητάκια, βιντεοπαιχνίδια, και νεροπίστολα NERF. Πολλές εξ’ αυτών δε φόρεσαν ποτέ γυναικεία ρούχα πριν συνειδητοποιήσουν το φύλο τους, και ένιωθαν κάπως απωθημένες από το drag. Πολλές εξ’ αυτών έφτασαν στην ενηλικίωση με μεγάλα σώματα, φαρδιούς ώμους, και πυκνά μούσια. Πολλές εξ’ αυτών δε νιώθουν ότι τους ελκύουν καθόλου οι άνδρες, ενώ άλλες είναι αμφιφυλόφιλες ή πανφυλόφιλες. Πολλές εξ’ αυτών δεν άρχισαν να αμφισβητούν σοβαρά το φύλο τους μέχρι να κοντεύουν τα 30 ή να τα περάσουν. Πολλές εξ’ αυτών δεν είχαν κάποιο «σημάδι» ότι είναι τρανς στο παρελθόν τους. Πέρασαν όλη τη ζωή τους απλώς αποδεχόμενες ότι ήταν άνδρες, και αυτό ήταν όλο· μέχρι που δεν ήταν.

Αυτή είναι ένα πολύ σύνηθες «μονοπάτι» για τρανς άτομα, αλλά πρακτικά κανένας δε μιλάει για αυτό. Αυτές οι τρανς γυναίκες, μεταξύ των οποίων είμαι κι εγώ, έχουν αρχίσει να μιλούν για τις ιστορίες τους μονάχα τα τελευταία λίγα χρόνια. Πριν από αυτό, η μόνη ιστορία που άκουγε κανείς ήταν αυτή που κατέγραψα στην αρχή της υποενότητας. Γι’ αυτό η τρανς αφήγηση εκείνη φαίνεται «σωστή», ενώ η άλλη όχι.

Όμως, τα κορίτσια όπως εμείς είναι απίστευτα πολλά. Αυτή η επιστημονική μελέτη από το 2003 (προειδοποίηση σε περίπτωση που τη διαβάσετε· το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί είναι αρκετά ξεπερασμένο) καταγράφει τις παρατηρήσεις μιας ερευνήτριας που πέρασε δεκαετίες έχοντας τρανς γυναίκες ως ασθενείς. Σύμφωνα με την εμπειρία της, υπάρχουν δυο ξεχωριστές ομάδες τρανς γυναικών· μια που ακολουθεί το μονοπάτι του «πάντα ήξερα», και μια που δεν το ακολουθεί. Σύμφωνα με αυτήν, οι τρανς γυναίκες της τελευταίας ομάδας έχουν «αγορίστικα» παιδικά χρόνια και τείνουν να μη δείχνουν τα σημάδια της τρανς φύσης τους, ανακαλύπτοντάς την αργότερα στη ζωή τους. Μερικές από αυτές ντύνονται με γυναικεία ρούχα κάποιες φορές, αλλά οι περισσότερες δεν το κάνουν, επιλέγοντας να λύσουν τη δυσφορία τους με πιο διακριτικούς ή εσωτερικούς τρόπους. Δε μπορώ να σας περιγράψω πόσο επιβεβαιωμένη ένιωσα διαβάζοντας αυτή την εργασία κατά τη φάση που πειραματιζόμουν με το φύλο μου, συνειδητοποιώντας ότι υπήρχαν τόσο πολλές άλλες τρανς γυναίκες όπως εγώ εκεί έξω.

Πιστεύω επίσης ότι περισσότερες τρανς γυναίκες σαν εμάς αποκαλύπτουν το φύλο τους τώρα, επειδή υπάρχει πολύ μεγαλύτερη εκπροσώπηση αυτών στον κόσμο, αλλά και τόσοι περισσότεροι πόροι. Το 1991, το 2001, ή ακόμη και το 2011, η πορεία προς τη φυλομετάβαση ήταν πολύ πιο δύσκολη και οι περισσότεροι άνθρωποι δε γνώριζαν κανένα «ανοιχτά τρανς» άτομο. Οι μόνοι άνθρωποι που επέλεξαν να προχωρήσουν σε φυλομετάβαση τότε, ήταν εκείνοι για τους οποίους ήταν αδύνατο να συνεχίσουν να ζουν ως έχει.

Δεν είναι απλώς πιο εύκολο να αμφισβητήσεις το φύλο σου στο 2021. Είναι πιο εύκολο να αποκτήσεις πρόσβαση σε τρανς κοινότητες, ορμόνες, και άλλους κρίσιμους πόρους. Αν είχα γεννηθεί τριάντα χρόνια νωρίτερα, μπορεί να μην είχα κάνει καθόλου φυλομετάβαση. Αν είχα γεννηθεί τριάντα χρόνια αργότερα, κατά πάσα πιθανότητα θα είχα κάνει φυλομετάβαση ως έφηβη. Μην ανησυχείς για το αν ή όχι το «ήξερες πάντα», αν αυτή είναι η πρώτη φορά στη ζωή σου που έχεις την ελευθερία και τους πόρους να κάνεις πραγματικά αυτή την ερώτηση στον εαυτό σου.

Λάβε υπ’ όψιν ότι τα πράγματα που σε εμποδίζουν να αποδεχτείς τον εαυτό σου μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με την ταυτότητά σου

Κάθε φορά που μιλάω με μια τρανς γυναίκα που δεν είναι μέχρι στιγμής σίγουρη για το φύλο της, η συζήτηση κάποια στιγμή φτάνει στο κομμάτι των εμποδίων που μπορεί να αντιμετωπίσει αν επιλέξει να προχωρήσει σε φυλομετάβαση. Το «Ανησυχώ ότι είμαι πολύ ψηλή/μεγαλόσωμη/τριχωτή/άσχημη για να κάνω φυλομετάβαση» είναι ένας αρκετά συνηθισμένος φόβος. Το «ανησυχώ ότι η οικογένειά μου θα με αποκηρύξει» και το «ο/η σύντροφός μου θα με αφήσει» είναι άλλες δύο ανησυχίες που ακούω συχνά. Άλλα κορίτσια ανησυχούν πολύ για την καριέρα τους ή για τη μέλλουσα εκπαίδευσή τους. Πολλές φοβούνται ότι δε θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στα ιατρικά έξοδα για την ορμονοθεραπεία ή τις τρανς χειρουργικές επεμβάσεις.

Όλα τα τρανς άτομα (ναι, όλα) αμφιβάλλουν ότι έχουν το σθένος να αντιμετωπίσουν την κοινωνική μετάβαση. Το να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους σε φίλους τους, το να φορέσουν ρούχα του προτιμώμενου φύλου τους, το να αντιμετωπίσουν την τρανσφοβία… Όλο αυτό είναι ένα τρομαχτικό χάος, ιδίως για τρανς γυναίκες που ακόμα βρίσκονται στο στάδιο της «κρυψώνας», οι οποίες συνήθως αισθάνονται ότι δεν έχουν σχεδόν καθόλου σθένος. Όλο αυτό μπορεί να φαίνεται χρονίως αφόρητο.

Αυτοί οι φόβοι συχνά εκδηλώνονται ως αυταπάρνηση. Το «Φοβάμαι ότι δε θα γίνω ποτέ ένα όμορφο κορίτσι» γίνεται «Δεν μπορεί να είμαι τρανς, γιατί τι θα γίνει αν δεν είμαι αρκετά όμορφη μετά τη φυλομετάβαση;». Αυτό φαίνεται κάπως ανόητο στο κενό, αλλά τα τρανς κορίτσια που δεν έχουν αποδεχτεί τους εαυτούς τους μερικές φορές προσπαθούν να κάνουν τα πάντα για να πείσουν τον εαυτό τους ότι δεν είναι στην πραγματικότητα τρανς. Εγώ, ας πούμε, πίστευα ότι σίγουρα δεν ήμουν τρανς, επειδή δεν μπορούσα με κανέναν τρόπο να με φανταστώ να παίρνω ορμόνες και να ντύνομαι σαν γυναίκα κάθε μέρα. Αυτό είναι κάτι που κάνουν οι γενναίοι άνθρωποι, όχι οι άνθρωποι που είναι όπως είμαι εγώ, και συνεπώς δε γινόταν να είμαι τρανς!

Γιατί το κάνουμε αυτό στον εαυτό μας; Νομίζω ότι όλα έχουν να κάνουν με την αυτοπροστασία. Γνωρίζουμε ότι η φυλομετάβαση είναι εξαιρετικά δύσκολη, και συνεπώς θα δοκιμάσουμε να κάνουμε κυριολεκτικά οτιδήποτε άλλο στον κόσμο πριν καν φτάσουμε στο σημείο να έχουμε την προθυμία να αντιμετωπίσουμε ώριμα την ερώτηση «είμαι τρανς;». Αναπτύσσουμε ισχυρές αυτοπροστατευτικές σκέψεις που αντιτίθενται σθεναρά στην αλήθεια, επειδή με τον τρόπο αυτό δε χρειάζεται να ανησυχούμε σχετικά με τον τρόμο του τι θα ακολουθήσει από 'δω και πέρα.

Το θέμα είναι, όμως, ότι ακόμα και αν είσαι τρανς, δε χρειάζεται ντε και καλά να κάνεις κάτι γι’ αυτό. Ενώ συνιστώ ανεπιφύλακτα τη μετάβαση, είναι σίγουρα δυνατό να αποδεχτείς τον εαυτό σου και μετά απλώς… να μην κάνεις τίποτα. Να κρατήσεις το όνομά σου, τα άρθρα σου, και τη ζωή σου ως έχουν. Ή απλώς να αλλάξεις μερικά πράγματα και να απολαύσεις εκείνες τις μικρές νότες ευφορίας φύλου όσο μπορείς.

Το σημαντικό που πρέπει να θυμάσαι είναι ότι η αλήθεια της ταυτότητάς σου είναι ξεχωριστεί από τις ελπίδες και τους φόβους που έχεις σχετικά με τη φυλομετάβαση. Αν νιώθεις ότι είσαι κορίτσι, η εμφάνισή σου ή το τι πιστεύει η οικογένειά σου για εσένα δεν αλλάζει κάτι για την ταυτότητά σου. Δεν έχει σημασία αν έχεις τους πόρους ή την επιθυμία να κάνεις ιατρική φυλομετάβαση. Η ταυτότητα είναι κάτι ψυχικό και πνευματικό, ξεχωριστό από τα παραπάνω. Αν είσαι κορίτσι, τότε είσαι κορίτσι.

Ξεκίνα, λοιπόν, από εκεί. Κατάλαβε ΠΟΙΑ είναι η ταυτότητά σου, ανεξαρτήτως από το τι θα κάνεις σχετικά με εκείνη.

Κάθε φορά που μιλάω με μια τρανς γυναίκα που δεν είναι ακόμη σίγουρη και νιώθει κολλημένη, προσπαθώ να βγάλω εκτός συζητήσεως αυτούς τους κοινωνικούς παράγοντες όσο καλύτερα μπορώ. Π.χ. θα κάνω υποθετικές ερωτήσεις, όπως:

Σου δίνεται ένα μαγικό κουμπί που θα αλλάξει μόνιμα το φύλο σου, χαρίζοντάς σου ένα σώμα «αντίθετου φύλου», ισοδύναμο με το δικό σου σε ηλικία, φυσική κατάσταση και ελκυστικότητα. Αν πατήσεις το κουμπί, όλοι στη ζωή σου θα σε ήξεραν πάντα ως κορίτσι. Θα σε αποδεχτούν αμέσως. Δε θα χάσεις τ@ σύντροφό σου, τη δουλειά σου ή την οικογένειά σου. Το πατάς;

Παρεμπιπτόντως, τα cis άτομα δε θα πατούσαν αυτό το κουμπί. Αν βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι θα το πατούσες αλλά εξακολουθείς να φοβάσαι να αποδεχτείς τον εαυτό σου ως τρανς, τότε το σημείο που σε κολλάει είναι πιθανότατα ο φόβος σου για τη φυλομετάβαση, και όχι η πραγματική σου ταυτότητα.

Λάβε υπ’ όψιν ότι σπανίως είναι «απλώς ένα φετίχ»

Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσα τρανς άτομα, μεταξύ των οποίων και εγώ, άρχισαν να εξερευνούν το φύλο τους μέσω του τομέα της σεξουαλικής φαντασίωσης.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους αυτό μπορεί να εκδηλωθεί· «παίζοντας» με το φύλο μαζί με κάποιο σύντροφο, βλέποντας ζωγραφιές περιεχομένου που έχουν να κάνουν με κάποιου είδους, διαβάζοντας ιστορίες για άνδρες που μεταμορφώθηκαν σε γυναίκες, ή παιχνίδια ρόλων με φαντασιώσεις μεταμόρφωσης φύλου με άλλα άτομα σε διαδικτυακά φόρουμ ή εφαρμογές ανταλλαγής μηνυμάτων. Υπάρχουν τόσα πολλά τέτοια πράγματα εκεί έξω, και πολλά από τα άτομα που απολαμβάνουν τέτοιο περιεχόμενο είναι τρανς άτομα που δεν έχουν αποδεχθεί τον εαυτό τους, όπως ήμουν και εγώ.

Αυτό βγάζει πολύ νόημα, τελικά. Το σεξ είναι ένα από τα λίγα κομμάτια της ανθρώπινης εμπειρίας όπου είναι ασφαλές να εξερευνήσεις το φύλο σου χωρίς να χρειάζεται να αντιμετωπίσεις μεγαλύτερα ερωτήματα σχετικά με την ταυτότητά σου. Είναι εξαιρετικά πιθανό να διαχωρίσεις εντελώς αυτά τα δύο πράγματα στο μυαλό σου για πολλά χρόνια. Νιώθεις απλώς σαν ένας άνδρας που περιστασιακά του αρέσει να φαντασιώνεται ότι θα μεταμορφωθεί σε γυναίκα, και άρα ότι δεν είσαι τρανς.

Δυστυχώς, η εξερεύνηση του φύλου με αυτόν τον τρόπο μπορεί να δυσκολέψει πολλές τρανς γυναίκες να αποδεχτούν τον εαυτό τους. Ενώ θεωρούσα αυτό το είδος σεξουαλικής εξερεύνησης απολύτως απαραίτητο πριν αποδεχτώ τον εαυτό μου, σήμαινε παράλληλα ότι μπορούσα να βαφτίσω τις ενοχλητικές μου σκέψεις ή ονειροπολήσεις για το φύλο μου ως «απλώς ένα φετίχ». Τις αντιμετώπιζα ως κάτι κρυφό και ντροπιαστικό αντί για κάτι που έπρεπε να διερευνηθεί περαιτέρω.

Ο όρος «αυτογυναικοφιλία» περιπλέκει περαιτέρω αυτό το ζήτημα. Πρόκειται για μια ψευδή, τρανσφοβική «θεωρία» που διατυπώθηκε από έναν παλαβό ψυχολόγο ονόματι Ρέι Μπλάνσαρντ. Η αυτογυναικοφιλία υποστηρίζει ότι πολλά άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως τρανς γυναίκες δεν είναι στην πραγματικότητα καθόλου γυναίκες, αλλά αντιθέτως, περίεργοι άντρες που καυλώνουν με την ιδέα του να είναι γυναίκες ή με το να έχουν κόλπο. Σύμφωνα με τον Μπλάνσαρντ, ολόκληρη η φυλομετάβασή τους είναι απλώς ένα περίτεχνο παιχνίδι φετίχ, στο οποίο αναγκάζουν όλο τον κόσμο να συμμετάσχει.

Θέλω να είμαι ξεκάθαρη εδώ: η αυτογυναικοφιλία είναι μια βλακεία και μισή. Έχει διαψευσθεί από πραγματικούς επιστήμονες και ερευνητές πολλές, πολλές φορές. Το όλο νόημα αυτής της «θεωρίας», απ’ όσο μπορώ να καταλάβω, ήταν να προσπαθήσει να κάνει τα cis άτομα να βλέπουν τις τρανς γυναίκες ως αρσενικούς σεξουαλικούς θηρευτές. Ευτυχώς, τα περισσότερα cis άτομα δε νιώθουν έτσι, και τα περισσότερα από αυτά δεν έχουν ακούσει καθόλου για τον Μπλάνσαρντ ή την αυτογυναικοφιλία.

Δυστυχώς, πολλές τρανς γυναίκες που δεν έχουν πλήρως αποδεχτεί τον εαυτό τους, συναντούν αυτά τα πράγματα καθώς πειραματίζονται με το φύλο τους, και σκέφτονται, «Α, μήπως απλά έχω αυτογυναικοφιλία; Ίσως να μην είμαι πραγματικά τρανς.». Αυτό ισχύει εις διπλούν για τις τρανς γυναίκες που έχουν αφιερώσει πολύ χρόνο εκφράζοντας τα συναισθήματά τους για το φύλο σε σεξουαλικά περιβάλλοντα, πόσο μάλλον αν αισθάνονται σεξουαλικά διεγερμένες από την ιδέα του να γίνει κάποιος γυναίκα.

Ενώ αυτό το συναίσθημα διέγερσης είναι πολύ περίπλοκο για να αναλυθεί πλήρως σε αυτό το μικρό μέρος μιας πολύ μεγαλύτερης έκθεσης, θα πω ότι αυτό το συναίσθημα είναι πολύ συνηθισμένο στην αρχή, αλλά τείνει να εξασθενεί καθώς προχωρά η φυλομετάβαση. Ένα μέρος αυτού έχει να κάνει με το γεγονός ότι, αν διασυνδέσει κανείς την ευφορία του φύλου με τη σεξουαλική διέγερση για αρκετό καιρό, το ένα θα εκφραστεί εν μέρει ως το άλλο. Ένα μέρος αυτού έχει επίσης να κάνει με το γεγονός ότι το να σε βλέπουν ως το πραγματικό σου φύλο ή να βιώνεις τη σεξουαλική ευχαρίστηση ως το πραγματικό σου φύλο, είναι ένα απίστευτα υπέροχο αίσθημα. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι «απλώς ένα φετίχ» αν τα συναισθήματά σου πηγαίνουν βαθύτερα από την καθαρή σεξουαλική διέγερση.

Λάβε υπ’ όψιν την ευρεία ομπρέλα των τρανς ταυτοτήτων

Αν δεν έχεις περάσει πολύ χρόνο σε κοινότητες με άτομα που είναι «ανοιχτά κουήρ», ίσως να μην έχεις κατανοήσει πλήρως πόσοι διαφορετικοί τρόποι υπάρχουν για να βιώσει ή να εκφράσει κανείς το φύλο του.

Η κοινωνία μας κάνει να το «κουτί» του άνδρα και της γυναίκας να φαίνονται σαν δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα με ένα τεράστιο χάσμα κενού ανάμεσά τους, αλλά αυτό δεν είναι πραγματικά αλήθεια. Υπάρχει ένας αμέτρητος αριθμός τρόπων να εκφράσεις το φύλο, τόσο εντός όσο και εκτός αυτών των κουτιών, και το φύλο σου μπορεί να βρίσκεται κάπου σε αυτόν τον απροσδιόριστο χώρο. Είμαι μια αρκετά δυαδική τρανς γυναίκα και μου αρέσει να βρίσκομαι μέσα στο γυναικείο «κουτί», αλλά η αντίληψή μου για το φύλο, καθώς και ο τρόπος που επιλέγω να το εκφράζω, συχνά διαφέρει κατά πολύ σε σχέση με άλλων ανθρώπων που ανήκουν στο ίδιο «κουτί».

Δεν υπάρχει σωστός τόπος για να είσαι τρανς, Κάποια τρανς άτομα αλλάζουν το παρουσιαστικό τους, αλλά όχι τα άρθρα τους. Κάποια αλλάζουν το όνομά τους και τις αντωνυμίες τους, αλλά όχι το παρουσιαστικό τους. Κάποια τρανς άτομα είναι εντάξει με το φύλο που τους ανατέθηκε κατά τη γέννηση, αρκεί να γνωρίζουν μέσα τους την ταυτότητά τους.T

Πολλά τρανς άτομα δεν προχωρούν σε ορμονοθεραπεία ή χειρουργικές επεμβάσεις. Πολλά τρανς άτομα χρησιμοποιούν διαφορετικό όνομα και διαφορετικές αντωνυμίες ανάλογα με το πώς θα ήθελαν να τα βλέπουν οι άλλοι σε κάθε κατάσταση. Πολλά τρανς άτομα απλώς δημιουργούν μια σχέση με το φύλο που διαφέρει ελαφρώς από εκείνη της «cisκανονικότητας», και αυτό είναι όλο.

