Mechanizmy obronne

Dorastanie w szafie, nawet gdy nie wiesz, że to szafa, staje się egzystencją zbudowaną na fundamentach mechanizmów obronnych, mających na celu złagodzenie dysforii. Oto kilka sposobów, w jakie mechanizmy obronne mogą działać w codziennym życiu osób w trans szafie:

• Kiedy gra wideo daje ci opcję wybrania płci, masz tendencję do wybierania płci innej niż przypisana ci przy urodzeniu. Mogą temu towarzyszyć wyjaśnienia broniące tego wyboru. “Domyślnie był facet i nie miało to dla mnie znaczenia”, “Nie chcę godzinami patrzeć na tyłek faceta”.
• Preferencja do literatury i filmów z postaciami płci zgodnej z twoją tożsamością płciową albo takich, które łamią normy płciowe (“Mulan”, “Małe kobietki”).
• Ujście w pornografii, które zaspokaja silne pragnienia albo z którym bardziej się identyfikujesz, takie jak pociąg do gejowskiego/lesbijskiego porno, ślubnych kinków albo sekwencji transformacyjnych.
• Crossdressing albo drag.
• Wynajdywanie wymówek, aby ściąć albo zapuszczać włosy.
• Golenie włosów na ciele albo, przeciwnie, odmowa golenia włosów, których się od ciebie oczekuje.
• Noszenie luźnych, workowatych ubrań, które kryją kształt twojego ciała.
• Unikanie zgromadzeń społecznych, kiedy to tylko możliwe, izolowanie się.
• Duże wyedukowanie w pewnych upłciowionych tematach, jak na przykład męski albo żeński dizajn odzieżowy.
• Obsesyjne ćwiczenia fizyczne (u osób o żeńskiej płci przypisanej przy urodzeniu).
• Pomaganie cis osobom partnerskim przeciwnej płci z kupowaniem ciuchów jako substytut własnych pragnień takiej prezencji.

Z uwagi na to, ile krzywdy wyrządzane jest nonkonformistycznym płciowo dzieciom, wiele trans osób nauczyło się w trakcie dorastania ukrywać z konieczności swoją naturalną osobowość. Wiele opowiada o swojej fazie, kiedy próbowały “wkupić się w łaski” przypisanej im płci, odgrywając męskość albo kobiecość aż do ekstremów, aby spróbować się “naprawić”. Prowadzi do to represyjnych tendencji, które mogą z pozoru sprawiać wrażenie toksycznych, ale są tak naprawdę skutkiem prób ukrycia swojego prawdziwego ja.

• Zapuszczanie i drobiazgowa pielęgnacja zarostu (tak zwana “broda wyparcia”).
• Zajęcie się makijażem artystycznym, aby doprowadzić do perfekcji wysoce kobiecy wygląd.
• Skrajnie męska albo kobieca prezentacja.
• Unikanie konwersacji o modzie którejkolwiek płci i dysocjowanie, kiedy taki temat się pojawia.
• Obsesyjne ćwiczenia fizyczne (u osób o męskiej płci przypisanej przy urodzeniu).
• Przyjmowanie w związku silnie stereotypowej roli płciowej (np. pracowita, skromna kura domowa).
• Wejście w związek małżeński i wychowywanie dzieci w oczekiwaniu, że “naprawisz” w ten sposób to, co z tobą nie tak.
• Przyjmowanie skrajnie konserwatywnego podejścia do genderu i seksualności.
• Wyrażanie homofobii i transfobii jako środka samoobrony, mającego odsuwać podejrzenia.
• Agresywnie pasywny udział w czymkolwiek związanym z płcią zgodną z twoją tożsamością.

No i wreszcie, innym bardzo częstym mechanizmem obronnym jest znajdowanie ucieczki w różnych zajęciach, aby zapomnieć o swoich emocjach.

• Poświęcanie mnóstwa czasu na hobby.
• Spędzanie długich godzin w pracy.
• Oglądanie godzinami filmów, seriali bądź zaczytywanie się książkami.
• Spędzanie całego wolnego czasu, grając w gry wideo albo w mediach społecznościowych.
• Obsesyjne sprzątanie swojej przestrzeni życiowej.
• Spanie. Mnóstwo spania.