Πολλά τρανς άτομα επιλέγουν να κάνουν μια φυλομετάβαση Χ τύπου, και τελικά συνειδητοποιούν ότι η ταυτότητά τούς ταιριάζει καλύτερα με κάτι που δεν είχαν την ικανότητα να ξεκινήσουν καν να γνωρίζουν πριν ξεκινήσουν τη διαδικασία αυτή.

Όλα αυτά είναι έγκυρα και ο στόχος μου συμπεριλαμβάνοντας όλα αυτά εδώ είναι να μειώσω την πίεσή σου. Είναι πιο δύσκολο να αποδεχτείς τον εαυτό σου ως τρανς αν νιώθεις ότι η αυτοαποδοχή σου θα έρθει με ένα εντελώς νέο σύνολο αδύνατων προσδοκιών. Στην πραγματικότητα, μια από τις μεγαλύτερες χαρές του να είσαι τρανς είναι το να συνειδητοποιείς ότι έχεις πραγματικά την ελευθερία από όλες αυτές τις στενές ιδέες σχετικά με το τι μπορεί και τι δεν μπορεί να είναι το φύλο.

Όποια και αν είναι η απόφασή σου για το φύλο σου, το σημαντικό είναι να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Αυτό μπορεί να ακούγεται κιτς, άλλα το να δώσεις στον εαυτό σου να είναι ειλικρινής σχετικά με το τι σου φέρνει χαρά και τι όχι, όσον αφορά το φύλο και το παρουσιαστικό αυτού, μπορεί να το βιώσεις ως κάτι ριζοσπαστικό. Αυτό το ταξίδι μπορεί να σε οδηγήσει στο να αποκτήσεις μεγαλύτερη άνεση με το φύλο που σου αποδόθηκε κατά τη γέννηση, ή στο αντίθετο φύλο, ή σε κάποιο είδος μη-δυαδικής ή ρευστής ταυτότητας φύλου. Μπορεί, ας πούμε, να καταλήξετε εδώ μαζί μου, στο «κουτί» των κοριτσιών (έχουμε και μπακλαβαδάκια!)

Ό,τι και αν επιλέξεις, κάν’ το γιατί σε βοηθά να νιώσεις περισσότερο «ο εαυτός σου».

Λάβε υπ’ όψιν το ότι η μετάβαση αφορά λιγότερο την ανακάλυψη κάποιας μοναδικής μεταφυσικής αλήθειας, και περισσότερο το να κάνεις αυτό που σε ευχαριστεί.

Κάτι που συναντώ συχνά όταν μιλάω με τρανς γυναίκες που δεν είναι ακόμα σίγουρες, είναι ότι έχουν παραλύσει τον εαυτό τους από φόβο και είναι απρόθυμες να δράσουν μέχρι να λύσουν την εξίσωση που βρίσκεται στο κέντρο του εαυτού τους και να αποδεχτούν πλήρως, και χωρίς αμφιβολία, ότι είναι 100% τρανς.

Αυτό, δυστυχώς, είναι αδύνατο να συμβεί, ειδικά πριν κάνεις κάποια ενέργεια που να επιβεβαιώνει το φύλο σου. Δεν υπάρχει κάποια εξέταση αίματος ή εγκεφαλική σάρωση που μπορεί να επιβεβαιώσει ότι είσαι τρανς, επομένως δε θα έχεις ποτέ αδιαμφισβήτητη απόδειξη. Δεν μπορώ να σου πω πόσα κορίτσια μου έχουν στείλει μηνύματα βδομάδες ή μήνες μετά την αυτοαποδοχή τους και μου λένε πράγματα όπως «Έ, είχα μια καλή μέρα σήμερα ενώ είχα αρρενωπό παρουσιαστικό. Αυτό σημαίνει ότι δεν είμαι πραγματικά τρανς;».

(Για να απαντήσω: όχι! Έχω περάσει πολλές καλές μέρες ενώ το παρουσιαστικό μου ήταν αρρενωπό. Είμαι ακόμα κορίτσι.)

Συνεπώς, αξίζει να έχεις κατά νου ότι δεν είσαι παζλ που πρέπει να λυθεί. Δε χρειάζεται να έχεις κάποια ακριβέστατη ταξινομία για το φύλο σου. Είσαι απλώς ένας άνθρωπος με το δικό του πολύπλοκο σύνολο αναγκών, επιθυμιών, ονείρων, στόχων, φόβων, ερεθισμάτων, και ένα χάος πολλών άλλων. Είσαι ένα αντιφατικό, πολύπλοκο, παράλογο ον που περιέχει πολλές πτυχές.

Αυτό είναι κάπως τρομακτικό, αλλά ελπίζω να είναι ταυτόχρονα και απελευθερωτικό. Δεν υπάρχει «σωστό» χρονοδιάγραμμα για τη φυλομετάβασή σου. Δεν υπάρχει λίστα με πράγματα που πρέπει να κάνεις. Μπορείς να αλλάξεις το όνομά σου ή να το κρατήσεις. Μπορείς να κάνεις κάποια χειρουργική επέμβαση, ή να μην κάνεις. Μπορείς να φοράς φορέματα κάθε μέρα, ή μπορείς να τα αφήσεις όλα για εμένα. Μερικές τρανς γυναίκες ντυνόταν σαν γυναίκες από τη στιγμή που μεγάλωσαν αρκετά για να ψωνίζουν για ρούχα, ενώ εγώ φόρεσα για πρώτη φορά ένα θηλυπρεπές συνολάκι μετά από 3 μήνες ορμονοθεραπείας. Δεν υπάρχουν κανόνες. Όλοι φτιάχτηκαν από ανθρώπους που έχουν πεθάνει εδώ και εκατοντάδες χρόνια.

Επίσης, δε χρειάζεται να δεσμευτείς να κάνεις κάτι αμέσως. Η μετάβαση δεν είναι ένα γιγάντιο άλμα στην άβυσσο· είναι μια σειρά από μικρά, πρόθυμα βήματα. Όλα τα πρώτα βήματα είναι εύκολα αναστρέψιμα, και δε χρειάζεται ποτέ να κάνεις κάτι που δεν πιστεύεις ότι θα σε βοηθήσει να βελτιώσεις τη ζωή σου. Αν έχεις τα μάτια σου στραμμένα στα βήματά σου, θα διασχίσεις το χάσμα πριν το καταλάβεις καν.

Θα ήθελα να συστήσω στα άτομα που αμφισβητούν το φύλο τους να επιλέξουν ένα ή δύο μικρά πράγματα και να τα δοκιμάσουν, αντί να μένουν κολλημένα στο μυαλό τους όλη μέρα, περιμένοντας να τους παρουσιαστούν περισσότερα στοιχεία από μόνα τους. Ξυρίστε τα χέρια σας, τα πόδια σας, ή το στήθος σας. Αγοράστε μια όζα. Αγοράστε ένα γυναικείο ρούχο. Φτιάξτε έναν δεύτερο λογαριασμό σε κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης με ένα γυναικείο όνομα και με άρθρα «η/της», και ζήστε διαδικτυακά ως κορίτσι. Πείτε σε έναν ή δύο έμπιστους φίλους σας ότι αμφισβητείτε το φύλο σας και ζητήστε τους να σας αποκαλούν με άλλο όνομα και άλλα άρθρα όταν είστε μόνοι, για να δείτε πώς νιώθετε. Μέχρι και οι πρώτοι μήνες της ορμονοθεραπείας αντιστρέφονται εύκολα, αν θέλεις να δεις πώς λειτουργεί το μυαλό σου όταν έχεις οιστρογόνα.

Ενώ μερικά από αυτά τα βήματα πιθανώς σας κουράζουν και μόνο με τη σκέψη, όμως μπορεί να νιώσετε και μερικές στιγμές απόλυτης ευδαιμονίας κάπου στην όλη διαδικασία. Μικρές στιγμές που θα σας κάνουν να λέτε «α, α, Α, μου αρέσει αυτό, αυτό είναι ωραίο!!».

Αυτό λέγεται ευφορία φύλου, και είναι ένα σημάδι ότι προχωράτε προς τη σωστή κατεύθυνση. Αν ακολουθήσετε τα συναισθήματά σας, όπου και αν αυτά σας οδηγήσουν, σας εγγυώμαι ότι θα σας οδηγήσουν σε πολλή ευτυχία και χαρά.

Πώς Διαγιγνώσκεται η Δυσφορία Φύλου;

Αυτή η ενότητα επικεντρώνεται στα διαγνωστικά κριτήρια του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου Ψυχικών Διαταραχών της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρίας, έκδοση πέντε (DSM-5). Ο λόγος που εστιάζω σε αυτό το πρότυπο είναι κυρίως επειδή κανείς άλλος δεν έχει ένα. Η Εθνική Υπηρεσία Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου ουσιαστικά αντικατοπτρίζει το DSM της ΑΨΕ. Άλλες χώρες έχουν τα δικά τους τοπικά πρότυπα, αλλά όλα είναι είτε πολύ παρόμοια είτε πολύ πιο ξεπερασμένα.

Το WPATH SoC περιγράφει τους τρόπους με τους οποίους εκδηλώνεται η δυσφορία φύλου, αλλά δεν ορίζει σαφή διαγνωστικά κριτήρια, αφήνοντας αντ’ αυτού σε κάθε επαγγελματία ψυχικής υγείας να κάνει τις δικές του διαγνώσεις. Γενικά υποστηρίζει ότι, εάν ένας ασθενής έχει υγιή ψυχική και σωματική υγεία και λέει ότι έχει δυσφορία φύλου, θα πρέπει να τον πιστέψουν. Το βασικό στοιχείο εδώ είναι το «νους υγιής εν σώματι υγιεί». Ο επαγγελματίας ψυχικής υγείας επιμελείται να διασφαλίσει ότι δεν υπάρχουν άλλες καταστάσεις που μπορεί να κάνουν τον ασθενή να πιστεύει κάτι τέτοιο.

Ή, για να το θέσω ωμά, η WPATH λέει ότι αν νομίζεις ότι είσαι τρανς, είσαι τρανς. Αυτή είναι και η στάση που έχει υιοθετήσει η πλειοψηφία της κοινότητας. Εφόσον πιστεύεις ότι το φύλο σου δεν ταιριάζει με εκείνο που σου ανατέθηκε κατά τη γέννηση, είσαι τρανς. Ωστόσο, οι ασφαλιστικές εταιρίες δεν είναι τόσο ευχαριστημένες με τις αυτοδιαγνώσεις, οπότε εδώ είναι τα κριτήρια που ορίζονται στο DSM-5 για τη διάγνωση ενός ατόμου με δυσφορία φύλου.

Σημείωση: Αυτά είναι τα κριτήρια για παιδιά. Οι έφηβοι και οι ενήλικες έχουν διαφορετικό σύνολο κριτηρίων. Και τα δύο σύνολα μπορούν επίσης να βρεθούν εδώ. Έχω παραφράσει ελαφρώς τα κριτήρια, ώστε να τα κάνω λιγότερο επικεντρωμένα προς τα δυαδικά φύλα.

Για να διαγνωστεί ένας ενήλικας με δυσφορία φύλου από έναν ψυχίατρο, πρέπει να πληροί δύο από τα έξι παρακάτω κριτήρια, και να τα έχει βιώσει για περισσότερο από έξι μήνες:

• Έντονη ασυμφωνία μεταξύ του βιωμένου φύλου του ατόμου και των πρωτογενών ή/και δευτερογενών χαρακτηριστικών του φύλου του

  Ο τρόπος με τον οποίο το άτομο βλέπει τον κόσμο και αλληλεπιδρά με αυτόν δεν είναι ευθυγραμμισμένος με τον τρόπο που θα αναμενόταν συνήθως από ένα άτομο του φύλου που του αποδόθηκε κατά τη γέννηση. Υπάρχει ένας πολύ ευρύς αριθμός χαρακτηριστικών που εντάσσονται σε αυτήν την περιγραφή. Μπορεί να αφορά τον τρόπο που αλληλεπιδρά με άλλους, τον τρόπο που μιλά, τα χόμπι που προτιμά, τον τρόπο που ντύνεται, τη γλώσσα του σώματός του και τους τρόπους του, ή με ποιο/α φύλο/α συνδέεται περισσότερο.

• Έντονη επιθυμία του ατόμου να απαλλαγεί από τα πρωτεύοντα ή/και δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του φύλου του

• Έντονη επιθυμία για τα πρωτεύοντα ή/και δευτερεύοντα χαρακτηριστικά φύλου ενός άλλου φύλου

  Αυτά τα δύο συνδέονται μεταξύ τους. Αυτή είναι η σωματική δυσφορία όπως ορίστηκε προηγουμένως. Το άτομο αισθάνεται δυσφορία με πτυχές του σώματός του, οι οποίες είναι αποτέλεσμα του φύλου που είχε κατά τη γέννησή του.

• Έντονη επιθυμία του ατόμου να ανήκει σε άλλο φύλο

• Έντονη επιθυμία του ατόμου να του φέρονται ως άλλου φύλου

  Αυτά τα δύο είναι η διαπροσωπική δυσφορία και η κοινωνική δυσφορία. Είναι ο τρόπος με τον οποίο ένα άτομο θέλει να αλληλεπιδρά με τον κόσμο και θέλει ο κόσμος να αλληλεπιδρά μαζί του.

• Ισχυρή πεποίθηση του ατόμου ότι έχει τα τυπικά συναισθήματα και αντιδράσεις ενός άλλου φύλου

  Αυτό είναι αρκετά αυτονόητο.

Όπως είπα, αρκεί να έχει κανείς δύο από αυτές τις προϋποθέσεις για μια λάβει επίσημη διάγνωση, με μόνο δύο από αυτές να αφορούν το φυσικό σώμα. Είναι απολύτως έγκυρο για ένα τρανς άτομο να βιώνει δυσφορία φύλου χωρίς στην πραγματικότητα να μισεί κανένα μέρος του σώματός του ήγ να θέλει να αλλάξει κάποιο τμήμα αυτού. Η σωματική δυσφορία είναι μόνο ένα από τα πολλά πράγματα που οδηγούν ένα άτομο να είναι τρανς.

Το κρίσιμο σημείο είναι το εξής· αν αυτοπροσδιορίζεται ένα άτομο ως τρανς, που σημαίνει ότι το φύλο που βιώνει δεν ευθυγραμμίζεται με το δυαδικό φύλο που του αποδόθηκε κατά τη γέννηση, τότε ήδη πληροί δύο από τα παραπάνω κριτήρια. Έχει μια έντονη επιθυμία να αναγνωριστεί ως άλλου φύλου, σε βαθμό που αναγνωρίζει ότι είναι άλλου φύλου, και έχει ισχυρή πεποίθηση για το πώς νιώθει το φύλο του, και ότι το φύλο του δεν είναι ίδιο με εκείνο που του αποδόθηκε κατά τη γέννηση.

Επομένως, είναι κυριολεκτικά αδύνατο για ένα άτομο να αυτοπροσδιοριστεί ως τρανς και να μη βιώνει δυσφορία φύλου. Σύμφωνα με τις απαιτήσεις της WPATH, κάθε άτομο δύναται να αυτοπροσδιοριστεί ως τρανς. Επομένως, η δήλωση «δε χρειάζεται να έχεις δυσφορία για να είσαι τρανς» είναι ένα λογικό παράδοξο.

Τότε όμως, γιατί το λέμε ακόμα αυτό; Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι δε γνωρίζουν τι είναι στην πραγματικότητα η δυσφορία φύλου, και συνεπώς είναι πιο εύκολο να τους επαναλάβει κανείς ένα «ρητό» παρά να τους εξηγήσει όλες τις διαφορετικές λεπτότητες που αφορούν τη δυσφορία φύλου και το πώς αυτή εκδηλώνεται. Αλλά, κοιτάξτε, τώρα έχετε ένα ωραίο άρθρο που μπορείτε να στείλετε σε άλλα άτομα ώστε να κατανοήσουν τι είναι η δυσφορία φύλου.

Πώς Περιθάλπτεται η Δυσφορία Φύλου;

Οι επιλογές περίθαλψης ποικίλλουν σημαντικά ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ατόμου. Η φυλομετάβαση είναι διαφορετική για το κάθε άτομο, και δεν υπάρχει ένας μοναδικός τρόπος φυλομετάβασης. Αυτή η ενότητα είναι μια λίστα με πιθανά μονοπάτια.

Κοινωνική Φυλομετάβαση

Με μια φράση: το να «βγεις από την ντουλάπα». Αυτό σημαίνει ότι απλώς ανακοινώνεις στον κόσμο ότι είσαι τρανς. Ανακοινώνεις ότι επιθυμείς να χρησιμοποιείς ένα νέο όνομα ή/και νέες αντωνυμίες, ή και όχι. Μπορεί απλώς να επιθυμείς να γνωρίζουν οι άνθρωποι ότι είσαι τρανς και ότι δεν ταυτίζεσαι με το δυαδικό φύλο που σου είχε ανατεθεί. Για ορισμένα μη-δυαδικά άτομα, αυτό μπορεί να μην είναι καν ένα πλήρες βήμα μακριά από το φύλο που τους είχε ανατεθεί, καθώς το φύλο είναι ένα φάσμα, και υπάρχει το κόνσεπτ του «μη-δυαδικός άνδρας» και «μη-δυαδική γυναίκα».

Η κοινωνική φυλομετάβαση είναι η πράξη του να αποκαλύπτεις στους άλλους ότι είσαι τρανς, και μπορεί να ανακουφίσει πολύ από το άγχος που προέρχεται από την καταπίεση του εαυτού σου.

Νομική Φυλομετάβαση

Αυτή είναι η διαδικασία αλλαγής των νομικών σου εγγράφων ώστε να αντικατοπτρίζουν το πραγματικό σου φύλο. Αυτό στην Ελλάδα γίνεται μέσω νόμιμης αλλαγής ονόματος και φύλου μέσω δικαστηρίου (και κατά συνέπεια, αλλαγή ονόματος ή/και φύλου στην αστυνομική ταυτότητα, το πιστοποιητικό γέννησης, κ.τ.λ.).

Παρουσιαστική Φυλομετάβαση

Αυτές είναι αλλαγές που κάνεις στο παρουσιαστικό σου, είτε αφορά το γενικότερο στυλ σου, είτε πρόκειται για τα ρούχα σου, είτε για τα μαλλιά σου, είτε για το μακιγιάζ, είτε για οτιδήποτε άλλο. Η κοινωνία μας αποδίδει έμφυλα χαρακτηριστικά σε όλα αυτά τα παραδείγματα, και η αλλαγή του παρουσιαστικού είναι τόσο μια επιβεβαίωση του εαυτού σου, όσο και η αποστολή σημάτων στους άλλους σχετικά με το πώς θέλετε να σας απευθύνονται.

Ιατρική Φυλομετάβαση

Για τους ενηλίκους, αυτή είναι η ορμονοθεραπεία και οι χειρουργικές επεμβάσεις. Για τα έφηβα άτομα, αυτή συχνά σημαίνει αναστολή της εφηβείας μέχρι το άτομο να είναι αρκετά μεγάλο ώστε να είναι σίγουρο για το ποια γοναδική ορμόνη θέλει να έχει. Για τα προεφηβικά παιδιά, αυτή δεν είναι τίποτα. Επιτρέψτε μου να το επαναλάβω ξανά, αφού οι τρανσφοβικοί άνθρωποι κάνουν συνεχώς λάθος:

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΟΕΦΗΒΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΔΕΝ ΥΠΟΚΕΙΝΤΑΙ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΗ ΦΥΛΟΜΕΤΑΒΑΣΗ.

Ενώ η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής ενθαρρύνει την επικύρωση και την αποδοχή των τρανς νέων, και το δικαίωμά τους σε όλες τις άλλες μορφές μετάβασης, σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζουν το να ξεκινά ένα παιδί την ορμονοθεραπεία ή την αναστολή της εφηβείας μέχρι ένα παιδί να φτάσει τουλάχιστον στο 2ο στάδιο Tanner.

Επιπλέον, κανένας χειρουργός στην Ελλάδα δε θα πραγματοποιήσει χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου σε ανήλικο παιδί (μέχρι πρόσφατα εδώ εξαιρούνταν οι «διορθώσεις» σε ίντερσεξ παιδιά, κάτι που αποτελεί ένα εντελώς διαφορετικό πρόβλημα πέραν του κυρίου θέματος αυτού του άρθρου. Στην Ελλάδα, οι «διορθωτικές» εγχειρήσεις σε ίντερσεξ παιδιά κάτω των 15 ετών έχουν απαγορευτεί από το 2022, με το νόμο 4958/2022.). Άλλωστε, πολύ λίγα παιδιά έχουν αρκετά έντονα χαρακτηριστικά ώστε να θεωρηθούν είτε ως αγόρια είτε ως κορίτσια χωρίς να παρέχονται ενδείξεις μέσω της παρουσίασης. Το να επιτραπεί σε ένα παιδί να αλλάξει τα μαλλιά του και τα ρούχα του είναι το μόνο που χρειάζεται για να θεωρηθεί το παιδί ως αγόρι ή κορίτσι.

Ορμονοθεραπεία

Η αρρενοποιητική ορμονοθεραπεία, για την αλλαγή των θηλυκών χαρακτηριστικών φύλου σε αρσενικά, αποτελείται από τη χρήση τεστοστερόνης, συνήθως μέσω ενδομυϊκής ένεσης ή τοπικού τζελ. Η αύξηση των συνολικών γοναδικών ορμονών συνήθως προκαλεί τη διακοπή της ωορηξίας, η οποία αποτελεί την πηγή της πλειονότητας των οιστρογόνων που παράγονται από τις ωοθήκες.

Η θηλυκοποιητική ορμονοθεραπεία, για την αλλαγή των αρσενικών χαρακτηριστικών σε θηλυκών, αποτελείται κυρίως από τη χρήση οιστρογόνων, μέσω χαπιών, επιθεμάτων, τζελ, ή ενέσεων (ενδομυϊκά ή υποδόρια). Η χρήση εμφυτευμάτων βραδείας χορήγησης γίνεται επίσης όλο και πιο συνηθισμένη. Κοινή πρακτική είναι και η συνταγογράφηση ενός αντιανδρογόνου για τον αποκλεισμό της παραγωγής ή της απορρόφησης της τεστοστερόνης. Στις ΗΠΑ, αυτό το φάρμακο είναι συνήθως η σπιρονολακτόνη, ένα φάρμακο για την αρτηριακή πίεση που έχει επίσης την αναστολή της τεστοστερόνης ως παρενέργεια. Εκτός των ΗΠΑ, το πιο συνηθισμένο φάρμακο είναι η οξεική κυπροτερόνη, ένας αναστολέας των υποδοχέων των ανδρογόνων. Ένα άλλο φάρμακο που υπάρχει είναι η βικαλουταμίδη, που επίσης αναστέλλει τους υποδοχείς ανδρογόνων. Ωστόσο, μερικοί ενδοκρινολόγοι μπορεί απλώς να επιλέξουν να συνταγογραφήσουν μεγάλες δόσεις οιστραδιόλης ώστε να αναγκάσουν τον οργανισμό να σταματήσει την παραγωγή της τεστοστερόνης.

Στους εφήβους, τα φάρμακα που αναστέλλουν την εφηβεία μπορεί να είναι είτε τα παραπάνω φάρμακα που αναστέλλουν τα ανδρογόνα, είτε (εάν καλύπτονται ασφαλιστικά) η χρήση ενός αντιγοναδοτροπικού φαρμάκου (ενός φαρμάκου που αναστέλλει της ορμόνες που προκαλούν την παραγωγή οιστρογόνων και ανδρογόνων), όπως η οξεική λευπρορελίνη (μια ένεση που χορηγείται κάθε λίγους μήνες) ή η οξεική ιστρελίνη (ένα ετήσιο εμφύτευμα).

Χειρουργικές Επεμβάσεις

Οι χειρουργικές επεμβάσεις των τρανς ατόμων συνήθως χωρίζονται σε τρεις ξεχωριστές κατηγορίες:

Επεμβάσεις των Γεννητικών Οργάνων:

• Θηλυκοποιητικές:

  • Ορχεκτομή (αφαίρεση των όρχεων)
  • Οσχεοεκτομή (αφαίρεση του οσχέου, μετά από ορχεκτομή)
  • Αιδοιοπλαστική με δημιουργία κολπικής κοιλότητας
  • Αιδοιοπλαστική χωρίς δημιουργία κολπικής κοιλότητας

• Αρρενοποιητικές:

  • Υστερεκτομή (αφαίρεση μήτρας και τραχήλου)
  • Ωοθηκεκτομή (αφαίρεση μιας ή και των δύο ωοθηκών)
  • Κολπική υστερεκτομή (αφαίρεση κολπικής κοιλότητας)
  • Μετοειδιοπλαστική (μια διαδικασία που μετατρέπει τη διευρυμένη κλειτορίδα μετά από ορμονοθεραπεία σε πέος)
  • Φαλλοπλαστική (κατασκευή πέους από δερματικό μόσχευμα)
  • Ουρηθροπλαστική (επέκταση της ουρήθρας μέσα στο πέος)
  • Οσχεοπλαστική (χρήση των μεγάλων χειλέων και ψευδών όρχεων για την κατασκευή όσχεου)

Η φαλλοπλαστική δεν απαιτεί απαραίτητα προηγούμενη ορμονοθεραπεία και, ενώ είναι σύνηθες να εκτελείται αιδοιοπλαστική, ουρηθροπλαστική και φαλλοπλαστική ταυτόχρονα, ορισμένοι χειρουργοί μπορούν να εκτελέσουν φαλλοπλαστική χωρίς κολπεκτομή ή φαλλοπλαστική χωρίς ουρηθροπλαστική.

Εγχειρήσεις Στήθους

• Θηλυκοποιητικές:

  • Αυξητική στήθους μέσω μεταφοράς λίπους ή μέσω εμφυτευμάτων

• Αρρενοποιητικές:

  • Αμφοτερόπλευρη μαστεκτομή (αφαίρεση μαστικού ιστού) με ανακατασκευή θώρακα
  • Μειωτική στήθους (αφαίρεση λίπους και ιστού μαστού)

Χειρουργική Επέμβαση Θηλυκοποίησης / Αρρενοποίησης Προσώπου (τροποποιήσει στο κρανίο, στους χόνδρους, και στο δέρμα του προσώπου)

Όσο νεότερο είναι ένα άτομο, τόσο λιγότερο θα χρειαστεί αυτές τις χειρουργικές επεμβάσεις, ειδικά αν κάνει ιατρική μετάβαση πριν από την ηλικία των 20 ετών.

• Θηλυκοποιητικές:

  • Διόρθωση περιγράμματος μετώπου
  • Διόρθωση περιγράμματος οφθαλμικού κόγχου
  • Ανόρθωση φρυδιών
  • Διόρθωση γραμμής μαλλιών
  • Βλεφαροπλαστική (ανόρθωση σακουλών κάτω από τα μάτια)
  • Ρινοπλαστική (αναμόρφωση μύτης)
  • Εμφυτεύματα μάγουλων
  • Ανόρθωση χειλιών
  • Αυξητική χειλιών
  • Διόρθωση περιγράμματος γνάθου
  • Χονδρολαρυγγοπλαστική (μείωση του «μήλου του Αδάμ»)
  • Λίφτινγκ προσώπου

• Αρρενοποιητικές:

  • Αυξητική μετώπου
  • Αυξητική γνάθου
  • Αυξητική πηγουνιού
  • Αυξητική χόνδρου λάρυγγα (αύξηση του «μήλου του Αδάμ»)

Άλλες Τρανσθηλυκές Επεμβάσεις:

• Ανόρθωση γλουτών: Λίπος από την κοιλιά μεταμοσχεύεται στους γλουτούς για να αυξήσει την αναλογία της διαμέτρου των ισχίων ως προς της μέσης
• Χειρουργική επέμβαση θηλυκοποίησης φωνής: Πραγματοποιείται τομή στις φωνητικές χορδές για να αυξηθεί μόνιμα ο τόνος.
• Χειρουργική επέμβαση «Σταχτοπούτας»: Τα οστά στο πόδι μικραίνονται για να μειωθεί το μέγεθος του ποδιού. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ
• Μείωση ώμων: Η κλείδα μικραίνεται για να μειωθεί το πλάτος των ώμων. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ

Ποια είναι η Αιτία της Ασυμφωνίας του Φύλου;

Για να το θέσω ωμά, δε γνωρίζουμε (ή τουλάχιστον, όχι με σιγουριά). Η επιστήμη και η σύγχρονη ψυχολογία έχουν αποδείξει ότι δεν προκαλείται από την ανατροφή. Κανείς δε γίνεται τρανς· η ταυτότητα του φύλου είναι «συγγενής», δηλαδή εδραιώνεται πριν καν βγει κανείς από τη μήτρα. Φαίνεται επίσης ότι μερικές φορές είναι κληρονομική. Οι τρανς γονείς έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να αποκτήσουν τρανς παιδιά, και πολλές φορές το συνειδητοποιούν αντίστροφα. Το παιδί μιλάει για την ταυτότητά του στον γονέα, και αυτό βοηθά τον γονέα να συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να κάνει το ίδιο και εκείνος.

Παρατίθεται σε αυτή την ενότητα η επιστήμη που πιστεύεται ότι επηρεάζει την ταυτότητα φύλου. Αυτό δε σημαίνει ότι ορίζει την ταυτότητα φύλου, ούτε ότι περικλείει πλήρως την έννοια του φύλου, καθώς τόσο πολλές πτυχές του φύλου είναι πολιτισμικές και διαπροσωπικές. Τίποτα από αυτά δεν είναι καθοριστικό για την ταυτότητα ενός ατόμου, και τίποτα από αυτά δεν είναι «ευαγγέλιο».

Αν έχετε δει το «Τζουράσικ Παρκ», ίσως θυμάστε αυτή τη σκηνή:

Οι γονάδες στα ανθρώπινα έμβρυα αρχικά αναπτύσσονται σε αμφίπλευρη κατάσταση, που σημαίνει ότι μπορούν να γίνουν είτε ωοθήκες είτε όρχεις. Το γονίδιο SRY στο χρωμόσωμα Υ απελευθερώνει μια πρωτεΐνη που ονομάζεται παράγοντας καθορισμού όρχεων (TDF). Αυτή η πρωτεΐνη στη συνέχεια ξεκινά μια αλυσιδωτή αντίδραση με την παραγωγή SOX9 (μιας άλλης πρωτεΐνης), η οποία προκαλεί τον σχηματισμό των γοναδικών κυττάρων στα κύτταρα Σερτόλι και Λέυντιγκ που αποτελούν τους όρχεις. Εάν ο TDF δεν παραχθεί ποτέ ή αν δεν υποστεί κάποια παρεμβολή, τα γοναδικά κύτταρα μετασχηματίζονται σε κύτταρα θήκης και ωοθυλάκια.

Μόλις σχηματιστούν, οι όρχεις αρχίζουν να παράγουν απότομα τεστοστερόνη, κάτι που συνήθως ξεκινά στην όγδοη εβδομάδα της κύησης και συνεχίζεται μέχρι την 24η εβδομάδα. Αυτή η απότομη αύξηση, σε συνδυασμό με μια άλλη ορμόνη από τον πλακούντα, είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξη του πέους και του οσχέου. Ο σχηματισμός των γεννητικών οργάνων ξεκινά περίπου την ένατη βδομάδα, με αυτά να γίνονται αναγνωρίσιμα από την 11η βδομάδα και μετά. Εάν η απότομη αύξηση δεν συμβεί ή το σώμα δεν ανταποκριθεί σε αυτήν (όπως στην περίπτωση του συνδρόμου ανευαισθησίας στα ανδρογόνα) τότε τα γεννητικά όργανα σχηματίζουν το αιδοίο, τον κόλπο, και τη μήτρα.

Εάν υπάρχει κάποια παρέμβαση σε αυτή τη διαδικασία, τότε μπορεί να καταλήξετε με λάθος μέρη, και αυτό είναι το αποτέλεσμα πολλών ίντερσεξ παθήσεων. Συχνά πρόκειται για μερική ανάπτυξη, όπου τα εξωτερικά γεννητικά όργανα σχηματίζονται μόνο εν μέρει, αλλά λειτουργικές γονάδες εξακολουθούν να υπάρχουν. Μερικές φορές το παιδί βγαίνει με πλήρως λειτουργικά αρσενικά ή θηλυκά γεννητικά όργανα, αλλά με ασύμβατες γονάδες. Μερικές φορές η πρωτεΐνη TDF δεν απελευθερώνεται και το έμβρυο αναπτύσσει πλήρως λειτουργικά θηλυκά αναπαραγωγικά όργανα, παρά την παρουσία ενός χρωμοσώματος Υ.

Αυτό είναι γνωστό ως πλήρης γοναδική δυσγενεσία XY, και ένας άγνωστος αριθμός γυναικών μπορεί να έχει αυτήν την πάθηση. To 2015 μια γυναίκα με πλήρη γοναδική δυσγενεσία ΧΥ, η οποία γεννήθηκε χωρίς ωοθήκες κυοφόρησε με επιτυχία και γέννησε ένα παιδί μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης. Συνήθως, η γοναδική δυσγενεσία ΧΥ έχει ως αποτέλεσμα εντελώς μη-λειτουργικές ωοθήκες, αλλά το 2008 μια γυναίκα διαγνώστηκε με γοναδική δυσγενεσία ΧΥ ενώ είχε περάσει την εφηβεία, είχε κανονική έμμηνο ρύση, και είχε δύο μη-υποβοηθούμενες εγκυμοσύνες. Δε γνώριζε για την πάθησή της μέχρι που διαπιστώθηκε ότι και η κόρη της την είχε.

Το γεγονός είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού δεν έχει ποτέ εξεταστεί για γενετικό καρυότυπο, επομένως δε γνωρίζουμε πόσο συχνές είναι στην πραγματικότητα αυτές οι περιπτώσεις. Τι σχέση έχει αυτό με την ταυτότητα φύλου; Η ίδια ακριβώς διαδικασία που προκαλεί τη διαφοροποίηση των εξωτερικών γεννητικών οργάνων συμβαίνει και στον εγκέφαλο.

Εγκεφαλικός Διαχωρισμός

Ο προγεννητικός εγκέφαλος δεν ξεκινά να αναπτύσσεται πραγματικά μέχρι κάποια στιγμή μεταξύ της 12ης και της 14ης βδομάδας. Ο εγκεφαλικός φλοιός, το λεπτό εξωτερικό στρώμα του εγκεφάλου που περιέχει το μεγαλύτερο μέρος αυτού που θεωρούμε συνείδηση, αναπτύσσεται σημαντικά κατά τη διάρκεια αυτών των χρονικών περιόδων. Πριν από αυτό, η υπάρχουσα δομή μοιάζει περισσότερο με σκαλωσιά· τα βασικά μέρη του νευρικού συστήματος που είναι απαραίτητα για τη σωματική λειτουργία. Οι πρωτογενείς αύλακες (οι ρυτίδες στον εγκεφαλικό φλοιό που επιτρέπουν μεγαλύτερη επιφάνεια) αρχίζουν να σχηματίζονται τη 14η εβδομάδα, πολύ μετά την ανάπτυξη των γεννητικών οργάνων.

Έχει επιβεβαιωθεί πολλές φορές μέσω μελετών μαγνητικής τομογραφίας ότι υπάρχουν μικρές αλλά σημαντικές διαφορές μεταξύ των εγκεφάλων των cis ανδρών και των cis γυναικών· διαφορές που ευθυγραμμίζονται με τις ταυτότητες φύλου των τρανς ατόμων στη μελέτη. Σημειώστε ότι αυτό δε σημαίνει ότι οποιοδήποτε άτομο με αυτές τις διαφορές θα έχει αυτό το φύλο· η ταυτότητα φύλου δεν είναι σε καμία περίπτωση τόσο απλή, όμως η έρευνα αυτή παρέχει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι υπάρχει σαφής διαφορά μεταξύ του αρσενικού και του θηλυκού εγκεφάλου. Υπάρχουν επίσης στοιχεία που δείχνουν ότι οι εγκέφαλοι μπορούν να έχουν μωσαϊκούς συνδυασμούς αυτών των διαφορών, κάτι που μπορεί να ισχύει για τα μη-δυαδικά άτομα.

Μια αλλαγή στα επίπεδα τεστοστερόνης στο έμβρυο μετά την 11η εβδομάδα μπορεί να επηρεάσει άμεσα την αρρενοποίηση του εγκεφαλικού φλοιού, καθώς και να φέρει αλλαγές σε άλλα μέρη της δομής του εγκεφάλου. Αυτό έχει εξεταστεί ξανά και ξανά σε μελέτες με άτομα που τους αποδόθηκε το θηλυκό φύλο κατά τη γέννηση, τόσο στην περίπτωση που είχαν συγγενή υπερπλασία των επινεφριδίων όσο και στην περίπτωση του συνδρόμου πλήρους ανευαισθησίας στα ανδρογόνα.

Διαπιστώσαμε μια σημαντική σχέση μεταξύ της εμβρυϊκής τεστοστερόνης και της έμφυλα διαφοροποιημένης συμπεριφοράς στα παιδικά παιχνίδια, τόσο σε κορίτσια όσο και σε αγόρια.

— Η Εμβρυϊκή Τεστοστερόνη Προβλέπει Την Έμφυλα Διαφοροποιημένη Συμπεριφορά Στην Παιδική Ηλικία Σε Κορίτσια Και Αγόρια

Η υπερβολική τεστοστερόνη στο σώμα της μητέρας κατά τη διάρκεια του δεύτερου τριμήνου μπορεί να προκαλέσει (και προκαλεί) αρρενοποίηση του εγκεφάλου σε ένα εξωτερικά θηλυκό έμβρυο, και μια παρέμβαση στην παραγωγή ή την πρόσληψη τεστοστερόνης μπορεί να προκαλέσει (και προκαλεί) θηλυκοποίηση του εγκεφάλου σε ένα εξωτερικά αρσενικό έμβρυο. Αυτή η παρέμβαση δε χρειάζεται να είναι εξωτερικής προέλευσης. Οποιοσδήποτε αριθμός γενετικών χαρακτηριστικών μπορεί να προκαλέσει διαφορετική απόκριση του εγκεφάλου στην τεστοστερόνη.

Μια αρκετά μεγάλη μελέτη για τρανς άτομα που δημοσιεύθηκε το 2018 εντόπισε αρκετά γονίδια-κλειδιά τα οποία στατιστικά ήταν πιο πιθανό να είναι μακρύτερα στις τρανς γυναίκες (καθώς έχουν περισσότερα επαναλαμβανόμενα τμήματα). Μεμονωμένα, αυτά τα γονίδια μπορεί να μην έχουν αρκετά ισχυρό αντίκτυπο ώστε να προκαλέσουν δυσλειτουργία στην αρρενοποίηση, αλλά αθροιστικά θα μπορούσαν απολύτως να μειώσουν την ικανότητα του εμβρυϊκού εγκεφάλου να αρρενοποιηθεί. Αυτά τα γονίδια μεταδίδονται όλα από γονέα σε παιδί, γεγονός που ενισχύει την τάση των τρανς γονέων να αποκτούν τρανς παιδιά.

Το Ψυχικό Φύλο (Gender) Είναι Επίσης Βιολογικό

Δυστυχώς, η δυτική κοινωνία έχει εμποδίσει ενεργά τη βαθύτερη κατανόηση του ψυχικού φύλου. Οι αρχαίοι πολιτισμοί το καταλάβαιναν καλά, αλλά η αποικιοκρατία τους εξαφάνισε πρακτικά από το χάρτη. Πριν από 100 χρόνια, επιστήμονες στη Γερμανία μελετούσαν ενεργά την τρανς ιατρική και σημείωσαν εξαιρετικές προόδους, μέχρι που οι ναζί την έκαψαν ολόκληρη το 1933. Οι συντηρητικές και φασιστικές πιέσεις στη σύγχρονη εποχή έχουν εμποδίσει τις εξελίξεις στην υγειονομική περίθαλψη των τρανς ατόμων, όποτε τους ήταν δυνατόν.

Ωστόσο, η πρόοδος συνεχίζεται και κάθε λίγα χρόνια μαθαίνουμε όλο και περισσότερα.

Αυτό που γνωρίζουμε με βεβαιότητα είναι ότι δεν πρόκειται για κάποια ψυχολογική πάθηση. Δεν είναι κάτι που προκαλείται από τραύμα ή από κάποια εξωτερική επιρροή. Τίποτα δεν μπορεί να κάνει ένα άτομο τρανς. Συμβαίνει εντός της μήτρας, και δεν είναι κάτι που ένα άτομο μπορεί να επιλέξει να είναι, όπως ακριβώς δεν θα μπορούσε να επιλέξει την εθνικότητά του ή το χρώμα των ματιών του. Δεν έχει καμία σχέση με τον σεξουαλικό προσανατολισμό, δεν έχει καμία σχέση με φετίχ ή παρορμήσεις και δεν έχει καμία σχέση με κοινωνικές επιρροές από τους γονείς του ή τους συνομηλίκους του. Τα τρανς παιδιά είναι τόσο σταθερά στην ταυτότητά τους όσο και τα cis παιδιά.

Μα, τα Χρωμοσώματα!!!

Υπάρχουν δεκάδες τρόποι με τους οποίους τα χρωμοσώματα μπορούν να είναι πολύ πιο περίπλοκα από τα XX και XY. Γνωστές ως DSD (διαφορές στην ανάπτυξη του φύλου), δεν καταλήγουν όλες σε κάποια ίντερσεξ πάθηση, και πολλά εκδηλώνονται μόνο κατά την έναρξη της εφηβείας.

• Το σύνδρομο de la Chapelle (46,XX Αρσενικό) συμβαίνει όταν το γονίδιο SRY εμφανίζεται διασταυρωτικά σε σπερματοζωάριο που δε φέρει γονίδιο Υ κατά τη σπερματογένεση. Όταν το ωάριο και το σπερματοζωάριο συγχωνεύονται, προκύπτει ένα έμβρυο ΧΧ με γονίδιο SRY, δημιουργώντας ένα φαινοτυπικά αρσενικό παιδί με δύο χρωμοσώματα Χ.

• Η γοναδική δυσγενεσία ΧΥ (46,XY Θηλυκό) παράγει ένα φαινοτυπικά θηλυκό παιδί με χρωμόσωμα XY. Αυτό προκύπτει από δώδεκα διαφορετικές γενετικές παθήσεις, όπως:

  • Απουσία ή ελάττωμα γονιδίου SRY
  • Απουσία ή ελάττωμα σύνθεσης πρωτεΐνης DHH
  • Απουσία πρωτεΐνης SF-1 λόγω επινεφριδιακής ανεπάρκειας
  • Απουσία ή ελάττωμα γονιδίου CBX2, αποτρέποντας την αλυσιδωτή αντίδραση του TDF.

• Η γοναδική δυσγενεσία ΧΧ μοιάζει πολύ με τη γοναδική δυσγενεσία ΧΥ, αλλά εμφανίζεται σε XX παιδιά και έχει ως αποτέλεσμα μη λειτουργικές ωοθήκες.

• Το Σύνδρομο Τέρνερ (45,X) έχει ως αποτέλεσμα ένα φαινοτυπικά θηλυκό παιδί με πολυάριθμες ανωμαλίες. Εμφανίζεται όταν ούτε το χρωμόσωμα Χ ούτε το χρωμόσωμα Υ δε διαπερνά το σπερματοζωάριο.

• Το Σύνδρομο Κλαϊνφέλτερ (47,ΧΧΥ) έχει ως αποτέλεσμα ένα φαινοτυπικά αρσενικό παιδί με περισσότερα θηλυκά χαρακτηριστικά. Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις εμφανίζεται και σε φαινοτυπικά θηλυκά παιδιά επίσης, με αποτέλεσμα θηλυκοποιημένους όρχεις αντί για ωοθήκες.

• Το 48,ΧΧΧΥ Σύνδρομο Κλαϊνφέλτερ έχει παρόμοια αποτελέσματα με το σύνδρομο Κλαϊνφέλτερ 47,XXY, αλλά με πιο έντονα προβλήματα υγείας.

• Το 49,ΧΧΧΧΥ Σύνδρομο Κλαϊνφέλτερ είναι συχνά θανατηφόρο, αλλά όταν δεν είναι, συχνά οδηγεί σε ένα στείρο παιδί.

• Η τρισωμία Χ (47,ΧΧΧ), η τετρασωμία Χ (48,ΧΧΧΧ), και η πεντασωμία Χ (49,ΧΧΧΧΧ) οδηγούν σε θηλυκό φαινότυπο, αλλά με προοδευτικά πιο έντονα προβλήματα υγείας.

• Το σύνδρομο ΧΧΥΥ έχει ως αποτέλεσμα αρσενικά παιδιά (λόγω δύο γονιδίων SRY), τα οποία συχνά εμφανίζουν υπογοναδισμό, χρειάζονται συμπληρώματα τεστοστερόνης, αλλά κατά τα άλλα μοιάζουν με τυπικά αγόρια.

• Ο μωσαϊκισμός προκύπτει όταν ορισμένα κύτταρα στο σώμα έχουν ένα σύνολο χρωμοσωμάτων και άλλα κύτταρα έχουν ένα διαφορετικό σύνολο χρωμοσωμάτων, λόγω μετάλλαξης του γονιδιώματος κατά τη διάρκεια της κύησης. Αυτό μπορεί να είναι XX/XY (με αποτέλεσμα διπλά γεννητικά όργανα), X/XY (μια ηπιότερη μορφή δυσγενεσίας ΧΥ ή συνδρόμου Τέρνερ) ή XX/XXY (μια ηπιότερη μορφή συνδρόμου Κλαϊνφέλτερ).

• Ο χιμαιρισμός συμβαίνει όταν δύο γονιμοποιημένα έμβρυα συγχωνεύονται σε ένα ζυγωτό, με αποτέλεσμα το μισό του παιδιού να περιέχει ένα σύνολο DNA και το άλλο μισό να περιέχει ένα άλλο. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ένα κατά τα άλλα εντελώς τυπικό ανθρώπινο ον με ανδρικό ή γυναικείο φαινότυπο, ακόμη και ικανό να παράγει απογόνους, αλλά το οποίο σε μια εξέταση καρυοτύπου αποδεικνύεται ότι δεν ταιριάζει με τον φαινότυπο του με βάση το σημείο όπου ελήφθη το δείγμα στο σώμα του. Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε δύο πλήρη σύνολα αναπαραγωγικών οργάνων.

• H συγγενής υπερπλασία των επινεφριδίων (CAH) προκαλεί αρρενοποίηση των γυναικείων γεννητικών οργάνων σε ένα παιδί XX λόγω υπερδραστήριων επινεφριδίων.

• Το σύνδρομο ανευαισθησίας στα ανδρογόνα (AIS) είναι η ολική ή μερική αντίσταση σε όλα τα ανδρογόνα, η οποία εμποδίζει την αρρενοποίηση όλων των οργάνων, εκτός από τους όρχεις, σε ένα παιδί με σύνδρομο XY. Τα άτομα με AIS συνήθως αναπτύσσουν γυναικεία ταυτότητα φύλου, αλλά ορισμένες περιπτώσεις μερικής ανευαισθησίας μπορεί να είναι άνδρες.

• Η ανεπάρκεια 5α-αναγωγάσης (5ARD) φέρνει τη μη-ικανότητα του σώματος να μεταβολίζει την τεστοστερόνη σε διυδροτεστοστερόνη (DHT), εμποδίζοντας την αρρενοποίηση των γεννητικών οργάνων μέχρι την έναρξη της εφηβείας, όταν το παιδί ξαφνικά αναπτύσσει ένα πέος.

• Η ανεπάρκεια αρωματάσης προκαλεί αρρενοποίηση ενός κατά τα άλλα θηλυκού παιδιού λόγω υπερβολικών επιπέδων τεστοστερόνης (και μπορεί να προκαλέσει το ίδιο και στη μητέρα κατά τη διάρκεια της κύησης).

• Το σύνδρομο υπερβολικής αρωματάσης προκαλεί θηλυκοποίηση σε ένα κατά τα άλλα αρσενικό παιδί, καθώς όλη η τεστοστερόνη μετατρέπεται σε οιστρογόνα.

How Hormones Work

Όπως περιγράψαμε στην ενότητα Αιτίες της Δυσφορίας Φύλου, το DNA κάθε ανθρώπου περιέχει τις γενετικές οδηγίες τόσο για ένα ανδρικό όσο και για ένα γυναικείο σώμα, και το σύνολο των οδηγιών που χρησιμοποιείται ελέγχεται από τις ορμόνες που παράγουν οι γονάδες του. Αυτή η διαφοροποίηση συμβαίνει εξ ολοκλήρου με βάση το αν τυχαίνει να έχει ένα γονίδιο SRY το οποίο, μεταξύ της έκτης και της όγδοης εβδομάδας της κύησης, πυροδοτεί μια αλυσιδωτή αντίδραση που παράγει όρχεις αντί για ωοθήκες. Από εκείνο το σημείο και μετά, κάθε σεξουαλικό χαρακτηριστικό του ανθρώπινου σώματος (πρωτογενές και δευτερογενές) είναι αποτέλεσμα των ορμονών που παράγουν αυτές οι γονάδες.

Αν παράγουν οιστρογόνα (κυρίως οιστραδιόλη), τα γεννητικά όργανα λαμβάνουν το σχήμα αιδοίου, κόλπου και μήτρας. Αν παράγουν ανδρογόνα (κυρίως τεστοστερόνη), τα γεννητικά όργανα λαμβάνουν το σχήμα πέους και οσχέου, μετατοπίζοντας τους παραουρηθρικούς αδένες προς τα κάτω και μετατρέποντάς τους σε προστάτη. Η διαφοροποίηση τελειώνει εδώ μέχρι την έναρξη της εφηβείας, εννέα με δέκα χρόνια αργότερα, και όλοι γνωρίζουμε τι κάνει η εφηβεία.

Πώς λειτουργεί αυτό; Γιατί τα κύτταρα διαφοροποιούνται έτσι; Πριν μπορέσουμε να το εξηγήσουμε αυτό, θα πρέπει πρώτα να εξηγήσουμε την έννοια ενός υποδοχέα.

Υποδοχείς Ορμονών

Με απλά λόγια, οι υποδοχείς είναι σαν την κλειδαριά της μίζας του αυτοκινήτου (έχουν και τα καινούργια αυτοκίνητα τέτοιες κλειδαριές;). Κάθε κύτταρο στο σώμα έχει ένα σύνολο κλειδαριών που ενεργοποιούν διαφορετικές λειτουργίες μέσα στο εν λόγω κύτταρο. Είναι σαν διακόπτες που στέλνουν σήμα στο κύτταρο να ενεργοποιήσει διαφορετικό μέρος του γενετικού κώδικα. Κάθε υποδοχέας μπορεί να δεχτεί μόνο ορισμένες χημικές ενώσεις, όπως μια κλειδαριά μπορεί να δεχτεί μονάχα συγκεκριμένα κλειδιά, και διαφορετικές χημικές ουσίες έχουν διαφορετικές δυνατότητες στο να γυρίζουν το κλειδί. Κάποιες μπορούν να εκκινήσουν πλήρως το υποθετικό αυτό αυτοκίνητο, ενώ άλλες μπορούν μόνο να κάνουν δυνατή τη χρήση μερικών συστημάτων του, όπως π.χ. το κλιματιστικό.

Η ικανότητα μιας χημικής ουσίας να «κουμπώσει» σε έναν υποδοχέα ονομάζεται σχετική δεσμευτική τάση (RBA), και μετριέται ως ποσοστό της πιθανότητας κουμπώματος μιας χημικής ουσίας σε έναν υποδοχέα σε σύγκριση με μια άλλη. Π.χ., αν η ορμόνη Β κουμπώνει σε έναν υποδοχέα μόνο 10% των φορών σε σχέση με την ορμόνη Α, τότε λέμε ότι έχει σχετική δεσμευτική τάση 10%. Ομοίως, η ικανότητα μιας χημικής ουσίας να ενεργοποιεί τον υποδοχέα ονομάζεται τρανς-ενεργοποίηση. Οι ενώσεις που κουμπώνουν σε έναν υποδοχείς αλλά δεν κάνουν τίποτα ονομάζονται ανταγωνιστές. Οι ενώσεις που μπορούν να τον ενεργοποιήσουν πλήρως ονομάζονται αγωνιστές. Οι ενώσεις που μπορούν να τους ενεργοποιήσουν μονάχα μερικώς ονομάζονται μερικοί αγωνιστές.

Οι ανταγωνιστές είναι σαν τους πορτιέρηδες στα κλαμπ. Στέκονται στην πόρτα και εμποδίζουν άλλους από το να περάσουν, αλλά δεν μπαίνουν οι ίδιοι στο κλαμπ. Οι περισσότεροι ανταγωνιστές αναφέρονται και ως αποκλειστές. Αυτοί διαφέρουν από τους αναστολείς, οι οποίοι είναι ενώσεις που επιβραδύνουν μια χημική αντίδραση, και από τους ενεργοποιητές, οι οποίοι επιταχύνουν μια χημική αντίδραση. Στους υποδοχείς, ένας αναστολέας μειώνει τη δυνατότητα τρανς-ενεργοποίησης του υποδοχέα, κάνοντάς τον να ανταποκρίνεται λιγότερο αποτελεσματικά σε πράγματα που συνδέονται με τον υποδοχέα, και ένας ενεργοποιητής αυξάνει την ικανότητα του υποδοχέα, κάνοντάς τον να ανταποκρίνεται ισχυρότερα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, μια ορμόνη μπορεί να λειτουργήσει ως αναστολέας ή ενεργοποιητής για μια άλλη ορμόνη, επιβραδύνοντας ή αυξάνοντας κάποια συμπεριφορά σε ένα κύτταρο. Για παράδειγμα, η προγεστερόνη αυξάνει την κυτταρική δραστηριότητα, καθιστώντας τα κύτταρα να αποκρίνονται αποτελεσματικότερα στα οιστρογόνα και τα ανδρογόνα, ενώ η τεστοστερόνη αυξάνει τη δυνατότητα τρανς-ενεργοποίησης των υποδοχέων ντοπαμίνης, με αποτέλεσμα να χρειάζεται λιγότερη ντοπαμίνη στον εγκέφαλο για το ίδιο αποτέλεσμα.

Από Τι Αποτελούνται Οι Ορμόνες

Υπάρχουν τέσσερις κύριοι τύποι ορμονών:

• Αυτές που φτιάχνονται από αμινοξέα, όπως η μελατονίνη (η οποία ελέγχει τον ύπνο) ή η θυροξίνη (η οποία ρυθμίζει τον μεταβολισμό)
• Αυτές που παράγονται από πεπτίδια όπως η οξυτοκίνη και η ινσουλίνη, οι οποίες είναι συσσωματώματα αμινοξέων.
• Αυτές που παράγονται από εικοσανοειδή, οι οποίες σχηματίζονται από λιπίδια και λιπαρά οξέα και επηρεάζουν κυρίως το ανοσοποιητικό σύστημα.
• Οι στεροειδείς ορμόνες, οι οποίες είναι σηματοδοτικά μόρια που παράγονται από διάφορα εσωτερικά όργανα προκειμένου να μεταδίδουν μηνύματα σε άλλα όργανα του σώματος.

Για τους σκοπούς της φυλομετάβασης, η τελευταία κατηγορία είναι η πιο ενδιαφέρουσα, καθώς όλες οι ορμόνες που σχετίζονται με το φύλο είναι κατά βάση στεροειδείς. Οι στεροειδείς ορμόνες εμπίπτουν σε επτά κύριες κατηγορίες:

• Ανδρογόνα
• Οιστρογόνα
• Προγεσταγόνα
• Γλυκοκορτικοειδή
• Μεταλλοκορτικοειδή
• Νευροστεροειδή
• Αμινοστεροειδή

Οι πρώτες τρεις είναι αυτές που μας ενδιαφέρουν περισσότερο όσον αφορά την ορμονοθεραπεία. Σημείωση: Όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως από τον φαινότυπο, έχουν στο σώμα τους ορμόνες από τις τρεις αυτές κατηγορίες. Οι αναλογίες αυτών είναι αυτές που επηρεάζουν το σχήμα του σώματός τους.

Ανδρογόνα

Υπάρχουν σχεδόν δώδεκα διαφορετικά ανδρογόνα, αλλά αυτά που μας ενδιαφέρουν περισσότερο είναι η τεστοστερόνη και η διυδροτεστοστερόνη.

Η τεστοστερόνη είναι η κύρια αρρενοποιητική ορμόνη για το ανθρώπινο σώμα, και παράγεται στα επινεφρίδια, στους όρχεις, και στις ωοθήκες (όπου εν γένει μετατρέπεται αμέσως σε οιστρογόνα). Δίνει εντολή τόσο στα μυϊκά όσο και στα οστικά κύτταρα να αναπτυχθούν και, σε υψηλότερες συγκεντρώσεις, ενθαρρύνει τη μεγαλύτερη μυϊκή μάζα και την παχύτερη σκελετική δομή. Αυτό σημαίνει επίσης ότι η τεστοστερόνη είναι κρίσιμη για την υγεία των οστών, καθώς επηρεάζει την κατανομή του ασβεστίου εντός της σκελετικής δομής. Έτσι, η σοβαρή μείωση της τεστοστερόνης μπορεί να οδηγήσει σε οστεοπόρωση και εύθραυστα οστά. Η τεστοστερόνη παίζει ρόλο στη σεξουαλική επιθυμία, ενθαρρύνοντας τη σεξουαλική συμπεριφορά εντός του εγκεφαλικού φλοιού.

Η διυδροτεστοστερόνη (DHT), η οποία παράγεται μέσω της τεστοστερόνη στον προστάτη, το δέρμα και το ήπαρ, παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των ανδρικών γεννητικών οργάνων κατά την εφηβεία, προκαλώντας τυχαίες στύσεις καθώς και ανάπτυξη τριχοφυΐας στο πρόσωπο και το σώμα. Παραδόξως, η διυδροτεστοστερόνη είναι επίσης αυτή που προκαλεί την ανδρογενετική αλωπεκία, καθώς πνίγει την κυκλοφορία του αίματος στη ρίζα των μαλλιών στο πάνω μέρος του κεφαλιού (συγγνώμη, τρανς άντρες, είναι δίκοπο μαχαίρι). Η διυδροτεστοστερόνη συνδέεται με τους υποδοχείς ανδρογόνων δέκα φορές πιο ισχυρά από την τεστοστερόνη, και συνεπώς είναι κρίσιμο να την εξαλείψουμε στην περίπτωση της θηλυκής φυλομετάβασης.

Οιστρογόνα

Υπάρχουν τέσσερα οιστρογόνα: η οιστραδιόλη, η οιστρόνη, η οιστριόλη, και η οιστετρόλη. Οι τελευταίες δύο παράγονται κυρίως κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και είναι σημαντικές για την υγεία του εμβρύου, αλλά δεν έχουν κάποια σημασία για τη φυλομετάβαση.

Η οιστραδιόλη είναι η κύρια θηλυκοποιητική ορμόνη, καθώς και η κύρια ορμόνη σηματοδότησης της ανάπτυξης των μαστικών αδένων (μαστικός ιστός). Ενθαρρύνει την εναπόθεση λίπους στους μηρούς, τους γοφούς, τα οπίσθια, το στήθος, και τα χέρια, ενώ αποθαρρύνει την εναπόθεση λίπους στην κοιλιά, δημιουργώντας μια πιο καμπυλωτή σιλουέτα. Η οιστραδιόλη προάγει επίσης την αύξησή παραγωγής κολλαγόνου, φέρνοντας ως αποτέλεσμα πιο απαλό δέρμα και πιο εύκαμπτους τένοντες και συνδέσμους.

Ο ρόλος της οιστρόνης στο σώμα αποτελεί ένα είδος αινίγματος στην ιατρική έρευνα, καθώς έχει σημαντικά χαμηλότερη σχετική δεσμευτική τάση σε σύγκριση με την οιστραδιόλη (0,6%) και πολύ χαμηλή δυνατότητα τρανς-ενεργοποίησης (4%). Η ορμόνη φαίνεται σαν να μην κάνει τίποτα πέρα από το να βρίσκεται σε κυκλοφορία στο αίμα. Ωστόσο, έχει μια μοναδική ικανότητα να μετατρέπεται από και σε οιστραδιόλη μέσω μιας ενζυμικής ομάδας που ονομάζεται 17β-υδροξυστεροειδικές δεϋδρογονάσες, κάτι που την κάνει ιδανική για να λειτουργεί ως «μπαταρία» οιστρογόνων στο σώμα.

Νέες έρευνες αρχίζουν να υποδηλώνουν ότι το σώμα ενδεχομένως να ρυθμίζει τα συνολικά επίπεδα οιστραδιόλης του απελευθερώνοντας HSD17B1 για να μετατρέψει την οιστραδιόλη σε οιστρόνη, και απελευθερώνοντας HSD17B2 για να μετατρέψει την οιστρόνη σε οιστραδιόλη, αλλά αυτή τη στιγμή οι έρευνες αυτές βρίσκονται σε πολύ πρώιμο στάδιο. Και τα δύο ένζυμα παράγονται στον μαστικό ιστό και ενδεχομένως να παίζουν ρόλο στην παρουσία κυκλικών συμπτωμάτων που μοιάζουν με τα συμπτώματα της περιόδου σε άτομα με οιστρογόνα, τα οποία όμως δεν έχουν ωοθήκες, όπως οι τρανς γυναίκες.

Προγεσταγόνα

Το κύριο προγεσταγόνο είναι η προγεστερόνη, η οποία παίζει πολλαπλούς ρόλους στο σώμα και έχει βρεθεί ότι είναι ένα σημαντικό συστατικό για τη θηλυκοποιητική ορμονοθεραπεία.

Ένας από τους σημαντικότερους ρόλους που παίζει ο υποδοχέας προγεσταγόνων είναι στη ρύθμιση της λειτουργίας των γονάδων (ωοθήκες και όρχεις). Ο υποθάλαμος είναι γεμάτος με υποδοχείς προγεσταγόνων, και ανταποκρίνεται έντονα στην ενεργοποίησή τους, μειώνοντας την παραγωγή της εκλυτικής ορμόνης των γοναδοτροπινών (GnRH), η οποία στη συνέχεια μειώνει την παραγωγή ωχρινοτρόπου ορμόνης (LH) από την υπόφυση.

Η LH είναι αυτή που δίνει εντολή στις ωοθήκες και τους όρχεις να παράγουν οιστρογόνα και ανδρογόνα. Η LH και η «αδελφή ορμόνη» της, η θυλακιοτρόπος ορμόνη (FSH) παίζουν κεντρικό ρόλο στην ωορρηξία, η οποία αποτελεί μια μεγάλη πηγή οιστρογόνων σε άτομα με ωοθήκες. Έτσι, συνθετικά προγεσταγόνα (συνθετικές χημικές ουσίες που κουμπώνουν στους υποδοχείς προγεσταγόνων) συχνά περιλαμβάνονται στα αντισυλληπτικά φάρμακα για να αποτρέψουν την ωορρηξία. Στα άτομα με όρχεις, τα προγεσταγόνα είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για την παρεμπόδιση της παραγωγής τεστοστερόνης.

Ένας άλλος τύπος κυττάρου που είναι γεμάτος υποδοχείς προγεστερόνης είναι ο μαστικός ιστός. Η προγεστερόνη παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και ωρίμανση των γαλακτοφόρων πόρων εντός του μαστικού ιστού. Ενώ μετά βίας έχουν διεξαχθεί επίσημες έρευνες σχετικά με την επίδραση της προγεστερόνης στην ανάπτυξη του μαστικού ιστού, έχει παρατηρηθεί ευρέως στην τρανσθηλυκή κοινότητα ότι η προγεστερόνη έχει προσφέρει σημαντικές βελτιώσεις στην πληρότητα των μαστών. Έχει επίσης αποδειχθεί ότι η προγεστερόνη αυξάνει τη ροή του αίματος στον μαστικό ιστό και ενθαρρύνει τις εναποθέσεις λίπους στο στήθος, δύο παράγοντες που αυξάνουν το μέγεθος του μαστού.

Επιπλέον, η προγεστερόνη προάγει έμμεσα τον καλύτερο ύπνο, βελτιώνει την καρδιαγγειακή υγεία, αυξάνει την κετογένεση (μείωση των τριγλυκεριδίων), αυξάνει τη μεταβολική λειτουργία, μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού.

Μεταλλοκορτικοειδή

Τα μεταλλοκορτικοειδή δεν παίζουν κάποιο ρόλο στη φυλομετάβαση, αλλά αξίζει να αναφερθούν λόγω μιας συγκεκριμένης ορμόνης: της αλδοστερόνης.

Η αλδοστερόνη είναι αυτή που δίνει εντολή στα νεφρά να σταματήσουν την εξαγωγή νερού από την κυκλοφορία του αίματος. Παράγεται από τα επινεφρίδια για να ρυθμίζει την ενυδάτωση του σώματος. Γιατί είναι αυτό σημαντικό;

Επειδή ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται πολύ συχνά στην τρανσθηλυκή ορμονοθεραπεία είναι ένας εξαιρετικά ισχυρός ανταγωνιστής της αλδοστερόνης: η σπιρονολακτόνη. Η σπιρονολακτόνη συνδέεται με τους υποδοχείς μεταλλοκορτικοειδών ισχυρότερα από την αλδοστερόνη, αλλά δεν ενεργοποιεί τον υποδοχέα. Απλώς τον φράζει, εμποδίζοντας τα νεφρά να λάβουν το σήμα για να σταματήσουν την εξαγωγή νερού.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η σπιρονολακτόνη κάνει τους ανθρώπους να ουρούν τόσο συχνά.

Εισαγωγή στην Ανδρογονική «2η Εφηβεία»

Τι Να Περιμένετε Από Την Αρρενοποιητική Ορμονοθεραπεία

Aυτή είναι μια συλλογή αλλαγών που φέρνει η αρρενοποιητική ορμονοθεραπεία. Οι πληροφορίες σε αυτό το κεφάλαιο συλλέχθηκαν από μαρτυρίες τρανσαρσενικών ατόμων που λαμβάνουν τεστοστερόνη στα πλαίσια ορμονοθεραπείας. Αυτές οι πληροφορίες συλλέχθηκαν από μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τσατ. Ναι, αυτό σημαίνει ότι τα παρακάτω δεν είναι επίσημα ιατρικά δεδομένα, αλλά ούτως ή άλλως, ιστορικά το μεγαλύτερο μέρος των ιατρικών μελετών που αφορούν τα τρανς άτομα βασίζεται σε «ανέκδοτα», διότι κανείς δε θέλει να χρηματοδοτήσει ιατρικές έρευνες για τα τρανς άτομα.

Σημείωση: Αυτή είναι μία λίστα πιθανών αλλαγών. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι κάθε άτομο που κάνει ορμονοθεραπεία με τεστοστερόνη θα βιώσει όλες αυτές τις αλλαγές. Η ηλικία, το DNA, το ιατρικό ιστορικό, και ο βαθμός θηλυκοποίησης που έφερε η «πρώτη εφηβεία», καθώς και οι δόσεις ορμονών που χρησιμοποιούνται, μπορεί να φέρουν επιπτώσεις στα αποτελέσματα. Υπάρχει επίσης απλώς ένας βαθμός τυχαιότητας· κάθε σώμα είναι διαφορετικό, και ορισμένα πράγματα μπορεί να χρειαστούν χρόνια ολόκληρα για να εμφανιστούν.

Χαμήλωμα Φωνής

Τα ανδρογόνα προκαλούν πάχυνση και σκλήρυνση του ιστού που περιλαμβάνει τις φωνητικές χορδές, μειώνοντας μόνιμα τον τόνο της φωνής. Αυτή δεν είναι μια πολύ γρήγορη αλλαγή, αλλά έρχεται σταδιακά στα πρώτα χρόνια. Μερικοί άνθρωποι δε βιώνουν καμία αλλαγή στη φωνή τους· το αποτέλεσμα ποικίλλει από άτομο σε άτομο. Η αλλαγή δε θα είναι δραστική. Αν ένα άτομο έχει φωνή σοπράνο, η φωνή του δεν πρόκειται να μετατραπεί σε μπάσο, αλλά θα μπορούσε να μετατραπεί σε κοντράλτο ή τενόρο.

Αυτό δε σημαίνει ότι η φωνή του ατόμου θα ερμηνεύεται αυτόματα ως ανδρική. Ο τόνος της φωνής είναι μόνο ένα κομμάτι του πώς οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το φύλο μιας φωνής, και ο τρόπος με τον οποίο μιλάει παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο. Θα χρειαστεί φωνητική εκπαίδευση για να ενισχυθεί η απήχηση και να αλλάξει το στυλ ομιλίας του.

Αλλαγές στη Θερμοκρασία του Σώματος

Τα ανδρογόνα ενθαρρύνουν την επιπλέον ροή αίματος στα άκρα, κάνοντάς τα πιο ζεστά. Εξαιτίας αυτού, οι άνδρες έχουν πιο δροσερό κορμό αλλά πιο ζεστή στοματική και επιφανειακή θερμοκρασία. Μπορεί ένα άτομο να δει τη βασική θερμοκρασία του σώματός του να αυξάνεται. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι θα νιώθει πιο ζεστό, και πιθανότατα δεν θα μπορεί να φοράει στρώσεις ρούχων όσο μπορούσε προηγουμένως. Εάν ζεί σε ψυχρά κλίματα, η έκθεση των γαμπών μπορεί να το βοηθήσει στη διάχυση της θερμότητας χωρίς να το παγώσει.

Αυτή η αλλαγή συχνά εμφανίζεται αρκετά νωρίς. Ο οργανισμός ιδρώνει τη νύχτα μέχρι να συνηθίσει τη νέα θερμοκρασία.

Αλλαγές στην Εφίδρωση

H παραπάνω μεταβολή στην κατανομή της θερμοκρασίας έχει ως αποτέλεσμα και μια σημαντική αλλαγή στον τρόπο που ιδρώνει κανείς. Ο ιδρώτας συσσωρεύεται κυρίως στο κεφάλι, την πλάτη και τις μασχάλες. Επίσης, η εφίδρωση γίνεται πιο συχνή, άρα ενδεχομένως να επιφέρει και αύξηση στην ποσότητα του νερού που χρειάζεται ο οργανισμός ανά μέρα.

Σωματική Οσμή

Συχνά ένα από τα πρώτα πράγματα που αλλάζουν είναι ότι η οσμή του ιδρώτα αλλά και η γενικότερη οσμή του σώματος γίνονται πολύ πιο έντονες, ειδικά κατά τη διάρκεια της σωματικής άσκησης. Η μυρωδιά του σώματος γίνεται πιο ξινή και έντονη. Αυτό τείνει να εξομαλύνεται με την πάροδο του χρόνου.

Τριχοφυΐα, παντού

Τα ανδρογόνα αυξάνουν σημαντικά την τριχοφυΐα στο σώμα, ιδίως στα πόδια, στη βουβωνική χώρα, στους γλουτούς, στο στήθος, στην πλάτη, και στα χέρια. Οι τρίχες γίνονται πιο χοντρές, μακρυές, και σκούρες. Αυτό πιθανότατα θα συμβεί πολύ πριν από την ανάπτυξη της γενειάδας στο πρόσωπο, η οποία μπορεί να χρειαστεί πάνω από ένα χρόνο για να ξεκινήσει. Η μινοξιδίλη (π.χ. Rogaine) μπορεί να επιταχύνει αυτή τη διαδικασία. Προσοχή, όμως· η μινοξιδίλη είναι εξαιρετικά τοξική για τα κατοικίδια ζώα (ιδίως για τις γάτες) αν καταποθεί, ενώ μερικές μορφές τοπικής μινοξιδίλης δύνανται να περιέχουν και άλλα συστατικά, τα οποία ενδεχομένως να μην είναι ασφαλή σε περίπτωση καταλάθος κατάποσης και από ανθρώπους.

Ανδρογενετική Αλωπεκία

Η ανδρογενετική αλωπεκία είναι αποτέλεσμα της διυδροτεστοστερόνης (DHT), ένα ανδρογόνο που παράγεται από την τεστοστερόνη. Η ύπαρξη περισσότερης τεστοστερόνης στο σώμα σημαίνει ότι μπορεί να παραχθεί περισσότερη διυδροτεστοστερόνη, με το γονίδιο που συμβάλλει στην ανδρογενετική αλωπεκία να προκαλεί τη μείωση της ροής αίματος στις ρίζες των τριχών, πνίγοντάς τες μέχρι να νεκρωθούν. Πιθανότατα θα υπάρξει ούτως ή άλλως κάποια αλλαγή στη γραμμή των μαλλιών ό,τι και να κάνετε, αλλά αν υπάρχει ιστορικό ανδρογενετικής αλωπεκίας στους άνδρες στην οικογένειάς σας, τότε μπορείτε να περιμένετε να δείτε κάτι τέτοιο και εσείς. Και πάλι, η μινοξιδίλη μπορεί να βοηθήσει σε αυτό.

Το συνθετικό ανδρογόνο νανδρολόνη δε μεταβολίζεται σε διυδροτεστοστερόνη, και μπορεί να αποτελέσει μια βιώσιμη εναλλακτική λύση αντί της άμεσης τεστοστερόνης εάν η τριχόπτωση αποτελεί πρόβλημα. Ωστόσο, η διυδροτεστοστερόνη είναι σημαντική για την περαιτέρω διεύρυνση στα αναπαραγωγικά όργανα, επομένως και αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι.

Παχύτερο και Λιπαρότερο Δέρμα

Η τεστοστερόνη προάγει την πάχυνση και τη σκλήρυνση της επιδερμίδας, με αποτέλεσμα το δέρμα να γίνεται πιο τραχύ. Καθώς τα επίπεδα οιστρογόνων μειώνονται, το σώμα παράγει λιγότερο κολλαγόνο. Αυτό προκαλεί το δέρμα να γίνεται πιο σκληρό και ξηρό (ειδικά στα γόνατα και τους αγκώνες). Οι φλέβες στα χέρια, τα μπράτσα και τα πόδια μπορεί να γίνουν πιο έντονες, αλλά όχι οι κιρσοί.

Το πρόσωπο και τα μαλλιά ενός ατόμου γίνονται πιο λιπαρά. Πιθανώς θα υπάρξει και ακμή, και όχι μόνο στο πρόσωπο. Αυτό τείνει να είναι χειρότερο αμέσως μετά την έναρξη της ορμονοθεραπείας. Αυτό γενικά βελτιώνεται μετά τα πρώτα χρόνια.

Μεγαλύτερα Χέρια / Μεγαλύτερες Πατούσες

Σε μεγάλα χρονικά διαστήματα (3-5 χρόνια) τα χέρια μπορεί να γίνουν πιο σκληρά ή να βγάλουν κάλου. Μπορεί τα δάχτυλα ενός ατόμου να παχύνουν.

Η τεστοστερόνη προκαλεί επίσης στους συνδέσμους και τους τένοντες να συγκρατούν περισσότερο νερό, μεταβάλλοντας την ευκαμψία τους. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του μεγέθους του ποδιού καθώς η καμάρα του πέλματος χαμηλώνει.

Χοντρότερα και Δυνατότερα Νύχια

Τόσο τα νύχια των χεριών όσο και των ποδιών γίνονται πιο χοντρά με την πάροδο του χρόνου, καθώς τα επίπεδα κερατίνης αυξάνονται λόγω της παρουσίας ανδρογόνων.

Αυξημένη Μυϊκή Μάζα

Τα ανδρογόνα διεγείρουν την ανάπτυξη των μυών, γι’ αυτό και τα αναβολικά στεροειδή (όπως η τεστοστερόνη) είναι τόσο συνηθισμένα στους bodybuilders. Το σώμα αποκτά φυσικά περισσότερους μύες χωρίς καν να χρειάζεται να ασκηθεί, αλλά με την άσκηση μπορεί να υπάρξει σημαντική ανάπτυξη μυών, ιδιαίτερα στα χέρια και τους ώμους. Στην αρχή τα άτομα που λαμβάνουν τεστοστερόνη ενδεχομένως να μην μπορούν να ελέγξουν τη δύναμή τους

Η προσθήκη μυϊκού ιστού στο άνω μέρος του σώματος επαναπροσδιορίζει τη γραμμή των ώμων και του λαιμού, δημιουργώντας μια πιο αρρενωπή σιλουέτα. Βελτιώνει επίσης την ικανότητα του σώματος να επεξεργάζεται τα λιπίδια, διευκολύνοντας την απώλεια βάρους.

Ανακατανομή Λίπους

Ενώ τα οιστρογόνα ενθαρρύνουν το σώμα να εναποθέτει λίπος στους μηρούς, τους γλουτούς και τους γοφούς, τα ανδρογόνα ενθαρρύνουν το σώμα να εναποθέτει λίπος σε μεγάλο βαθμό στην κοιλιά. Η έναρξη της τεστοστερόνης ενθαρρύνει το σώμα να ακολουθήσει την κατανομή λίπους των ανδρών, επομένως το νέο λίπος εναποτίθεται στην κοιλιά, ενώ η απώλεια βάρους θα μειώσει το λίπος παντού. Το λίπος στο στήθος, τους μηρούς και τους γλουτούς θα μετατοπιστεί αργά καθώς οι μύες αναπτύσσονται, αλλά αυτό μπορεί να πάρει πολύ καιρό

Αλλαγές Χαρακτηριστικών Προσώπου

Παράλληλα με την ανακατανομή του σωματικού λίπους, ανακατανέμεται και το λίπος στο πρόσωπο. Ο λαιμός, το πηγούνι και η γραμμή του σαγονιού λαμβάνουν περισσότερο λίπος, ενώ τα χείλη και το άνω μέρος των μάγουλων συρρικνώνονται. Το χρώμα των ματιών μπορεί επίσης να αλλάξει και να γίνει πιο αχνό μακροπρόθεσμα, καθώς η τεστοστερόνη προκαλεί την εξασθένηση της χρώσης στην ίριδα.

Αυτή είναι μια εξαιρετικά μικρή και αργή διαδικασία που διαρκεί χρόνια, και είναι εύκολο να σκεφτεί κανείς ότι τίποτα απολύτως δεν έχει αλλάξει. Οι μεγαλύτερες αλλαγές φαίνεται να συμβαίνουν στα έτη 3 και 4. Συνιστούμε τη λήψη selfies για εύκολη σύγκριση.

Αυξημένη Ανοχή στην Καφεΐνη, το Αλκοόλ ή/και στις Ψυχοτρόπες Ουσίες

Περισσότερη μάζα σημαίνει περισσότερο αίμα για την αραίωση χημικών ουσιών. Η αύξηση της τεστοστερόνης φέρνει επίσης υψηλότερο μεταβολικό ρυθμό, αυξάνοντας την ταχύτητα με την οποία οι τοξίνες απομακρύνονται από την κυκλοφορία του αίματος.

Ψυχικές Αλλαγές

Όπως καλύφθηκε στην ενότητα «Βιοχημική Δυσφορία», οι εγκέφαλοι δύνανται να είναι προρυθμισμένοι ως προς ένα συγκεκριμένο ορμονικό προφίλ, και η λειτουργία με λάθος προφίλ είναι σαν να χρησιμοποιεί κανείς φορητό υπολογιστή με χαμηλές μπαταρίες ή υπερθερμασμένο επεξεργαστή. Η έναρξη της ορμονοθεραπείας σχεδόν καθολικά οδηγεί σε παύση των συμπτωμάτων αποπροσωποποίησης και αποπραγματοποίησης (DPDR) εντός των πρώτων δύο εβδομάδων. Η «εγκεφαλική ομίχλη» διαλύεται, και γίνεται ευκολότερο να επικεντρωθεί ένα άτομο σε σύνθετες έννοιες (υπό την υπόθεση ότι δεν έχει άλλες δυσκολίες νοητικής επεξεργασίας, όπως ΔΕΠΥ).

ΔΕΠΥ

Στην περίπτωση που ένα άτομο έχει ΔΕΠΥ, μπορεί να υπάρξουν κάποιες αλλαγές στα συμπτώματά του. Τα ανδρογόνα ενισχύουν τη λειτουργία των υποδοχέων ντοπαμίνης, επομένως η αύξηση της τεστοστερόνης ενδεχομένως να αυξήσει το δυναμικό ενεργοποίησης της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο. Η ντοπαμίνη είναι ένας σημαντικός νευροδιαβιβαστής στη συμπεριφορά της εργαζόμενης μνήμης, της βραχυπρόθεσμης μνήμης του εγκεφάλου. Περισσότερη μνήμη σημαίνει ότι μπορεί το άτομο να γίνει λιγότερο επιρρεπές σε διάσπαση προσοχής και να έχει μεγαλύτερη ευκολία στο να διατηρεί γνωστικά φορτία.

Ωστόσο, η οιστραδιόλη ενθαρρύνει την παραγωγή ντοπαμίνης, επομένως καθώς μειώνονται τα επίπεδα οιστρογόνων, θα υπάρχει λιγότερη ντοπαμίνη για να λειτουργήσει ο εγκέφαλος. Τα συμπτώματά επιδεινώνονται, δε βελτιώνονται.

Συναισθηματική Επέκταση

Η ανακούφιση των συμπτωμάτων αποπροσωποποίησης και αποπραγματοποίησης σχεδόν καθολικά συνοδεύονται από μεγαλύτερο εύρος συναισθημάτων και δυνατότητα ελέγχου αυτών. Τα συναισθήματα γίνονται κάπως πιο ελεγχόμενα και κατεσταλμένα, λιγότερο πιθανό να κατακλύσουν επί τόπου. Σημείωση: η καταστολή των συναισθημάτων είναι ένας πολύ γρήγορος τρόπος για να αναπτύξει ψυχικό τραύμα ένα άτομο.

Ωστόσο, η ικανότητα έκφρασής τους μπορεί να μειωθεί. Μερικοί άνθρωποι χάνουν τη δυνατότητα να κλαίνε μετά την έναρξη της τεστοστερόνης, αλλά αυτή δεν είναι μια καθολική εμπειρία και ενδεχομένως να σχετίζεται με το πόσο ισχυρή είναι η δόση τεστοστερόνης που λαμβάνει. Οι λόγοι πίσω από αυτό δεν είναι γνωστοί, αν και ορισμένες μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι τα ανδρογόνα μεταβάλλουν τη λειτουργία σε μέρη του εγκεφάλου που συνδέονται με τη συναισθηματική επεξεργασία. Εάν ένα άτομο χάσει τη δυνατότητα να κλαίει, αυτή ενδεχομένως να επιστρέψει με την πάροδο του χρόνου, καθώς ο εγκέφαλός του συνηθίζει την τεστοστερόνη περισσότερο ή/και βγαίνει από τη δεύτερη εφηβεία.

Η συναισθηματική δυσρύθμιση εμφανίζεται συχνότερα πριν και αμέσως μετά τη χορήγηση της δόσης (ενέσεις ή τζελ) και έχει ως αποτέλεσμα μειωμένη υπομονή και αυξημένη επιθετικότητα.

Αυξημένη Όρεξη / Αυξημένος Χώρος Στο Στομάχι

Το αίσθημα πείνας του ατόμου θα οξυνθεί αρκετά. Η τεστοστερόνη επιταχύνει σημαντικά τον μεταβολισμό του σώματος και η αυξημένη μυϊκή μάζα σημαίνει ότι χρειάζεται περισσότερες θερμίδες, αφού οι θερμίδες καίγονται γρηγορότερα

Ύπνος

Μερικοί άνθρωποι αναφέρουν προβλήματα αϋπνίας και λιγότερα αξιομνημόνευτα όνειρα. Ωστόσο, αυτό κάθε άλλο παρά καθολικό είναι.

Αυτοπεποίθηση

Η τεστοστερόνη προκαλεί στους ανθρώπους ένα ισχυρό αίσθημα αυτοπεποίθησης. Τα προβλήματα φαίνονται λιγότερο σημαντικά, η αυτοεκτίμηση είναι ισχυρότερη, οι ανησυχίες είναι λιγότερες. Πολλοί άνθρωποι αναφέρουν μια τάση να είναι πιο επιρρεπείς στο να ξεκινούν καβγάδες και πιο πρόθυμοι να μιλήσουν ανοιχτά απέναντι σε συγκρούσεις ή να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Αυτό δε σημαίνει ότι τα άτομα γίνονται πιο εχθρικά ή εριστικά, αλλά απλώς ότι η ανοχή κάποιου στις μαλακίες είναι χαμηλότερη.

Εξωστρέφεια

Είναι εξαιρετικά συνηθισμένο για όλα τα τρανς άτομα να γίνονται πολύ πιο κοινωνικά μετά τη μετάβαση. Αυτό μπορεί απλώς να οφείλεται στο ότι δε χρειάζεται πλέον να καταπιέζουν μεγάλα τμήματα της προσωπικότητάς τους, αλλά και η προαναφερθείσα αυτοπεποίθηση παίζει επίσης ρόλο.

Αλλαγές στα Αναπαραγωγικά Όργανα

Όλα τα αναπαραγωγικά όργανα κατασκευάζονται από τους ίδιους ιστούς· απλώς λαμβάνουν διαφορετικό σχήμα κατά τη διάρκεια της κύησης. Μεγάλο μέρος της «συμπεριφοράς» αυτών των ιστών ρυθμίζεται από τις ορμόνες που κυκλοφορούν στο σώμα. Τα υγρά των αναπαραγωγικών οργάνων, η υφή, η ευαισθησία, και η στυτική συμπεριφορά είναι όλες ορμονικές εκφράσεις. Αυτό σημαίνει ότι, όταν προστίθενται ανδρογόνα, αυτοί οι ιστοί αρχίζουν να συμπεριφέρονται σαν να έχουν το σχήμα πέους και οσχέου, ακόμα και αν δεν έχουν.

Διεύρυνση Γεννητικών Οργάνων

Η διυδροτεστοστερόνη, όπως προαναφέρθηκε, παίζει κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξη στυτικού ιστού στα γεννητικά όργανα. Καθώς τα επίπεδα διυδροτεστοστερόνης αυξάνονται με την αύξηση της τεστοστερόνης, προκαλείται διόγκωση των παραουρηθρητικών αδένων (μερικές φορές αναφέρονται ως «γυναικείος προστάτης»). Αυτό προκαλεί τυχαίες στύσεις στην κλειτορίδα, και αναπτύσσουν στυτικό ιστό. Το μέγεθος του στυτικού ιστού ποικίλλει από άτομο σε άτομο, αλλά συνήθως είναι από 2,5 μέχρι 7,5 εκατοστά

Η κλειτοριδική κουκούλα και τα χείλη του αιδοίου γίνονται πιο ξηρά και πιο παχιά με την πάροδο του χρόνου, και τα εσωτερικά χείλη ενδεχομένως να βγάλουν επίσης τρίχες. Η αυτολίπανση του οργάνου μπορεί να μειωθεί σημαντικά με την πάροδο του χρόνου, και η διείδυση να γίνει επίπονη. Συνίσταται η χρήση σημαντικής ποσότητας λιπαντικού για την αποφυγή σχισιμάτων ή/και αιμορραγίας.

Αυξημένα Υγρά Κατά Τον Οργασμό

Με τη διόγκωση των αδένων που προαναφέρθηκαν, αυξάνεται και η παραγωγή του «προστατικού» υγρού. Αν δεν είχατε εκκρίσεις υγρών κατά τον οργασμό παλαιότερα, ενδεχομένως να έχετε τώρα.

Αλλαγές στην Ευαισθησία και την Απόκριση

Η ερωτογενής διέγερση μπορεί να επικεντρωθεί περισσότερο στην κεφαλή της κλειτορίδας και στο χάιδεμα του στυτικού της ιστού.

Ατροφία

Η ατροφία του κόλπου και της μήτρας συμβαίνει συχνά μέσα στα πρώτα πέντε χρόνια, και η υστερεκτομή μπορεί να καταστεί απαραίτητη. Τα σημάδια ατροφίας περιλαμβάνουν το αίσθημα ενός δυνατού «παλμού» στην κάτω κοιλιακή χώρα και επώδυνες κράμπες χωρίς συμπτώματα περιόδου, ιδιαίτερα μετά τη σεξουαλική επαφή. Η κολπική ατροφία μπορεί να αποφευχθεί με τη χρήση των ίδιων κολπικών διαστολέων που χρησιμοποιούν τα τρανσθηλυκά άτομα μετά από αιδοιοπλαστική.

Αυξημένη Σεξουαλική Επιθυμία

Η ερωτική επιθυμία του ατόμου σχεδόν σίγουρα θα εκτοξευθεί τα πρώτα 1-2 χρόνια, με αυτή να είναι πιο έντονη αμέσως μετά τη λήψη τεστοστερόνης. Ένα άτομο μπορεί να διαπιστώσει ότι είναι πιο δυναμικό κατά τη διάρκεια του σεξ, πιο επιρρεπές να έχει κυριαρχική συμπεριφορά, ή να λαμβάνει ενεργητικό ρόλο.

Οργασμός

Το «σχήμα» του οργασμού κάποιου μπορεί να αλλάξει. Αντί να έχει καταρρακτώδη μορφή καταρράκτη μορφή, είναι αισθανόμενος ως «έκρηξη» από τη βουβωνική χώρα

Ελξη

Έχει αποδειχθεί ότι η τεστοστερόνη αυξάνει τη διέγερση από οπτικά ερεθίσματα. Ως εκ τούτου, ένα άτομο ενδεχομένως να «προσέχει» άτομα της σεξουαλικής του προτίμησης πολύ πιο γρήγορα· ιδίως αν έχουν έλξη προς τις γυναίκες.

Διακοπή της Εμμήνου Ρύσεως

Η αύξηση των ανδρογόνων στο σώμα κάνει τον υποθάλαμο να μειώσει την παραγωγή των ορμονών που ελέγχουν τις ωοθήκες. Αυτό θα μειώσει τα συνολικά διαθέσιμα οιστρογόνα και μπορεί να σταματήσει την ωορρηξία. Χωρίς ωορρηξία, και με χαμηλότερα επίπεδα θυλακιοτρόπου ορμόνης, η μήτρα είναι λιγότερο επιρρεπής στη δημιουργία του ιστού που έπειτα θα διωχνόταν από την περίοδο, προκαλώντας τελικά διακοπή της ροής του αίματος στο τέλος του κύκλου.

Ωστόσο, τα άτομα που λαμβάνουν τεστοστερόνη ενδεχομένως να εξακολουθούν να εμφανίζουν συμπτώματα περιόδου, καθώς ο υποθάλαμος μπορεί να εκφράζει με άλλους τρόπους τις διαφορετικές πτυχές του κύκλου. Αυτό μπορεί να συνεχιστεί ακόμη και μετά από ολική υστερεκτομή, αν και δεν είναι συνηθισμένο.

Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι τα άτομα αυτά είναι στείρα. Η ωορρηξία μπορεί να συμβεί ακόμα και αν δεν έχει ένα άτομο περίοδο. Επιπλέον, η διακοπή της τεστοστερόνης τις ωοθήκες να «ξυπνήσουν»· δεν τις ζημιώνει μόνιμα.

Εισαγωγή στην Οιστρογονική «2η Εφηβεία»

Τι Να Περιμένετε Από Τη Θηλυκοποιητική Ορμονοθεραπεία

Αυτή είναι μια συλλογή αλλαγών που φέρνει η θηλυκοποιητική ορμονοθεραπεία. Οι πληροφορίες σε αυτό το κεφάλαιο συλλέχθηκαν από μαρτυρίες τρανσθηλυκών ατόμων που λαμβάνουν οιστραδιόλη στα πλαίσια ορμονοθεραπείας. Αυτές οι πληροφορίες συλλέχθηκαν από μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τσατ. Ναι, αυτό σημαίνει ότι τα παρακάτω δεν είναι επίσημα ιατρικά δεδομένα, αλλά ούτως ή άλλως, ιστορικά το μεγαλύτερο μέρος των ιατρικών μελετών που αφορούν τα τρανς άτομα βασίζεται σε «ανέκδοτα», διότι κανείς δε θέλει να χρηματοδοτήσει ιατρικές έρευνες για τα τρανς άτομα.

Σημείωση: Αυτή είναι μία λίστα πιθανών αλλαγών. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι κάθε άτομο που κάνει ορμονοθεραπεία με οιστραδιόλη θα βιώσει όλες αυτές τις αλλαγές. Η ηλικία, το DNA, το ιατρικό ιστορικό, και ο βαθμός αρρενοποίησης που έφερε η «πρώτη εφηβεία», καθώς και οι δόσεις ορμονών που χρησιμοποιούνται, μπορεί να φέρουν επιπτώσεις στα αποτελέσματα. Υπάρχει επίσης απλώς ένας βαθμός τυχαιότητας· κάθε σώμα είναι διαφορετικό, και ορισμένα πράγματα μπορεί να χρειαστούν χρόνια ολόκληρα για να εμφανιστούν.

Αύξηση Μαστικού Ιστού

Παρά τις αντιλήψεις της κοινωνίας, η πλειονότητα των τρανσθηλυκών ατόμων δεν επιδιώκει την αυξητική στήθους, καθώς συχνά δεν είναι απαραίτητη (και, για πολλά άτομα, δεν είναι εφικτή). Κάθε άνθρωπος γεννιέται με μαστικό ιστό, ο οποίος απλώς παραμένει ανενεργός αν δεν υπάρχουν οιστρογόνα για να τον κάνουν να αναπτυχθεί. Η ανάπτυξή του συνήθως διαρκεί 2-5 χρόνια, αλλά μπορεί να συνεχιστεί για περισσότερο από δέκα χρόνια, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τις cis γυναίκες.

Τα άτομα αυτά θα έχουν αρχικά πόνους και ενοχλήσεις στο στήθος, μαζί με έντονη ευαισθησία στην περιοχή γύρω και πίσω από την θηλή. Θα πρέπει να αποφύγουν να χτυπούν με το μπροστινό μέρος του σώματος πάνω σε οτιδήποτε, καθώς αυτό θα πονέσει. Οι θηλές και η θηλαία άλως θα γίνουν πολύ πιο ευαίσθητες, ενώ παράλληλα θα γίνουν μεγαλύτερες και πιο σκούρες. Θα πρέπει να επενδύσουν αρχικά σε μερικά αθλητικά σουτιέν.

Αυτό μπορεί να συνοδεύεται από γαλουχία. Μερικές μικρές εκκρίσεις είναι φυσιολογικές και μπορούν να αναμένονται καθώς σχηματίζονται ή/και ανοίγουν οι γαλακτοφόροι πόροι, επομένως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Ωστόσο, οι σημαντικές εκκρίσεις χωρίς σκόπιμη διέγερση μπορεί να αποτελούν ένδειξη ανισορροπίας προλακτίνης, επομένως θα πρέπει να ενημερωθεί ο γιατρός τους εάν συμβεί αυτό.

Απάλυνση Δέρματος

Η τεστοστερόνη προάγει την πάχυνση και τη σκλήρυνση της επιδερμίδας, επομένως η μείωση της τεστοστερόνης κάνει το δέρμα πιο λεπτό. Επιπλέον, τα οιστρογόνα προάγουν την παραγωγή κολλαγόνου, το οποίο κάνει το δέρμα να γίνεται πιο απαλό και λαμπερό. Αναμείνετε να δείτε περισσότερους κιρσούς στα πόδια σας. Τατουάζ που ενδεχομένως να έχουν ξεθωριάσει με την πάροδο του χρόνου μπορεί να γίνουν πιο έντονα και καθαρά.

Η μείωση της τεστοστερόνης προκαλεί επίσης σημαντική πτώση της λιπαρότητας του δέρματος, ιδιαίτερα στο πρόσωπο και τα μαλλιά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση της ακμής ή/και της πιτυρίδας.

Αυξημένη Ευελιξία

Η τεστοστερόνη προκαλεί κατακράτηση νερού στους συνδέσμους και τους τένοντες, κάνοντάς τους λιγότερο ελαστικούς. Η μείωση των ανδρογόνων στο σώμα προκαλεί την απελευθέρωση αυτών των υγρών από τους τένοντες και την ανάκτηση της ελαστικότητάς τους.

Πιο Λεπτά Χέρια

Καθώς το δέρμα αρχίζει να απαλύνει και να αδυνατίζει, τα χέρια αρχίζουν σταδιακά να συρρικνώνονται. Χωρίς τεστοστερόνη, λιγότερο αίμα ρέει στα χέρια, προκαλώντας περαιτέρω μείωση του μεγέθους των ιστών. Τη διάμετρος των δακτύλων μειώνεται καθώς το λίπος και τα υγρά απομακρύνονται από τα δάχτυλα. Το μήκος των δακτύλων μικραίνει καθώς οι σύνδεσμοι λεπταίνουν και τεντώνονται.

Μικρότερες Πατούσες

Όπως στα χέρια, έτσι και στις πατούσες παρουσιάζονται αλλαγές στο σχήμα. Τα ανδρογόνα ενθαρρύνουν την αυξημένη ροή αίματος στα πόδια και τη συσσώρευση νερού στους χόνδρους. Τα οιστρογόνα επιτρέπουν στους συνδέσμους του ποδιού να τεντώνονται περισσότερο. Συλλογικά, αυτό προκαλεί την αύξηση της καμάρας της πατούσας, μειώνοντας το συνολικό μήκος της έως και δύο εκατοστά. Πολλοί άνθρωποι αναφέρουν μείωση κατά ένα έως δύο νούμερα παπουτσιών.

Λεπτότερα και Μαλακότερα Νύχια

Τα νύχια των χεριών αποτελούνται από κερατίνη, και πολλά γονίδια που αφορούν την κερατίνη ενεργοποιούνται από υποδοχείς ανδρογόνων, με αποτέλεσμα να γίνονται πιο παχιά τα νύχια. Η απώλεια τεστοστερόνης κάνει τα νύχια πιο λεπτά και πιο επιρρεπή στο σπάσιμο.

Μείωση τριχοφυΐας σώματος

Δε θα χάσετε όλες τις τρίχες του σώματος· από τη στιγμή που αυτές έχουν αρρενοποιηθεί πλήρως από τη διυδροτεστοστερόνη, παραμένουν έτσι. Ωστόσο, όπως και στα νύχια των χεριών, το πάχος της τρίχας είναι μια έκφραση γονιδίων κερατίνης που ενεργοποιούνται από τα ανδρογόνα. Η μείωση της τεστοστερόνης προκαλεί λεπτότερες και πιο ανοιχτόχρωμες τρίχες στο σώμα. Η γενετική, ωστόσο, παίζει σημαντικό ρόλο εδώ.

Αλλαγές στη Θερμοκρασία του Σώματος

Τα ανδρογόνα ενθαρρύνουν τη ροή αίματος στα άκρα, κάνοντάς τα πιο ζεστά. Αντιθέτως, οι γυναίκες τείνουν να έχουν υψηλότερη θερμοκρασία στα εσωτερικά τμήματα του σώματος αλλά χαμηλότερη θερμοκρασία στο στόμα και στην επιφάνεια. Μπορεί να δείτε τη βασική θερμοκρασία του σώματός σας να μειώνεται περίπου στους 36,4°C.

Δυστυχώς, αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μειωμένη ανοχή στο κρύο, αναγκάζοντας τα άτομα αυτά να χρειάζονται περισσότερες στρώσεις ρούχων για να το καταπολεμήσουν, ειδικά από τη στιγμή πολλά κτήρια ρυθμίζουν τους θερμοστάτες τους βάσει των ανδρικών επιπέδων άνεσης.

Αλλαγές στην Eφίδρωση

Η παραπάνω μεταβολή στην κατανομή της θερμοκρασίας οδηγεί επίσης σε μια έντονη αλλαγή στον τρόπο που ιδρώνει κανείς. Ο ιδρώτας γίνεται περισσότερο κάτι που συμβαίνει εξίσου έντονα σε όλο το σώμα, σε αντίθεση με το να επικεντρώνεται κυρίως στο κεφάλι και τις μασχάλες. Ξεκινάει επίσης ο ιδρώτας κάτω από τα στήθη.

Μείωση ή/και Αλλαγή Σώματικής Οσμής

Ένα σημαντικό συστατικό της ανδρικής σωματικής οσμής είναι η παρουσία της στεροειδούς φερομόνης ανδροσταδιενόνης στον ιδρώτα. Η ανδροσταδιενόνη μεταβολίζεται απευθείας από την τεστοστερόνη, επομένως η διακοπή της τεστοστερόνης απομακρύνει την πηγή της. Χωρίς αυτήν, ο ιδρώτας αποκτά μια πολύ πιο γλυκιά μυρωδιά, η οποία συχνά περιγράφεται ως «γυναικεία».

Τα άτομα που λαμβάνουν σπιρονολακτόνη ενδεχομένως να παρουσιάσουν πλήρη διακοπή οποιασδήποτε σωματικής οσμής λόγω του τρόπου με τον οποίο το φάρμακο μεταβάλλει την πρόσληψη της κορτιζόλης στο σώμα.

Μείωση Μυϊκής Μάζας

Τα ανδρογόνα διεγείρουν την ανάπτυξη των μυών, γι’ αυτό και τα αναβολικά στεροειδή (όπως η τεστοστερόνη) είναι τόσο συνηθισμένα στους bodybuilders. Το σώμα, όταν έχει υψηλά επίπεδα ανδρογόνων, αποκτά φυσικά περισσότερους μύες χωρίς καν να χρειάζεται να ασκηθεί. Η μείωση των ανδρογόνων προκαλεί ατροφία αυτής της μυϊκής μάζας και δυσκολεύει την ανάπτυξη μυών. Αυτό συμβάλλει σημαντικά στη θηλυκοποίηση των ώμων, του λαιμού, και της μέσης.

Αυτό κάνει και τα χέρια πιο αδύναμα. Η μεταφορά πραγμάτων γίνεται πιο δύσκολη, τα βάζα με πίκλες ανοίγουν δυσκολότερα.

Ανακατανομή Λίπους

Ενώ τα ανδρογόνα ενθαρρύνουν το σώμα να εναποθέτει λίπος σε μεγάλο βαθμό στην κοιλιά, τα οιστρογόνα ενθαρρύνουν το σώμα να εναποθέτει λίπος στους μηρούς, τους γλουτούς και τους γοφούς. Η αλλαγή ορμονικού προφίλ προκαλεί την εναπόθεση των νέων λιπών στα σημεία που προτιμούνται από το προφίλ των οιστρογόνων, και τα λίπη που αποθηκεύτηκαν με το προηγούμενο ορμονικό προφίλ σιγά-σιγά διασπώνται. Αυτό δημιουργεί την ψευδαίσθηση της ανακατανομή λίπους, καθώς αλλάζει το σχήμα του σώματος. Η μέση συρρικνώνεται και το μικρότερο σημείο της βρίσκεται ακριβώς κάτω από το θώρακα, και η κοιλιά γίνεται πιο μαλακή και πιο επίπεδη.

Επειδή τα οιστρογόνα εναποθέτουν βάρος πολύ χαμηλότερα στο σώμα και η μυϊκή μάζα στο άνω μέρος του σώματος χάνεται, αυτό μειώνει το κέντρο βάρους, κάτι που μεταβάλλει το βάδισμα. Γίνεται πιο φυσικό να μετακινείται το σώμα μαζί με τους γοφούς κατά το περπάτημα, αντί οι ώμοι.

Αλλαγές Χαρακτηριστικών Προσώπου

Παράλληλα με την ανακατανομή του σωματικού λίπους, ανακατανέμεται και το λίπος στο πρόσωπο. Ο λαιμός, το πηγούνι και η γραμμή του σαγονιού λεπταίνουν, ενώ τα χείλη και τα άνω μάγουλα φουσκώνουν. Το μέτωπο και τα άνω βλέφαρα ανασηκώνονται, κάνοντας ένα μεγαλύτερο ποσοστό των ματιών να είναι εμφανές. Οι αλλαγές στο δέρμα και τους μύες γύρω από τα μάτια μπορούν να αλλάξουν το σχήμα του οφθαλμού, φέρνοντας αλλαγές το εστιακό βάθος και την καθαρότητα της όρασης. Το χρώμα των ματιών μπορεί επίσης να αλλάξει και να γίνει πιο έντονο, καθώς η τεστοστερόνη προκαλεί την εξασθένηση του χρώματος της ίριδας.

Αυτή είναι μια εξαιρετικά μικρή και αργή διαδικασία που διαρκεί χρόνια, και είναι εύκολο να σκεφτεί κανείς ότι τίποτα απολύτως δεν έχει αλλάξει. Συνιστούμε τη λήψη selfies για εύκολη σύγκριση.

Αλλαγές Στα Μαλλιά

Με τη μείωση των ανδρογόνων, η ροή του αίματος στις ρίζες των μαλλιών αυξάνεται. Οι τρίχες που είχαν χαθεί λόγω της ανδρογενετικής αλωπεκίας ενδεχομένως να επανενεργοποιηθούν, προκαλώντας αλλαγές στη γραμμή των μαλλιών και γέμισμα στα φαλακρά σημεία. Οι τρίχες γίνονται παχύτερες και οι ρίζες δυναμώνουν, επιτρέποντας στα μαλλιά να αναπτύσσονται σε μεγαλύτερα μήκη.

Με αυτή την πάχυνση, η σγουράδα μπορεί να γίνει πιο έντονη και μπορεί επίσης να εμφανιστεί μια αλλαγή στο χρώμα των μαλλιών. Ένα άτομο ενδεχομένως να διαπιστώσει ότι τα μαλλιά του αποκτούν μια υφή που μοιάζει περισσότερο με της μητέρας του παρά με του πατέρα του.

Πρόσθια Κλίση της Πυέλου

Καθώς οι μυϊκοί ιστοί ατροφούν, η ευλυγισία των συνδέσμων αυξάνεται, και το βάρος μετατοπίζεται χαμηλότερα στο σώμα, ο προσανατολισμός του πυελικού οστού σε σχέση με τη σπονδυλική στήλη και τα μηριαία οστά περιστρέφεται προς τα εμπρός κατά περίπου 10-20 μοίρες. Αυτές είναι αρκετές ώστε να προκαλέσουν μια αλλαγή στην ευθυγράμμιση της σπονδυλικής στήλης και των ισχίων, αυξάνοντας την καμπύλη της πλάτης και κάνοντας τους γλουτούς να προεξέχουν. Η πρόσθετη καμπύλωση στην πλάτη μπορεί να προκαλέσει μια σχετική μείωση 2,5-5 εκατοστών στο συνολικό ύψος, ανάλογα με το σχήμα της πυέλου.

Σημείωση: αυτό ΔΕΝ είναι το ίδιο με την περιστροφή του ισχίου που συμβαίνει στην εφηβεία και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σε άτομα στα οποία αποδόθηκε το θηλυκό φύλο κατά τη γέννηση. Αυτή είναι αποτέλεσμα της ανακατανομής των οστικών κυττάρων, αλλάζοντας δηλαδή το σχήμα του ίδιου του πυελικού οστού. Ωστόσο, η περιστροφή του ισχίου μπορεί να συμβεί εάν το άτομο είναι αρκετά νέο ώστε να βρίσκεται ακόμα στην πρώτη εφηβεία, όπου το σώμα παράγει αυξημένη αυξητική ορμόνη. Έχουν επίσης υπάρξει παραδείγματα περιστροφής του ισχίου που συμβαίνει για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε τρανς ηλικιωμένους. Το 2017, μια 80χρονη τρανς γυναίκα ανέφερε στο reddit ότι κατά τη διάρκεια των 30 ετών που έλαβε ορμονοθεραπεία, ο γιατρός της παρατήρησε αλλαγές στη λεκάνη της που συμφωνούν με την περιστροφή του ισχίου των γυναικών.

Μειωμένη Ανοχή στην Καφεΐνη, το Αλκοόλ ή/και στις Ψυχοτρόπες Ουσίες

Λιγότερη σωματική μάζα σημαίνει λιγότερο αίμα για την αραίωση χημικών ουσιών. Η απώλεια τεστοστερόνης συνεπάγεται επίσης βραδύτερο μεταβολικό ρυθμό, μειώνοντας την ταχύτητα με την οποία οι τοξίνες αποβάλλονται από την κυκλοφορία του αίματος. Ορισμένα αντιανδρογόνα ασκούν επίσης πίεση στο συκώτι, μειώνοντας περαιτέρω την ταχύτητα επεξεργασίας των χημικών ουσιών.

Ψυχικές Αλλαγές

Όπως καλύφθηκε στην ενότητα «Βιοχημική Δυσφορία», οι εγκέφαλοι δύνανται να είναι προρυθμισμένοι ως προς ένα συγκεκριμένο ορμονικό προφίλ, και η λειτουργία με λάθος προφίλ είναι σαν να χρησιμοποιεί κανείς φορητό υπολογιστή με χαμηλές μπαταρίες ή υπερθερμασμένο επεξεργαστή. Η έναρξη της ορμονοθεραπείας σχεδόν καθολικά οδηγεί σε παύση των συμπτωμάτων αποπροσωποποίησης και αποπραγματοποίησης (DPDR) εντός των πρώτων δύο εβδομάδων. Η «εγκεφαλική ομίχλη» διαλύεται, και γίνεται ευκολότερο να επικεντρωθεί ένα άτομο σε σύνθετες έννοιες (υπό την υπόθεση ότι δεν έχει άλλες δυσκολίες νοητικής επεξεργασίας, όπως ΔΕΠΥ).

ΔΕΠΥ

Στην περίπτωση που ένα άτομο έχει ΔΕΠΥ, μπορεί να υπάρξουν κάποιες αλλαγές στα συμπτώματά του. Τα ανδρογόνα ενισχύουν τη λειτουργία των υποδοχέων ντοπαμίνης, επομένως η μείωση της τεστοστερόνης μπορεί να μειώσει το δυναμικό ενεργοποίησης της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο. Η ντοπαμίνη είναι ένας σημαντικός νευροδιαβιβαστής στη συμπεριφορά της εργαζόμενης μνήμης, της βραχυπρόθεσμης μνήμης του εγκεφάλου. Η λιγότερη εργαζόμενη μνήμη κάνει το άτομο πιο επιρρεπείς σε διάσπαση προσοχής και του δίνει μεγαλύτερη δυσκολία στο να διατηρεί γνωστικά φορτία.

Τα καλά νέα είναι ότι η οιστραδιόλη ωθεί τον εγκέφαλο να παράγει ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ντοπαμίνη.

Συναισθηματική Επέκταση

Η ανακούφιση των συμπτωμάτων αποπροσωποποίησης και αποπραγματοποίησης σχεδόν καθολικά συνοδεύονται από μεγαλύτερο εύρος συναισθημάτων και δυνατότητα έκφρασης αυτών. Ο στωικισμός και η αποσύνδεση εξαφανίζονται και τα συναισθήματα προσγειώνονται με πολύ μεγαλύτερη ένταση. Τα θετικά γίνονται θετικότερα και τα αρνητικά αρνητικότερα. Όσα άτομα δεν μπορούσαν να κλάψουν πριν από τη φυλομετάβαση, τώρα ίσως να μπορούν, τόσο από λύπη όσο και από χαρά.

Δυστυχώς, αυτό σημαίνει επίσης ότι, αν έχουν κάποιο ψυχικό τραύμα από γεγονότα που συνέβησαν νωρίτερα στη ζωή τους (και ποιος δεν έχει), μπορεί να αρχίσουν να αντιμετωπίζουν επεισόδια μετατραυματικού στρες. Γι’ αυτό είναι καλό (και, σε ορισμένες χώρες, απαραίτητο) να έχουν έναν ψυχοθεραπευτή.

Εναλλαγές Διάθεσης

Καθώς τα επίπεδα οιστρογόνων κυμαίνονται μεταξύ των δόσεων, ένα άτομο μπορεί να παρατηρήσει αισθητές (και μερικές φορές δραματικές) αλλαγές στη διάθεσή του. Εμφανίζεται ανεξήγητο κλάμα, εμφανίζεται οργή προεμμηνορροϊκού συνδρόμου, και θα πρέπει να είναι προετοιμασμένα για αυτό.

Όρεξη

Πολλά άτομα αναφέρουν ότι δεν μπορούν να φάνε όσο μπορούσαν πριν από τη μετάβαση. Οι απώλειες μυών στα χέρια και τους ώμους κάνουν το σώμα να έχει μειωμένη ικανότητα καύσης λιπιδίων, και ως εκ τούτου το αίσθημα της χόρτασης εμφανίζεται νωρίτερα.

Ωστόσο, η προγεστερόνη αυξάνει τη μιτοχονδριακή λειτουργία στο σώμα, ενισχύοντας τον μεταβολικό ρυθμό. Αυτή μπορεί να προκαλέσει αύξηση της όρεξης, καθώς το σώμα προσπαθεί να αναπληρώσει τις θερμίδες που καίγονται.

Ωστόσο, τα άτομα που λαμβάνουν θηλυκοποιητική ορμονοθεραπεία αναφέρουν συχνά ότι δεν μπορούν να φάνε τόσο φαγητό όσο μπορούσαν πριν. Πολλοί αναφέρουν ότι χορταίνουν νωρίτερα από τότε.

Ύπνος

Πολλά άτομα αναφέρουν ότι έχουν καλύτερα πρότυπα ύπνου μετά την έναρξη της ορμονοθεραπείας. Αυτό πιθανότατα αποτελεί παράγοντα ανακούφισης από την αποπροσωποποίηση και αποπραγματοποίηση, καθώς φαίνεται να εμφανίζεται τόσο σε τρανσθηλυκά όσο και σε τρανσαρσενικά άτομα. Ωστόσο, η έναρξη χορήγησης προγεστερόνης μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα του ύπνου, επιτρέποντας βαθύτερο ύπνο και περισσότερα όνειρα.

Εξωστρέφεια

Είναι εξαιρετικά συνηθισμένο για όλα τα τρανς άτομα να γίνονται πολύ πιο κοινωνικά μετά τη μετάβαση. Αυτό μπορεί να μην είναι στην πραγματικότητα παράγοντας της ορμονοθεραπείας, αλλά να είναι απλώς αποτέλεσμα του ότι δε χρειάζεται πλέον να καταπιέζουν μεγάλα τμήματα της προσωπικότητάς τους.

Βελτιώσεις των Αισθήσεων

Έχει αποδειχθεί αρκετές φορές ότι η ορμονοθεραπεία για τρανς άτομα προκαλεί αλλαγές στην κατανομή της φαιάς και της λευκής ουσίας στον εγκέφαλο, ανεξαρτήτως της ορμόνης που λαμβάνουν. Νέες δομές και οδοί σχηματίζονται ως αποτέλεσμα της μεταβολής των ορμονικών προφίλ, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα αλλαγές στην αντίληψη των αισθήσεων. Αυτές είναι μερικές από τις αλλαγές που έχουν παρατηρηθεί και αναφερθεί, αλλά δεν είναι σαφές εάν αυτό οφείλεται στις ίδιες τις ορμόνες ή στο ότι ο εγκέφαλος λαμβάνει τις ορμόνες για τις οποίες είναι προορισμένος.

• Βελτιωμένη αίσθηση όσφρησης, ειδικά των σωματικών οσμών άλλων ανθρώπων. Η μυρωδιά του ιδρώτα γίνεται πολύ ευδιάκριτη· άλλοτε και υπερβολικά έντονη
• Βελτιωμένη αντίληψη χρωμάτων. Τα χρώματα μπορεί να γίνουν πιο έντονα, πιο πλούσια.
• Βελτιωμένη χωρική επίγνωση. Πολλά τρανς άτομα εμφανίζουν κακή ιδιοδεκτικότητα, καθώς και μια τάση προς αδεξιότητα, η οποία εξαφανίζεται μετά την έναρξη της ορμονοθεραπείας.
• Αλλαγές στην αντίληψη της γεύσης. Ορισμένα τρόφιμα γίνονται περισσότερο ή λιγότερο εύγευστα. Ο κόλιανδρος, για παράδειγμα, μπορεί να γίνει περισσότερο ή λιγότερο σαπωνώδης. Αυξημένη ανοχή στην καψαϊκίνη (η ουσία που κάνει καυτερές τις πιπεριές). Η σοκολάτα και το κρασί γίνονται πιο γευστικά.

Οι χρήστες σπιρονολακτόνης συχνά αναπτύσσουν έντονη επιθυμία για τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι, όπως τουρσιά, ελιές, ή πατατάκια. Αυτό συμβαίνει επειδή η σπιρονολακτόνη είναι ένα καλιοσυντηρητικό διουρητικό που τα κάνει να αποβάλλουν όλο το νάτριο που καταναλώνουν. Ο εγκέφαλος δημιουργεί έντονη επιθυμία για να τα ενθαρρύνει να αντικαταστήσουν αυτό το νάτριο.

Χωρική Μετατόπιση, Μειωμένη Εμπιστοσύνη

Τα άτομα που λαμβάνουν θηλυκοποιητική ορμονοθεραπεία συχνά αναφέρουν την εμπειρία του να νιώθουν μικρότερα στον κόσμο, ακόμα και όταν φορούν τακούνια. Τα άτομα που είναι ψηλότερα από εκείνα τους φαίνονται σαν βουνά, και οι χώροι τους φαίνονται μεγαλύτεροι.

Έχουν επίσης αναφέρει μια τάση να είναι λιγότερο επιρρεπή στο να ξεκινούν καβγάδες, καθώς και μια επιθυμία να αποφεύγουν την οποιαδήποτε αντιπαράθεση αντί να τη δημιουργούν. Η τεστοστερόνη έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει την αίσθηση αυτοπεποίθησης ενός ατόμου και η μείωσή της έχει το αντίθετο αποτέλεσμα.

Αλλαγές στα Αναπαραγωγικά Όργανα

Όλα τα αναπαραγωγικά όργανα κατασκευάζονται από τους ίδιους ιστούς· απλώς λαμβάνουν διαφορετικό σχήμα κατά τη διάρκεια της κύησης. Μεγάλο μέρος της «συμπεριφοράς» αυτών των ιστών ρυθμίζεται από τις ορμόνες που κυκλοφορούν στο σώμα. Τα υγρά των αναπαραγωγικών οργάνων, η υφή, η ευαισθησία, και η στυτική συμπεριφορά είναι όλες ορμονικές εκφράσεις. Όταν αφαιρείτε τα ανδρογόνα και προσθέτετε οιστρογόνα, αυτοί οι ιστοί αρχίζουν να συμπεριφέρονται σαν να έχουν το σχήμα ενός αιδοίου, παρόλο που δεν είναι.

Αύξηση Ευαισθησίας

Το δέρμα στη βάλανο και τον κορμό του πέους γίνεται πολύ πιο λεπτό και εύθραυστο, πιο επιρρεπές στο σχίσιμο και τον ερεθισμό, ενώ παράλληλα γίνεται έντονα πιο ευαίσθητο στην αφή. Ολόκληρο το όργανο γίνεται επίσης πολύ πιο ευαίσθητο ως προς την πίεση, και η δόνηση γίνεται πιο ερωτική σε σχέση με την παλλόμενη κίνηση, η οποία μπορεί να γίνει επίπονη.

Ύγρανση και Γυναικεία Οσμή

Το δέρμα κατά μήκος του πέους αρχίζει να εκκρίνει τα ίδια υγρά με αυτά του κόλπου, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της διέγερσης (ναι, τα τρανς κορίτσια «υγραίνονται»). Αυτά τα υγρά ενθαρρύνουν την ανάπτυξη του ίδιου μικροβιώματος που αναπτύσσεται μέσα στον κόλπο. Ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων σημαίνει ότι η οσμή (και η γεύση) του πέους αλλάζει για να ευθυγραμμιστεί περισσότερο με αυτή του αιδοίου.

Αλλαγές στο Χρώμα και την Υφή

Το όσχεο είναι ένα ανάλογο των εξωτερικών και εσωτερικών χειλών. Αυτό αποκτά μια πιο απαλή, πιο «βελούδινη» υφή, που εκτείνεται προς τα κάτω στο περίνεο. Το δέρμα κατά μήκος της περινεϊκής ραφής (η κάθετη γραμμή όπου βρισκόταν το άνοιγμα του αιδοίου πριν σχηματιστεί το όσχεο) επίσης σκουραίνει. Μερικοί άνθρωποι εμφανίζουν ένα είδος ραβδωτού μοτίβου κατά μήκος του οσχέου.

Λιγότερες Στύσεις

Χωρίς ελεύθερη τεστοστερόνη, τα επίπεδα της διυδροτεστοστερόνης στην κυκλοφορία του αίματος μειώνονται σημαντικά. Η διυδροτεστοστερόνη παίζει σημαντικό ρόλο στη δημιουργία τυχαίων στύσεων κατά τη διάρκεια του ύπνου μέσω της διεύρυνσης του προστάτη, και αυτές οι στύσεις είναι υπεύθυνες για τη διατήρηση του στυτικού ιστού. Χωρίς διυδροτεστοστερόνη, ο προστάτης συρρικνώνεται ξανά και οι τυχαίες στύσεις σταματούν.

Ωστόσο, αυτό σημαίνει ότι ο στυτικός ιστός θα αρχίσει να ατροφεί. Η παρατεταμένη ατροφία θα οδηγήσει σε συρρίκνωση ολόκληρου του οργάνου, καλώς ή κακώς. Το σχήμα του πέους αλλάζει καθώς συμβαίνει αυτό, και συχνά γίνεται πιο κωνικό. Η βάλανος είναι το πρώτο μέρος που συρρικνώνεται και μπορεί να χάσει την ικανότητα να γίνεται άκαμπτη. Το διεισδυτικό σεξ μπορεί να γίνει πιο δύσκολο, και οι ίδιες οι στύσεις μπορεί να είναι επίπονες.

Αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί με την τακτική πρόκληση στύσεων, αλλά αυτό ενδεχομένως να γίνει πιο δύσκολο με την πάροδο του χρόνου.

Διάφανο Οργασμικό Υγρό

Το μεγαλύτερο μέρος των υγρών που αποτελούν την εκσπερμάτιση προέρχεται από τον προστάτη. Είναι ένα εντελώς διάφανο υγρό, με υφή γλίτσας. Το λευκό χρώμα και η κολλώδης υφή που συνήθως αποδίδεται στην ανδρική εκσπερμάτιση προκαλούνται από το σπέρμα και το σπερματικό υγρό των όρχεων. Η παραγωγή τόσο του σπέρματος όσο και του σπερματικού υγρού είναι προϊόν της λειτουργίας των όρχεων. Καθώς οι όρχεις σταματούν να λειτουργούν (είτε λόγω αντιανδρογόνων είτε λόγω οιστρογονικής κυριαρχίας), αυτά τα υγρά σταματούν, αφήνοντας μόνο τα υγρά του προστάτη.

Μερικά άτομα χάνουν ακόμη και αυτό, και σταματούν να έχουν οποιεσδήποτε εκκρίσεις κατά τη διάρκεια του οργασμού.

Περιττό να πούμε ότι αυτό φέρνει σε γενικές γραμμές στειρότητα. Σε αντίθεση με όσα αναφέρουν ορισμένες πηγές, αυτή ΔΕΝ είναι μόνιμη, και πολλοί άνθρωποι έχουν καταφέρει να αποκαταστήσουν τη λειτουργικότητα των όρχεων διακόπτοντας την ορμονοθεραπεία, είτε για να γυρίσουν πίσω στο φύλο που τους αποδόθηκε κατά τη γέννηση, είτε για αναπαραγωγικούς σκοπούς.

Ατροφία Όρχεων

Από τη στιγμή που οι όρχεις σταματούν να λειτουργούν, τα κύτταρα αρχίζουν να ατροφούν, συρρικνώνοντας τους όρχεις με την πάροδο του χρόνου. Αυτή η ατροφία ενδεχομένως να συνοδεύεται από πόνο, μερικές φορές ως πιάσιμο ή ασθενής παλμική αίσθηση, και μερικές φορές με τη μορφή μικρών «σπινθήρων» πόνου που ταξιδεύουν κατά μήκος του περινεϊκού νεύρου από τους όρχεις μέχρι τον πρωκτό.

Σεξουαλικές Αλλαγές

Η αρχική έναρξη της ορμονοθεραπείας μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη απώλεια της σεξουαλικής επιθυμίας, καθώς τα επίπεδα τεστοστερόνης πέφτουν κατακόρυφα. Αυτό μπορεί να διαρκέσει 3-12 μήνες και, σε ορισμένες περιπτώσεις, να μην επιστρέψει καθόλου. Η έναρξη χορήγησης προγεστερόνης συχνά χρησιμεύει ως καταλύτης για την επιστροφή της. Εάν/όταν η σεξουαλική επιθυμία επανέλθει, η νέα σεξουαλική επιθυμία μπορεί να είναι μια εντελώς διαφορετική εμπειρία που στην αρχή να μην είναι αναγνωρίσιμη.

Αυξημένες Ερωτογενείς Ζώνες

Ολόκληρο το σώμα γίνεται πιο ευαίσθητο στο άγγιγμα, και με αυτό ξεκλειδώνει ισχυρότερες ερωτογενείς ζώνες. Το στήθος, η κοιλιά, το εσωτερικό των μηρών και ο λαιμός, ειδικότερα, προκαλούν μεγαλύτερη ερωτική διέγερση.

Οργασμός

Ο οργασμός αλλάζει σημαντικά, τόσο στον τρόπο που αναπτύσσεται όσο και στον τρόπο που βιώνεται (περισσότερες πληροφορίες στον παραπάνω σύνδεσμο), αλλά επιπλέον, αν ένα άτομο είναι τυχερό, θα αποκτήσει την ικανότητα να γίνει πολυοργασμικό χωρίς ανερέθιστη περίοδο. Το κόστος αυτού είναι ότι ο οργασμός μπορεί να γίνει πιο δύσκολος στην επίτευξη και κάποιος πρέπει να μάθει ξανά από την αρχή πώς να τον επιτυγχάνει. Γίνεται επίσης πιο εύκολο να επιτευχθεί με έναν σύντροφο, κάτι που μπορεί να ήταν το αντίθετο πριν.

Έλξη

Δεν είναι καθόλου ανήκουστο για ένα τρανς άτομο το να βιώσει μια αλλαγή στον σεξουαλικό του προσανατολισμό κατά τη φυλομετάβαση. Αυτό είναι σχεδόν πάντα αποτέλεσμα της άρσης αυτοεπιβαλλόμενων ψυχικών εμποδίων, αλλά η ορμονοθεραπεία συχνά παίζει ρόλο σε αυτήν την άρση. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό περιλαμβάνει απλώς μια επέκταση της έλξης κάποιου, από ετεροφυλόφιλο ή ομοφυλόφιλο σε αμφιφυλόφιλο/πανφυλόφιλο, αλλά μερικά άτομα ανακαλύπτουν επίσης ότι η έλξη τους είχε σε μεγάλο βαθμό τις ρίζες της στο προσωπικό συμφέρον και ότι η πραγματική τους έλξη είναι αντίστροφη.

Κυκλικά Συμπτώματα που μοιάζουν με Περίοδο

Προφανώς, δεν εννοούμε τη ροή του αίματος. Αυτό θα ήταν γελοίο. Τα συμπτώματα ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό (όπως ακριβώς και στις cis γυναίκες) και συνήθως διαρκούν 2-4 ημέρες, επαναλαμβανόμενα κάθε 26-32 ημέρες (αν και ορισμένα άτομα αναφέρουν ότι τα βιώνουν κάθε δύο εβδομάδες). Αυτό συμβαίνει ανεξάρτητα από τον προγραμματισμό λήψης των φαρμάκων. Η χρήση μιας εφαρμογής παρακολούθησης περιόδου όπως το Clue μπορεί να αποκαλύψει το μοτίβο.

• Κράμπες στο έντερο και τους κοιλιακούς μύες, που κυμαίνονται από ένα ελαφρύ φτερούγισμα στο έντερο έως ισχυρούς επώδυνους σπασμούς.
• Φούσκωμα και κατακράτηση υγρών
• Αέρια, διάρροια και άλλα εντερικά προβλήματα.
• Συναισθηματική αστάθεια, εναλλαγές διάθεσης και παράλογες σκέψεις
• Αυξημένη κατάθλιψη και δυσμορφία
• Αποπροσωποποίηση ή αποσύνδεση.
• Αυξημένη δυσφορία
• Ευερεθιστότητα (Προεμμηνορροϊκό σύνδρομο)
• Πόνοι στους μύες και τις αρθρώσεις
• Διόγκωση του μαστού και ευαισθησία στις θηλές
• Ακμή
• Κόπωση
• Αλλαγές στην όρεξη και αυθόρμητες επιθυμίες (π.χ.: όρεξη για σοκολάτα)
• Αυθόρμητες μεταβολές στην ερωτική διάθεση
• Αλλαγές στην οσμή των γεννητικών οργάνων

Όχι, δεν έχουν γίνει ακόμη μελέτες σχετικά με αυτό, αλλά έχει αναφερθεί από πάρα, πάρα πολλά άτομα για να αποτελεί μια απλή ανωμαλία (και εγώ έχω κάποια από αυτά τα συμπτώματα), και έχει επιβεβαιωθεί από τους γιατρούς πολλών ατόμων. Υπάρχει επίσης προηγούμενο αυτού του γεγονότος με cis γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε πλήρη υστερεκτομή (γνωρίζω προσωπικά δύο cis γυναίκες που έχουν κύκλους αλλά δεν έχουν περίοδο, χωρίς καμία ιατρική παρέμβαση).

Όταν το σώμα λειτουργεί με οιστρογόνα και προγεστερόνη, ενεργοποιείται μια γονιδιακή αλληλουχία η οποία δίνει εντολή στον υποθάλαμο να επιχειρήσει να ελέγξει κυκλικά τη συμπεριφορά των ωοθηκών και της μήτρας, ανεξάρτητα από την απουσία ωοθηκών ή μήτρας στο σώμα, όπως ακριβώς συμβαίνει και σε άτομα στα οποία αποδόθηκε το θηλυκό φύλο κατά τη γέννηση. Αυτός ο κύκλος επηρεάζει πολλά όργανα και υποσυστήματα στο σώμα, προκαλώντας την απελευθέρωση ποικίλων διαφορετικών ορμονών και ενζύμων που μπορούν να επηρεάσουν τη λειτουργία του οργανισμού, ή ακόμη και τη συμπεριφορά.

Μια πιο λεπτομερής εξήγηση αυτού του φαινομένου θα δοθεί σε κάποια μεταγενέστερη έκδοση του ιστότοπου.

Επιλογή

Τι πάει να πει «επιλογή»; Όχι, δεν αναφέρομαι στην ελεύθερη βούληση και στη μοίρα. Αυτές οι δύο έννοιες δε σχετίζονται με το παρόν άρθρο. Ωστόσο, στο πλαίσιο του φύλου, πιστεύω ότι είναι σημαντικό να λάβουμε υπ’ όψιν τις διαδικασίες που μας οδηγούν στη λήψη αποφάσεων.

Στη θεωρία λήψης αποφάσεων, οι επιλογές χωρίζεται σε δύο κομμάτια· σε προτιμήσεις και προοπτικές. Οι προοπτικές είναι τα διαφορετικά μονοπάτια που βρίσκονται μπροστά μας, δηλαδή το άλυτο δυναμικό οποιασδήποτε επιλογής. Οι προτιμήσεις είναι οι εσωτερικοί παράγοντες που μας οδηγούν προς μια προοπτική έναντι μιας άλλης. Μερικές φορές πρόκειται για εξαιρετικά σαφείς, ορθολογικές επιλογές που μπορούμε να περιγράψουμε εύκολα με τη γλώσσα. Τα κίνητρα αυτών προέρχονται από αυτό που ονομάζεται «ορθολογικός νους». Εξίσου συχνά, όμως, αυτές οι προτιμήσεις μας έρχονται χωρίς σαφή συλλογισμό, πηγάζοντας από προηγούμενες εμπειρίες, βιοχημικές κινητήριες δυνάμεις ή/και ενστικτώδεις παρορμήσεις που απλώς υπάρχουν μέσα μας. Μερικές φορές η προτίμησή μας είναι απλώς ένα ένστικτο μέσα μας. Οι υποστηρικτές της ενσυνειδητότητας το ονομάζουν αυτό «συναισθηματικό νου».

Ανεξάρτητα από την προέλευσή τους, οι προτιμήσεις διαμορφώνονται και από τη θέση τους ανάμεσα σε δύο πόλους. Ευχαρίστηση και δυσανασχέτηση. Γαλήνη και δυσαρμονία. Ευφορία και δυσφορία. Ό,τι και να κάνουμε, κάθε επιλογή μας προέρχεται είτε από θετικά, είτε από αρνητικά ερεθίσματα. Όταν αντιμετωπίζουμε δύο επιλογές, θα επιλέξουμε αυτήν που θεωρούμε πιο ωφέλιμη ή λιγότερο επιβλαβή για τις δικές μας εσωτερικές ανάγκες.

Τι σχέση έχει αυτό με το φύλο; Το φύλο ενός ατόμου δεν είναι επιλογή. Προέρχεται από κάπου βαθιά μέσα του, σε ένα επίπεδο της εγκεφαλικής λειτουργίας που δεν υπόκειται σε αλλαγές. Υπάρχουν παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν σε διακύμανση της αντίληψης ενός ατόμου για το φύλο του (όπως στα άτομα με ρευστό φύλο και στα άτομα με διασχιστική διαταραχή ταυτότητας), και ένα άτομο μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που περιγράφει το φύλο του με την πάροδο του χρόνου, αλλά κανείς δεν επιλέγει την ταυτότητα φύλου του. Eπιλέγει μόνο του πώς θα την παρουσιάσει στον υπόλοιπο κόσμο.

Αυτές οι επιλογές, αυτές οι προτιμήσεις, καθορίζονται από το τι μας κάνει να νιώθουμε καλά και τι μας κάνει να νιώθουμε άσχημα. Ένα άτομο που επιλέγει να αυτοπροσδιορίζεται δημόσια ως διαφορετικό φύλο από αυτό που του έχει αποδοθεί κατά τη γέννησή του, κάνει αυτήν την επιλογή βάσει του τΙ του φαίνεται ορθό. Ένα άτομο που υπερασπίζεται την ταυτότητά του, το κάνει βάσει του τι του φαίνεται εσφαλμένο. Εμείς, ως τρανς άτομα, κάνουμε αυτές τις επιλογές ενάντια στο κοινωνικό στίγμα και τις διακρίσεις που συνοδεύουν την ετικέτα «τρανς». Μάλιστα, δεν είναι αμελητέος ο αριθμός τρανς ατόμων επιλέγει να εγκαταλείψει αυτήν την «ταμπέλα», και να κρύψει την τρανς ταυτότητά του μόλις αυτό γίνεται δυνατό. Ακόμα, όμως, και μεταξύ των ατόμων που συνεχίζουν να φορούν την ταμπέλα αυτή, πολλά τρανς άτομα αποδέχονται την ασφάλεια του να θεωρούνται cis από τους άλλους, και δεν μπαίνουν στη διαδικασία να «διορθώνουν» τους άλλους. Αυτή είναι, και πάλι, μια επιλογή. Το να είναι «εμφανώς τρανς» δημιουργεί αρνητικές εμπειρίες για αυτά.

Υπάρχουν και άτομα που βρίσκουν την άβολη την ιδέα «η ευφορία και η δυσφορία είναι κεντρικά κίνητρα πίσω από την ασυμφωνία των φύλων». Θα μπορούσε να πει κανείς ότι βιώνουν δυσφορία με την έννοια της δυσφορίας. Ρωτήστε τα, «αν πιστεύετε ότι δεν έχετε δυσφορία, γιατί υιοθετήσατε την τρανς ετικέτα;» Αυτή η επιλογή δε συνέβη στο κενό. Ακόμα και αν τα κίνητρά εδώ πηγάζουν εξ ολοκλήρου από χαρούμενα συναισθήματα, αναρωτηθείτε πώς αισθάνεστε όταν το φύλο σας δε γίνεται σεβαστό από τους άλλους. Πώς αισθάνεστε όταν οι άλλοι ακυρώνουν την ταυτότητά σας;

Δεν είναι μια κατάσταση ανησυχίας ή γενικευμένης δυσαρέσκειας;

Αυτό λέγεται δυσφορία, μωρό μου.

Είμαστε εδώ, είμαστε κουήρ.

Κάθε χρόνο, βλέπουμε νέες μελέτες να δείχνουν αύξηση του τρανς πληθυσμού. Καθώς υπάρχει μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση, όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν τι ήταν λάθος στη ζωή τους τόσα χρόνια και ανακαλύπτουν το φύλο τους. Άτομα που έκαναν φυλομετάβαση πριν από δεκαετίες χρησιμοποιούν περήφανα την ταμπέλα «τρανς». Η GLAAD εκτιμά ότι έως και 3% του πληθυσμού θα μπορούσε να είναι τρανς, και προσωπικά έχω δει αριθμούς που φτάνουν έως και 5% ή ακόμα και 10%, από πιο γενναιόδωρες εκτιμήσεις. Όσο περισσότερο κατανοούμε το φύλο και όσο περισσότερους όρους ανακαλύπτουμε για να το περιγράψουμε, τόσο περισσότερο οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι η αυστηρώς ορισμένη δομή του «αρσενικού» και «θηλυκού» που έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε είναι, τελικά, άκυρη.

Βέβαια, αυτή η αλλαγή τρομάζει κάποιους ανθρώπους. Τρομάζει τους συντηρητικούς, που βλέπουν τις πατριαρχικές κοινωνικές δομές να διαλύονται υπό τη νέα αντίληψη του φύλου· τρομάζει τα τρανς άτομα «παλιάς σχολής», τα οποία έκαναν μετάβαση υπό τους κανόνες του Χάρι Μπέντζαμιν, ενώ τώρα βλέπουν τόσους πολλούς ανθρώπους να αποκτούν εύκολα αυτό για το οποίο εκείνα έπρεπε να παίξουν θέατρο, να πουν ψέματα, και να χειραγωγήσουν άλλους για να το πετύχουν, φοβούμενα ότι αν ο οποιοσδήποτε μπορεί να είναι τρανς, η κοινωνία θα σταματήσει να παίρνει στα σοβαρά τα τρανς άτομα· τρομάζει τις μισογυνιστικές ή μισανδριστικές ομάδες κατά των τρανς ατόμων, που αγωνίζονται τόσο σκληρά για να ακυρώσουν τα δικαιώματα των τρανς ατόμων, επειδή πιστεύουν ότι, αν ο οποιοσδήποτε μπορεί να είναι άνδρας ή γυναίκα, η ιδιότητά τους ως άνδρας ή γυναίκα βλάπτεται.

Δεν υφίσταται το «λέει ότι είναι τρανς επειδή είναι της μόδας».

Δεν υφίσταται η «δυσφορία φύλου ταχείας εξέλιξης».

Δεν υφίσταται το «προσπαθούν να κάνουν τα παιδιά μας τρανς».

Αυτές οι νοοτροπίες πρέπει να σταματήσουν.